Eén van de allerbeste beslissingen die ik het afgelopen half jaar heb genomen is stoppen met kopen. Dat horen jullie goed, ik, de schrik van de winkelstraat. Al een tijdje, trouwens, al van voor Amerika. De dingen die ik sinds onze terugkeer uit Los Angeles heb gekocht (naast levensmiddelen en dingen om ons te wassen enal) zijn letterlijk op de vingers van één hand te tellen.
Hetzelfde geldt voor de dingen die sindsdien op een andere manier onze crib zijn binnen geraakt, als cadeautje of omdat iemand iets weg deed en wij er misschien iets mee konden aanvangen. Sinds een maand of zes ben ik een erg strenge bewaker van wat hier binnenkomt, en zorg ik ervoor dat er hier zoveel mogelijk buiten gaat.
Lang verhaal kort: ik was de brol beu. Ik was mijn volle kasten beu. Ik was het beu om te moeten beseffen dat mijn kleerkast vol lag met dingen die ik bijna nooit droeg. Ik begon het allemaal een beetje belachelijk te vinden, het kopen en blijven kopen en stapelen en verzamelen. De badkamer kuisen en zien dat ik zeven toilettassen had. Wie heeft er zeven toilettassen nodig, for crying out loud? Het inzicht kwam gradueel, en ik las wat inspirerende blogs en boeken (van Leo Babauta, onder meer, voor wie zin heeft om hard geïnspireerd te worden. En neen, het heeft niets met yoga of zweverige dingen te maken, beloofd), en plots was mijn vent ook helemaal mee en kochten wij niks meer. En kwamen we tot het besef dat het al lang goed was zoals het was. We zouden nog heel ons leven kunnen bijkopen, maar eigenlijk hebben wij niks meer nodig. Een geweldig coole gedachte, eigenlijk.
Toen ik dertig werd heb ik iedereen die mij iets wilde geven drie opties voorgelegd: liefst kreeg ik niks, want dan moest ik weer een plek zoeken in mijn huis voor iets dat ik hoogst waarschijnlijk niet nodig had, want ik had niks meer nodig. Er mocht aan een goed doel geschonken worden als ze echt iets wilden geven (iets wat opvallend genoeg niemand heeft gedaan), of het mocht iets zijn om te doen, niet om te hebben. Dat laatste kwam wel goed aan, en dus ben ik nog altijd bezig met restaurantjes bezoeken en citytripjes maken met de dingen die ik toen heb gekregen. Leuk, want ik merk dat ik nog het allermeeste plezier beleef aan iets doen, veel meer dan aan iets hebben.
De laatste maanden is er veel veranderd. Ik heb zes gigantische zakken vol kledij en schoenen naar spullenhulp gedaan, zodat ik een kleerkast heb met alleen maar dingen die ik draag, en graag zie. Ons standaard antwoord als iemand vraagt of wij dat gratis boek/die kast die in de weg staat/die kookpot van meme willen hebben is neen. We hebben namelijk alles al. Mijn standaardgewoonte om in het weekend in winkels rond te hangen is weg, ik kom alleen nog maar in winkelstraten als ik er echt door moet, en dan word ik overvallen door de geweldige zengedachte dat ik niks moet kopen. Ik heb al coole botjes. Ik heb al veel schmink, en voor het eerst in mijn leven gebruik ik die ook echt op, in plaats van bij te kopen. Ik heb zes jassen, ik heb alle broeken die een mens kan nodig hebben. Twee paar oorbellen heb ik nog gekocht, sinds Amerika, omdat ik ze heel heel mooi vond. In ruil deed ik twee paar weg, die ik nooit droeg. Mooie kuising. Wishlists heb ik niet meer, want ik wil dit jaar geen kerstcadeautjes. Mijn vent trouwens ook niet, want echtig en techtig niks nodig. Om dezelfde reden verzamel ik alleen nog maar recepten op Pinterest, en geen dingen die ik wil. Ik wil ze namelijk niet eens echt meer. Ik winkel niet meer online. Hetzelfde met meedoen aan secret santa’s. Leuk allemaal, maar niet meer voor mij.
