Achteraf bekeken was het allemaal natuurlijk maar een kwestie van tijd. Tijdens mijn drie maanden stage bij Planet Internet in 2002 was ik er nochtans in geslaagd om niets van mijn westvlaamsheid in te boeten. Tussen al het groot Antwerps lawijt bleef ik hardnekkig mijn vette e’s en a’s produceren, en als ik thuis kwam in de Westfluiten imiteerde ik de gekke klanken van mijn collega’s van ’t stad tot mijn huisgenoten niet meer bijkwamen. Serieus gelachen op de parking, wij, toen bleek dat het niet enkel de familie Backeljau was die een vis een vies noemde. Moeha, die hastn.
Resistance bleek evenwel futile. Vorige maand was het vier jaar geleden dat ik in Berchem begon te werken, voor Sanoma Magazines, en ik kan niet langer ontkennen dat dit diepe wonden heeft geslagen in mijn taalbeleving.
Vond ik het vroeger hilariteit alom dat de Prins Boudewijnlaan in Antwerpen wordt uitgesproken met de klemtoon op de laan, en niet op de Boudewijn, dan doe ik het onderhand steeds vaker zelf. Soms hoor ik mezelf denken dat iets echt keivies is, of zelfs voos. En onlangs heeft mijn vent mij vijf minuten lang uitgelachen omdat ik door mijn gsm aan een fotograaf vroeg of hij al had gebeld met de Stijn.
Schaamtelijk maat, ik weet het.
Nog efkes en ik noem mijne kleinen nog de Stany.
Als ik je blogpost lees ben ik als Leuvenaar precies toch een halve Antwerpse … 9 jaar samenzijn met een Antwerpenaar zal er voor iets tussenzitten denk ik dan.
Woon maar eens in het (natuurlijk anderstalige) buitenland met een Antwerps vriendje! Mijn a’s, e’s en i’s zijn er niet beter op geworden…
ge zult nu voor altijd taalthuisloos zijn, want ge zult er nooit bijhoren in antwerpen en uw eigen volk zal u binnenkort ook ni meer verstaan. arme lilith. arme kleine. die is bij voorbaat al nor de knoppe.
Ah, ik ben al lang geen echte Westfluut meer :(
Ik ben nu 7 jaar samen met iemand van Oudenaarde en op den duur moet ik moeite doen (jawel ..) om nog eens in ’t West-Vlaams te spreken. Dat er op ’t werk constant telefoon moet opgenomen worden zal er ook wel tussen zitten natuurlijk maar hey, als vrienden of familie me bellen, dan gaat de knop automatisch om naar “Oedenburgs-met-een-bitje-Ostensch”.
En onze toekomstige kleine, die zal ik proberen “tweetalig” op te voeden ;)
Het valt nog mee precies, anders had je Antwaarps geschreven. Dat met die vis/vies, dat snap ik gewoon niet. Ik hoor bij Vlamingen (zowel Oost- als West-) vooral vès als ze het over zo’n zwemmend beerst hebben. Er zit toch een (zij het korte)i in dat woord ? En onze ie in vies klinkt toch langer dan de i in vis? Of zijn het nuances die je als West-Vlaming niet hoort? Groeten van de Gunter! (PS: LOL @ Ysabje)
en ik als Antwerpse met een lief uit de verre Westhoek (Westouter, of all places), roep sinds 2 jaar te pas en te onpas “Ma how zeg” en heb “tsjolen” in m’n vaste vocabularium gestoken…
als het een jongen is dan toch…
hopelijk spreek je De Stany dan niet uit als destiny
Ik heb al lang geen eigen taalidentiteit meer. Maar als ik plat wil overkomen, spreek ik Oilsjters, als ik arrogant wil overkomen, Aantwaarps, en als ik doe alsof ik zat ben, blijkbaar spontaan West-Vlaams. Hmm…
:-)
Haha, dat herken ik ook. Zelf een echte Limburgse, met nota bene vier grootouders uit dezelfde vierkante kilometer zandgrond, en toch al elf jaar Antwerpenaar. Vind het zo vreemd als mensen mij vragen: ‘gai zait precies oek nie van hier?’ En weet je wat pas echt raar is? als je dochter van 5 met een Antwerpse tongval spreekt…;-)
zolang je de kleine maar niet “Den John” gaat noemen… ;-)
Ik ben stiekem een beetje fan van het Antwerps dialect, en dat als Oost-Vlaming. Niemand die het snapt… Maar mijne kleine de Stany noemen, zou toch ook ne stap te ver zijn.
@Ysabje: :-)
Ik pleit ook schuldig. Ook al heb ik ook een West-Vlaams lief en kunnen we thuis nog West-Vlaams praten onder elkaar, toch is er ontegensprekelijk na een jaar of vier heel wat Antwerps in geslopen. Zoals: Frankrijklei met nadruk op de ‘lei’. Maar ik denk dat het pas echt confronterend gaat worden eens we kinderen hebben en die Antwerps beginnen te spreken…
kei graaf jom.
Maar zo zalig van die Prins Boudewijnláán jom. Ik zeg dat inderdaad al jaar-en-dag. Onbewust. Maar wel héél overtuigd. Hoewel er begot geen énkele goeie reden is om net daar het accent te gaan leggen. Ik dacht nog even dat we het enkel met díe straat deden, maar als ik snel de oefening maak met de Elizabethlaan en Acacialaan, dan klinkt dat miljaar just hetzelfde! Dank voor deze grappige bewustmaking ;-)