Vakantie, ik weet niet hoe dat bij jullie zat, maar bij ons in de jaren tachtig stond dat gelijk aan met vier onze witte Nissan Sunny in, mijn broer en ik op de achterbank met een grote pot versgemaakte spaghettisaus tussen ons in, en hup, naar één of andere Hollandse kolonie waar Centerparcs één van zijn exotische zwemparadijzen en parc plaza’s had neergepoot. De dorpen waar dat het geval was hadden obscure namen als Heijen (Het Heijderbos!), Westerhoven (de Kempervennen!), en mijn absolute favoriet: America (het Meerdal!). Kaartjes dat wij naar huis schreven met “Zonnige groeten uit America!”, ze waren gewoon niet aan te slepen.
Klinkt allemaal een beetje dubieus? Voor ons was het daar de hemel op aarde. Want de mensen babbelden er dezelfde taal als op de VPRO op zondagmorgen, in de supermarkt kon je de drankjes kopen die je anders alleen maar op de reclame zag, en ze hadden er soorten hagelslag die ze bij ons nog niet eens uitgevonden hadden! Nederland was het beloofde land van melk, honing en krentenbollen. Exotischer en meer Ome Willem kon mijn kinderhart het echt niet aan.
Toen we vrijdag helemaal naar boven reden, tot aan Friesland en Groningen enzo, was het weerzien dan ook bijzonder blij met de kroketjes uit de muur, en de mensen die afijn en svp zeggen en op restaurant gewoon een glas melk bij hun eten bestellen. Maar het allerhardst werd ik overspoeld aan het ontbijt, door deze ontdekking:
Hagelslag van De Ruyter!
Go easy on me, Memory Lane! <3
en Duo Pinotti, lekker bruin en wit in een potti!
Volgens mij zijn dat vlokken op de foto. Ook lékker!
Ik vind het al leuk om gewoon in een ander land te zijn en te snuffelen in de supermarkt wat zij hebben aan andere dingen, dingen die we niet kennen . En soms ook tot de conclusie komen dat we bepaalde dingen wel zouden willen hamsteren en van andere dingen vinden dat ze er helemaal niet eetbaar uitzien!
Leuk dat je zo genoten hebt
groetjes.
Vorige week in de Albert Heijn met zo’n pakske in mijn handen gestaan.
Tot ik besefte dat ik dat nooit ging kunnen eten en het dan maar teleurgesteld terug in de rekken zetten…
haha, die kleine doosjes, die hadden ze in ons Drenths hotel ook. Bij mij was het ook een beetje van nostalgie (wij hadden die gekleurde muisjes vroeger ook thuis) – maar niet zo erg. Ik zit op 800m van de NL grens en haal die dingen gewoon in huis, mocht ik nog willen.
Oooh, muizenstrontjes!!! Lekkuuuuur :) Eerst goed pindakaas smeren en dan daarover hagelslag…mmmmmm…zalig!