Koop ik wel nog: e-books, want ik lees geweldig graag en ze nemen geen plaats in mijn kasten. Dingen die op zijn, zoals mascara, worden vervangen, maar ik breng geen uren meer door in de Ici Paris XL om eindelijk die ene geweldige crème te vinden die mijn wallen wegkrijgt. Allemaal samen: onbegonnen zaak. Maar als ik ergens ben waar ze geweldig lekkere sapjes verkopen, dan tel ik daar wel weer vier euro voor neer. Omdat ik daar zin in heb. Het heeft niks met gierigheid of geld uitsparen te maken, eigenlijk, wel met rust in mijn hoofd.
Klinkt zielig? Echt niet. Ik ben nog maar zelden zo rustig en content geweest. Het bedrag dat ik elke maand verdien mag al eens een maand wat lager liggen, ik heb toch niet veel meer nodig dan af en toe eens op café kunnen gaan en eten kunnen kopen. De druk is zo hard van de ketel. Al de rest laat ik al een paar maanden geweldig hard aan mij voorbij gaan, en eerlijk? Ik had nooit gedacht dat dat zo geweldig aangenaam kon zijn.
En vloertegels ? ;-)
I envy you. Ik ben een meester in het stapelen en verzamelen en voel me dan ook elke keer weer goed als ik iets kan wegsmijten van de immense toren die maar lijkt te groeien. Helaas heb ik voor wat ik doe véél véél nodig. Van lintjes tot allerlei decoratiemateriaal tot echt alles … en dan denk ik … ‘ik zal het nog maar wat houden, want ik kan dat voor dat of dat gebruiken’ *zucht*
Paar maand geleden kwam ik toevallig op deze blog terecht: http://www.theminimalists.com/ (zeker ook eens bezoeken als je hem nog niet kent).
Toen ik vorig jaar begon te werken had ik ‘grootse’ plannen van dit en dat kopen, maar sindsdien probeer ik minder en minder te kopen. Af en toe probeer ik ook zoveel mogelijk weg te doen, maar een moeder houdt nogal eens wat tegen…
Jammergenoeg is er uit de omgeving ook nog veel ‘raar gekijk’ en zeker nu kerstmis er weer aankomt zullen er weer wat verhitte discussies optreden over het feit dat ik geen cadeau’s wil en er ook geen geef… :)
@March: die wel ja, en daarna ook nog verf voor de muren en de trap, en daarna vast ook nog meer dingen. Ik ben ook echt niet compleet gestopt, hé: als er volgende maand iets uitkomt dat ik echt echt wil, en dat ik zijn geld waard vind, en dat ik kan betalen, dan koop ik het.
Maar het mindless kopen is wel helemaal weg. Helemaal niks meer kopen ooit zou net een beetje te extreem zijn, denk ik. ;)
@ Lynnie: ik word daar precies beter en beter in, in weggooien, maar ik probeer ook wel te zien of ik iemand anders blij kan maken. Deze week komt heel mijn familie naar hier omdat de sint aankomt aan de kaai aan ons huis, en dan mag iedereen eens door de grabbeldoos voor ik alles naar de Kringloop doe. Kasten uitruimen en dingen weg doen, ik vind dat tegenwoordig zwaar de max. ;)
@Thijs: die volg ik ook, ja. Ook een goed begin. :)
Danku voor de link naar Leo Babauta, nooit eerder van gehoord maar ziet er echt interessant uit
Zit er hier een keerpunt in je leven aan te komen? Volgende stap kinders? ;-)
@ Storm: maar dan moet ze weer vanalles kopen eh :)
Ik probeer dat ook te doen. Ik word hélemaal gek van ons huis VOL spul….Ik gooi super veel weg én heb één kelder vol spul voor de rommelmarkt en kringloopwinkel. Om de zo veel tijd maak ik die dan leeg. Maar…er is nog veel werk. Zéker met kleine kinders in huis raakt het huis snel vol…Ik check die link zéker’s! Klinkt interessant!
Ik ben nooit echt een schrik van de winkelstraat geweest. Integendeel zelfs. Shoppen maakt me zenuwachtig. Er zijn dan ook maar een paar dingen waar ik echt geld aan uitgeef naast de noodzakelijke dingen zoals voedsel en producten voor de algemene hygiëne: stofjes, knutselmateriaal en boeken. Boeken. Boeken en nog eens boeken of e-books. Lang leve mijn ouders die me iedere keer als ik mijn zuurverdiende spaarcentjes wilde uitgeven vroegen: “Heb je dat écht wel nodig?”. Iedere keer als ik iets wil kopen, hoor ik hun stem en ik heb daardoor al veel mooie kleedjes en andere hebbedingetjes wijselijk terug gezet, omdat het antwoord op die vraag “nee” was.
