Ik deed het gordijn van de slaapkamer open, vanmorgen, en mijn hart maakte een sprongetje. Op ons plat keukendak lag de max van een ros met witte kater te slapen. Het duurde geen seconde voor ik me weer de lilith van acht jaar voelde die zot was van alle dieren even veel, plakboeken had vol fotootjes van katten en hondjes en paarden en kuikens die ze uit de Hart voor Dieren en de Woef knipte (O yes), en er rotsvast van overtuigd was dat ze, van zodra ze alleen zou gaan wonen, alle dieren in huis zou halen die ze van haar ouders niet kreeg. Inclusief een chinchilla, een gigantisch konijn, en een stuk of vijf katten zoals er eentje op mijn dak lag te soezen.
Het meisje van acht is een vrouw van dertig geworden die beseft dat ze helemaal geen tijd heeft om rosse katers in haar leven te introduceren. En er dan maar een foto van neemt voor op haar blog. En het gordijn weer sluit, om het allemaal niet treuriger te maken dan het al is.
Verantwoordelijkheidsgevoel is a bitch.
Mijn kater Minoe is 18 jaar geworden, hij was helemaal ros en iedereen vond dat hij op Garfield leek. Hij was ook een beetje arrogant en ik ben ervan overtuigd dat hij hondjes zoals Odie een ferme tik zou hebben gegeven. Hij at alleen geen lasagne. En nadat hij gestorven is, hebben we meteen een nieuwe kater geadopteerd. Een pikzwarte met groene ogen deze keer, genaamd Kasper.
Wij zijn ook niet vaak thuis, maar toch weet ik uit de grond van mijn hart dat Kasper gelukkig is (en Minoe vroeger ook). ’s Morgens en ’s avonds krijgen ze veel aandacht. En 95% van de tijd liggen katten toch te maffen. En ze zijn toch zo leuk!
Als er nu één dier low maintenance en gemakkelijk is, dan is het wel een kat. Neem het aan van een kattenmadam die nu al twee jaar voor een hond zorgt.
Wel die van ons werd er 13. Twee maand hebben we ons kunnen “inhouden” om geen nieuwe viervoeter in huis te halen. Resultaat van een bezoekje aan Allemaal Poezen, waren er 2! Luc wou een ros kitten die bij binnenkomst van de bench op zijn schoen was komen zitten. Jammer genoeg was die al besproken. Dus hij koos ons Fientje en ik had op de site mijn zinnen al gezet op dat klein, zwart met wit frank smoeleke van ons Marieke!
En ondertussen zitten ze hier al weer 6 jaar in een poezenparadijs!!!!
Nog altijd geen zin in zo’n kitten? :-)
Als ik op pensioen ben. ;) Nu is het even iets kalmer, maar ik ben vaak dagen aan een stuk meer dan twaalf uur weg, en Youri ook. Dat wil ik zo’n beest echt niet aandoen. :) En mezelf ook niet, dan heb ik dat alleen maar om de kattenbak schoon te maken.
Heel herkenbaar, ook dat van de Hart voor Dieren :-D
Als je echt geen tijd hebt, moet je ook geen in huis halen. Is niet leuk voor het dier en ook niet voor jou.
Bij gynaecoloog dokter T in de Maloulaan ontdekte mijn wederhelft in de wachtzaal wel een wapiti van het jaar 1987!