Dat het weer die tijd van het jaar is. Het begint altijd geweldig veelbelovend, met het pellen en opeten van mijn eerste mandarijntje. Als dat meevalt, dan word ik stapelzotverliefd op alle mandarijntjes van de wereld. Ik eet ze heel de dag door, koop direct een nieuwe zak als het er nog maar naar uitziet dat ik zonder zal vallen, en verkondig tegen heel de wereld dat mandarijntjes het allerbeste zijn dat mij en alle andere aardbewoners kan overkomen. En gezond! En vitamientjes! EN LEKKKERRRRR!!!
En dan komt altijd weer dat moment, dat ik altijd zo lang mogelijk hoop uit te stellen door mijn mandarijntjes in de winkel vakkundig te selecteren en te bestuderen. Maar soms gaat het dus fout. Soms vroeg, soms laat. Deze keer veel te vroeg in het mandarijntjesseizoen. Dat ellendige moment waarop je er één pelt, het eerste maantje in je mond steekt en bijna over je nek gaat omdat het of veel te droog is, of geweldig goor smaakt.
Vanaf dat moment begin ik in extreem grote bogen rond alle mandarijntjes te lopen. Vertrouw ik letterlijk geen enkel mandarijntje meer. De laatste kilo die ik gekocht heb voor het mandarijntjesdébacle blijft triest in de fruitmand verschrompelen, tot ik het over mijn hart krijg om ze weg te gooien. Vaak komen ze zelfs hun zak niet meer uit, omdat ik het risico op een vies mandarijntje mentaal niet aankan.
Sad but true: vanaf dat eigenste moment raak ik van heel de winter geen mandarijn meer aan.
Ligt dat nu aan mij?
ik las uw post met een mandarijntje in de hand. Ik had een zak gekocht. Da’s altijd een groooot risico. Als ze heel slecht zijn kan ik nog altijd proberen om ze aan de kinderen te voederen, maar die zijn ook niet lomp. Maar! Maar nu zijn ze wonderwel goed! Nog een tikje waterig misschien, maar al lekker sappig en ik krijg er helemaal het mandarijntjesgevoel van… :-)
Ik zou dat veel meer moeten eten, want ik ben daar eigenlijk ook redelijk zot van. By the way, boterhammen met mandarijn (niet in partjes maar de mandarijn in de breedte doorgesneden in schijfjes) op en suiker: dat is kei-lekker!
Ik heb dat ook wel. ’t Zelfde met appels eigenlijk. Allez, vroeger toch. Nu eet ik voornamelijk biologisch fruit en heb ik het niet meer voor dat er een wansmakelijk exemplaar bijzit waardoor ik wekenlang geen goesting meer heb om er nog te eten ;-)
Zeer herkenbaar :-) eet ze ook graag tot ge zo een stuk rubber vol water in uw mond krijgt en de goesting is zwaar over…
Ja, herkenbaar! dan verkondig ik luid: ‘waarom eet ik niet meer fruit, dat is toch keilekker’ om dan vervolgens ne keer een heel vies stuk (mmandarijn, appelsien, appel,…) te eten en een maand lang geen fruit aan te raken. erg he. en dat van het voederen aan de kinderen probeer ik ook ysabje, en ja: die zijn niet lomp ;-) Soms maak ik heel speciaal nog eens fruitpap, daar kan je dat in verbergen he …
De mandarijntjes zijn ellendig dit jaar! Normaal heb je die droge toch pas in december? Dit jaar al vanaf mijn eerste zak. Bah!
Het ligt aan jou. Maar ik ben dan eentje die al in de zomer verlangt naar mandarijntjes. (In de winter trouwens naar perziken) En ook eentje die volhard in haar boosheid. Dus dat ene slechte mandarijntje vliegt in de vuilbak (waar dochterlief het weer uitpeutert, haar mandarijntjesstandaard is nog niet zo hoog) en ik pel al het volgende.
Geef het mandarijntje toch een tweede kans…of beter nog, neem een clementijntje die zijn nog beter.
Zolang ze niet droog zijn, er niet om de haverklap pitjes in zitten, eet ik er mij ook ziek aan. Net zoals met kersen… letterlijk ziek eet ik mij daar aan. :-)
Absoluut, vieze mandarijntjes zijn zo’n buzz-killer. Ik heb er nog geen gekocht want ze zien er zelfs niet goed uit: er ligt een enorme stapel gele clementines in de Delhaize. Die dingen moeten toch oranje zijn? Dat is er gewoon om vragen vind ik, dus dat risico neem ik mooi niet. Ik hoop dat ze er over een week of 2 wel een beetje eetbaar uitzien.
Daarom ben ik definitief overgeschakeld naar clementines, die hebben nooit (echt nooit) slechte ertussen!
Nee, dat ligt niet aan u. Als er ééntje zuur smaakt of droog of er zitten meer pitjes in dan wat anders, dat is voldoende om geen mandarijntjes meer aan te raken. Dan moet ik mijzelf dwingen om toch nog een mandarijntje te nemen, want sappig kunnen ze toch zo lekker zijn.
Hier hetzelfde, de agfelopen 2 weken al 2 pogingen gedaan, 1 keer mandarijntjes in de winkel gekocht, na 2 dagen al wit uitgeslagen van de schimmel, daarna nieuwe poging en mandarijntjes op de markt gekocht, want daar zouden ze toch veel beter moeten zijn, maar deze zijn veeeeeel te zuur. Aan kinderen voeren lukt hier nog wel (de zure wel te verstaan, niet de beschimmelde).
Ik heb dat ook. Maar bij mij komt het drama niet alleen als ze superdroog zijn of met zo’n vieze smaak, maar ook van zodra ze te zoet beginnen worden. Ik ben een complete sucker voor zure mandarijntjes.
Haha, so true. Ik heb dit ook met appels, wanneer ze zo “papperig” smaken, bah!
zo herkenbaar
maar met het verschil dat ik niet opgeef :-)
Daarom dus dat ik er eigenlijk nooit echt aan begin, aan mandarijntjes. Puur en alleen uit schrik om een slecht te treffen. Erg eigenlijk, nu ik er zo over nadenk.
Oh, ik vind droge, waterige, zure mandarijntjes en mandarijntjes vol pitten ook vreselijk.
Mijn lief bracht zo’n volledig houten kistje mee toen hij naar de Colruyt geweest was (en we zijn maar met twee! Geen kinderen om aan te voederen!). Ik hield mijn hart vast. Maar ze waren stuk voor stuk heerlijk. Perfecte smaak, lekker sappig, makkelijk pelbaar, GEEN pitten, en slechts twee beschimmelde mandarijntjes op een heel kistje. Tip: koop u zo’n houten bakje van ’t merk KIRA in de Colruyt. (Disclaimer: ik heb geen aandelen van KIRA, noch van Colruyt.)