Hewel ik kan je helemaal snappen! Ik heb ook heel weinig nood aan dingen! Ik doe wel jaren met mijne schmink want dat gebruik ik zelden! Kleren koop ik ook niet zo vaak! Ik heb één sjakos en als die versleten is dan koop ik er een nieuwe! Gelukkig dat ik niet zo’n materialist ben, want ik kan het me ook wel niet veroorloven met mijn invalideloon. Maar ik geef wel graag cadeautjes , en hoe klein ze ook zijn, ik zorg er wel voor dat ze nuttig zijn . Ik heb dan wel dure wensen! Ik wil graag een infraroodsauna ( voor mijn gezondheid) en ik ga graag op reis, ik krijg ook het liefst iets om te “doen” Doing is being is één van mijn lijfspreuken!
Veel succes met uwen grote kuis!
groetjes
Ik ben trots op je! En ook jaloers :)
Ik ben echt een hamster. Een tijdschrift? Misschien heb ik er ooit nog iets uit nodig. En zo is dat met alles…
Ik ga proberen een voorbeeld aan je te nemen.
Vanmorgen nog weggedaan: een grote doos vol verjaardagskaartjes van jaren ver. Ik kijk daar nooit in, ik ga dat volgens mij niet missen. Juist hetzelfde met alle uitgescheurde artikels uit tijdschriften die hier in kasten slingeren: ik heb toch geen tijd om ze te bekijken, en als ik ze nodig heb vind ik ze toch niet. Weg daarmee. ;)
Deugd dat dat doet.
Ik had gelezen: “Lilith is gestopt met koken.” What was I thinking? :)
Wauw. Een heel inspirerend blogje!
Ik hou zelf al sowieso niet van veel spulletjes en frulletjes en ik gooi dingen ook snel en gemakkelijk weg. En postuurkes of doosjes of prullaria op de kasten ga je hier ook niet veel vinden. Behalve enkele fotokaders.
Opgeruimde kasten, weten dat er enkel nuttige spullen in de kasten liggen en alles mooi opgeruimd, dat brengt zoveel rust in mijn hoofd. En voldoening, heel veel voldoening. Bijna verslavend zelfs.
Met cadeautjes van hetzelfde. Ik heb niet graag random cadeautjes. Echt waar het eerste dat ik denk als ik iets krijg, is: “Waar ga ik dat nu weer leggen?”. Tenzij het een gewild of gevraagd cadeautje is natuurlijk. Maar eigenlijk heb ik ook niets meer écht nodig.
Alleen… Wat kleren betreft is het miserie. Daar koop ik wel graag en veel van. Veel te veel. Ook vrij veel miskopen. Zo zonde van het geld. Maar telkens denk ik toch: “Ja, ik heb dat truitje echt nodig.” of “Als ik dat koop, ga ik mij nog beter voelen.” Stom, natuurlijk. Een groot werkpuntje dus. Zeker na het lezen van jouw postje :)
Helemaal mee eens, zo lekker om vooral weg te doen en niets nieuws binnen te halen! Ik probeer het principe ‘1 erin, 2 eruit’ te hanteren, zodat het leger en leger raakt hier in huis. Nu de man nog meekrijgen…
Voor mensen die dat wegdoen eng vinden, is dit een prachtige blog (vind ik): http://brooks-palmer.blogspot.com/
ik ben gisteren naar de derde tapas en ropas (kledingruil) bij een vriendin geweest. echt een geniaal concept: gewoon al die kleren die je nooit draagt of zelfs gedragen heb, gewoon meenemen en weggeven aan iemand die er stukken beter mee staat. en zelf terugkomen met een aantal topstukken waar je zelf beeldig in bent. (we ruilen niet echt. we zien gewoon wat er leuk is en nemen dat mee…) ik heb sinds ik daaraan meedoe nauwelijks nog kleren gekocht en mijn kleerkast is gefinetuned. echt heerlijk. maar ik moet nog meer, zoals jij, gewoon stoppen met brol kopen en brol leren weggooien. maar ik heb veel heel toffe dingskes, prullekes, doosjes, enz. mooie dingen. dat gaat veel moeilijker om dat weg te doen.
maar het zou al helpen als ik minder prullen binnenhaal.
en die tapas & ropas is echt een heerlijk concept dat eigenlijk door vele anderen zou moeten voortgezet worden…
Getverderrie, jij wordt nog echt zen!
Aah, mooi voornemen! Misschien krijg ik dat hier ook nog verkocht, maar dan onder het excuus van “alles wat we nu kopen, neemt volgend jaar toch te veel plaats in de verhuiswagen naar Zweden”
Kooktijdschriften van 4 jaar oud, wat doe je daar zo mee?
Hmm, weet niet of ik dat zou kunnen. Boeken kopen heb ik wat kunnen indijken, had een lijst gemaakt van alle boeken in mijn kast die ik nog niet had gelezen, en daar moet ik altijd eens aan denken als ik een nieuw boek wil kopen. Dat en een goeie bibliotheek is al heel wat. Enkel op t “boekenfestijn” wil ik nog wel eens los gaan. Gelezen boeken die ik niet wil herlezen gaan naar de “read & share” plank op t werk zodat collegas ze kunnen meenemen.
Maar kleding en schoenen daar kan ik niet mee stoppen. Ter mijn verdediging, ik draag ook wel bijna (ik ben niet onmenselijk eh) alles wat ik heb. En ik koop vrij gericht, geen “trendy” stukken maar dingen die ik echt graag zie. Enkel als ze krimpen (of ik uitzet…) en niet meer passen doe ik ze naar de spullenhulp.
Maar chapeau dat jij dat wel kunt!
@Lynnie: ik heb mezelf eens de vraag gesteld hoe vaak ik uit zo’n dingen kook. Aangezien ik meestal toch recepten van het internet en uit kookboeken haal heb ik ook een hele hoop de deur uit gedaan.
Telkens als ik ze tegen kwam voelde ik me toch alleen maar schuldig omdat ik er te weinig mee aanving, kan ook niet de bedoeling zijn.
@kim: read en share, dat moet ik ook eens invoeren, want ik denk niet dat ik al ooit een van mijn boeken heb herlezen, eigenlijk.
Sinds een jaar koop ik ook geen prullen meer. Behalve mijn nieuwe auto :-p. Voor de rest reis ik, ga ik leuke dingen doen met vrienden… Allemaal vergankelijke dingen. Waarover spreek je het meest achteraf? Het zal wel niet de mooi gekochte euh, ik verzin maar iets, vaas zijn, maar wat je allemaal gedaan hebt. Iedereen zijn eigen prioriteiten natuurlijk. Ik voel me beter met mijn niet-prullen-uitgavengedrag.
Ik koop ook niet overdreven, behalve boeken dan. Want e-books kunnen de papieren versie voor mij toch niet vervangen, hoor!
hier ook al veel kookboeken weg gedaan,1 gehouden voor gebak,1 voor ovenschotels,en 1 kookboek;gezond en lekker, gehouden,is genoeg.
veel beeldjes en prullen weg gedaan,met de verhuis,4 jaar geleden,toch 40 procent van wat we hadden,gebruikten we nooit!
alleen die kleren,he!
echt een miserie. daar koop ik nog altijd teveel van,en ik heb 2 kleerkasten vol,1 met zomerkleren,en 1 met winterkleren,en nog moet ik jassen boven blouses en tunieken hangen,
zo komt het dat ik dan pas na een heel jaar ontdek in mijn eigen kleerkast,dat ik mooie kledingstukken heb,die ik wel mooi vind,maar niet eens meer wist,dat ik ze nog had.
ik heb iemend nodig,om mijn kleerkasten eens te helpen opruimen,geloof ik!
ik ga eens 1 jaar wachten met kleding kopen,als jij dat kan moet ik dat ook kunnen.
als ik me niet kan houden,zal ik bedrag van dat het kledingstuk eens in een spaarpot steken,er zal veel in zitten op 1 jaar.
ik heb wel nog 1 paar lange botten nodig,want mijn 2 paar zijn alle 2 bijna versleten,maar ik ga nog wachten tot in de solden.
Hi Lilith,
Ik herken me helemaal in je verhaal, alleen heb ik de stap nog niet zo overtuigend gezet.
Mijn dochter is nu net de deur uit en ik geniet al van de ruimte die er vrijkomt. Geleidelijk
komen ook de kelder en zolder vrij.Ik ben ook niet zo materialistisch ingesteld en geniet meer van een uitje, een vakantie of een weekendje weg.
Het is echt niet nodig elk jaar een nieuwe GSM of nieuwe kleren die je niet echt nodig hebt te kopen. En het creert inderdaad ook ruimte in de geest
Ik ben het echt met je eens, ik ben ook volledig gedraaid, zou alles willen weg doen,soms denk ik dat ik in een camper wil wonen en enkel nog het essentiele wil hebben en voor de rest niks meer , is enkel ballast,zo voel ik dat nu aan .Ik wil grote schoonmaak houden in mijn leven en enkel nog behouden wat me aan het hart ligt , wat met de kinderen te maken heeft of met de ouders die er niet meer zijn .Het voelt ook vanbinnen in me onrustig , daar moet ook opgeruimd worden.het verleden moet eruit.Ik denk dat het met de leeftijd te maken heeft.Bezit is iets anders dan materiaal , dat is niet tasbaar voor me.Ik geniet volop van het consuminderen;
Boeken herlezen doe ik dan weer wel, en daarom koop ik het liefst hardcovers, maar dat is dan ook het enige waar ik in ‘investeer’.
Wij hadden op het geboortekaartje van Leo een goed doel gezet (SOS Kinderdorpen), omdat we niets meer nodig hadden,en daar hebben de mensen echt enthousiast voor gestort – en daar werden wij bijzonder blij van.
Een kleine zes jaar geleden hadden het lief en ik ook zo’n fase en toen besloten we prompt voor een eerste kind te gaan… ;)
Ik ben vreselijk gierig op mijn eigen, dus zelf koop ik bitter weinig omdat ik alles uitreken in crèchedagen of pamperdozen (zot, ‘k weet het), als we ooit verhuisd geraken, vliegt er hier zeker nog ’t één en ’t ander weg, echt bijkopen van iets doen we sowieso niet, behalve de verplichte kledij and stuff (vooral voor de kindjes dan weer).
Ik dacht dat het bij mij nog meeviel… Tot ik dit weekend begon met verhuisdozen vullen! Het feit dat ik een huur-huis met véél inbouwkasten verlaat voor een koop-huis zonder kasten zal een koop-stop noodzakelijk maken, vrees ik.
Toen wij in Egypte woonden en dan eens op vakantie gingen ergens in Europa was het altijd even aanpassen aan al die weelde..en dan kochten we wel weer eens een verse garderobe voor de year to come..maar uiteindelijk spendeerden we meer aan lekker eten en veel te veel en te dure cocktails omdat dat ons gewoon meer waard was. En met onze cityhopping lifestyle willen we ook niet teveel buht in huis halen, want we geven het toch allemaal weg als we verhuizen…dus yes, less is more!
Lilith: nog zo van die inspirerende blogs hierover?
Bij mij kwam de ommezwaai toen ik de eerste keer zwanger was, plots moest alles wat onder de noemer brol valt het huis uit. Het blijkt echter een oneindig proces eens ge kinders in huis neemt, want dat zijn brol-magneten. Plots staan er dozen aan uw deur met brol van oudere neefjes en nichtjes … Verschrikkelijk vind ik het :-) Ik blijf maar weggooien.
@Melanie: http://www.missminimalist.com/ is wel leuk, vind ik, en ik heb het ook voor lifehacker.com en alles dat David Allen geschreven heeft, al heeft dat meer met organisatie te maken en minder met minder kopen. Maar allemaal wel erg interessant!
Wij hielden net voor onze verhuis een ‘uitstuif / alles moet weg’: https://www.facebook.com/#!/media/set/?set=a.181692084029.125140.616174029&type=1
Iedereen welkom onder 1 voorwaarde: absoluut verbod om iets binnen te brengen én je mag pas de deur teug uit als je iets meegenomen hebt naar huis.
Heeft ons heel wat ritten naar de kringloopwinkel bespaard! :)
Maar ondertussen (2 jaar later…) is het de hoogste tijd om een nieuwe ‘alles moet weg – fuif’ te organiseren… :S
@Silvie: wat een geweldig idee! Ik ga dat hier ook doen. :)
Leuk idee, weet niet of ik me er zou kunnen aanhouden :-)
Ondertussen wel gebruiker geworden van ruil sites …
@Silvie een heel leuk idee!!
Inspirerende blogtekst, ik ben helemaal verkocht om zelf ook zo te gaan leven. Verder kan ik “het slimme organizing boek” absoluut aanraden voor mensen die ook wat minder rommel in hun huis willen en de spullen die ze toch houden graag wat beter organiseren.
Een echte aanrader voor wie hier meer wil over lezen is: Je geld of je leven door Hanneke Van Veen en Rob Van Eeden
Dit boek is een aanpassing naar Nederlandse normen van Your Money or Your Life door Vicki Robin en Joe Dominguez.
het is een boek wat je echt helemaal anders doet denken en leven. Meer kwaliteit dan kwantiteit.
als je je sterretjeskleren wegdoet, breng ze dan naar mijn in plaats van naar spullenhulp é :)
Zo schoon geschreven! Ik kan je helemaal volgen, het enige verschil is dat ik nooit een ‘shopster’ geweest ben. Gewoon altijd al gekocht wat we nodig hebben en af en toe een extraatje, want hobby’s heb je nodig om niet zot te worden en al. Er komen soms wel nog dingen binnen, in de vorm van cadeautjes (ondanks mijn herhaaldelijk ‘gepreek’), maar die gaan dan zo snel mogelijk weer buiten / in de cadeautjes-voor-ooit-doos :-)
Ik heb al heel het weekend nagedacht over dit blogje,………je hebt me zelfs van een dagje shoppen op zondag weerhouden,…..en ik heb alles nog eens opgeruimd,…….:-),…..als ik het nu nog kan volhouden om niks te kopen, ben ik goed op weg!! Mijne spaarboek zal er wel bij varen!!
Ah Lilith, zo herkenbaar. Bij mij hebben vooral m’n bezoeken aan Vietnam, Cambodia en India gedurende het laatste half jaar de trigger overgehaald. Ten eerste omdat ik geld nodig had voor die reizen en die zo hard prioriteit waren dat alle uitgaven buiten lekker eten, badproducten en uitstapjes (men moet ook van het Nu genieten) nutteloos leken. Daarna vooral omdat ik met eigen ogen gezien had hoe mensen met véél minder, véél gelukkiger lijken te zijn. Een huis dat niet van boven tot onder volgestouwd was, het leek zo’n opluchting, zo’n verlossing. De laatste dagen in Azië stond ik dan ook te popelen om thuis te komen en.. op te ruimen. Dozen en dozen heb ik gevuld met dingen die ik niet nodig heb. Die dubbel zijn. Die ik niet gebruik. En neen, die ik ook niet ‘misschien ooit nog eens ga gebruiken’. Je verwoordt perfect het gevoel dat er in mij heerste, zowel de plotse afkeer van al die spullen en koopdrang, als de rust wanneer je beseft dat je alleen nog over houdt wat je nodig hebt en dat je ook niets extra meer nodig hebt. Ik deel even je link op m’n blog, if you don’t mind.
Wat een goed verhaal over hoe je uit eigen belang stopt met de overconsumptie die zo normaal is in onze maatschappij. Ik ben hier vooral vanuit het milieu en hoe het verder moet met de planeet mee bezig. Maar hoeveel beter is het om te zeggen: het is leuker en fijner voor je eigen leven om uit die ‘moet-molen’ te stappen. Tis maar een extra effect dat het tot minder verspilling en verbruik leidt.
Een reactie serieus na datum, maar omdat het kan! ;)
Toen het lief en ik gingen samenwonen spraken we ook af enkel dingen te kopen die we nodig hebben. We huren een klein appartementje, maar omdat we het niet volstouwen met troep die we niet nodig hebben gaat dit perfect. Ik herinner mij dat een immomakelaar bij een te groot appartement zei ‘ja, maar elke ruimte krijg je wel vol’, waarna wij huiverden en zeiden ‘maar we hebben dit helemaal niet nodig. Wij willen dit niet vol krijgen’. En het is inderdaad rustgevend. Geen kaarsenhouders meer nodig, want er staat er eentje op onze kast en als ik een nieuwe koop betekent dat dat mijn huidige in de kast verdwijnt. Daar hebben we geen plaats voor en heb ik geen zin in. Eigenlijk komt het er gewoon op neer om gelukkig te zijn met wat we hebben & enkel dingen te kopen waar we echt van overtuigd.
Wij geven wel nog (kerst)cadeau’s, maar inderdaad enkel activiteiten of dingen die we nog nodig hebben (tot stiekeme ergernis van de cadeaugevers, want plots zijn we super moeilijk geworden).