“Ow please”, zei Bronwyn, de blonde toeriste uit Sydney tijdens onze gezamenlijke food tour, “I’m not gonna tell”. Ze keek er zo lief bij dat ik bijna door de knieën ging, tot mijn ogen ergens in mid-air de berispende bliksemblik van mijn wederhelft tegenkwamen. Waren zijn ogen geweren geweest, ik lag hevig bloedend tegen de straatstenen. En dus verklapte ik ook Bronwyn de naam van kind 1 niet. Ook niet het koppel Zuid-Afrikaanse lieverds waarmee ik een rit deelde naar de luchthaven, en die het zo zo lief vroegen. Ten strengste verboden door mijn halve trouwboek. Zelfs tegen volslagen vreemdelingen, op wie ik hem eens vrijblijvend zou kunnen testen op hot or not.
Maar ach, langs den anderen kant ben ik al lang content dat we überhaupt een naam hebben gevonden waar we allebei content van zijn. Hij omdat hij best zo zou willen heten, ik omdat ik het cool zou vinden om met een lief thuis te komen met die naam. Schone voorwaarden, vonden wij. Het leek even tricky te worden, nochtans, want de ene naam die we allebei van in het begin cool vonden konden we uiteindelijk toch niet nemen. Wegens omstandigheden. Dat ik nog zo zou popelen om mijn zoon anders te noemen, en hij ook, daar ben ik alleen maar blij mee.
Tegelijk schud en beef ik elke keer er een jongentje wordt geboren in onze omgeving. Want het zou maar eens moeten lukken, dat ze hem Zenobie noemen.
Wat dan?!
Dan ga je voor Kenobi! ;)
hihi, herkenbaar…vorig jaar deze tijd was het dan nog eens een jongentjesstroom waarbij die van ons de laatste was…(en uiteindelijk eindigde met de mooiste naam van allemaal of course!) ;-)
Ik wou zelfs het geslacht niet zeggen, zelfs niet tegen volslagen onbekenden :-))
@Lynnie Minh: ik hou het in beraad ;)
@liese: hoe heet hij?
@Ann: amai, ik zou dat niet kunnen zwijgen, denk ik. Respect!
De kans op veel Zenobies lijkt me redelijk (hopelijk?) klein ;-)
Dan moet je er toch voor gaan als het echt een toffe naam vind (tenzij het een neefje of nichtje is, maar bij vrienden is dat gewoon teken van het feit dat jullie dezelfde smaak hebben – als het een naam is die snel gekozen is zijn er toch nog massa’s die in de creche/school dezelfde naam zullen hebben). Wij hadden bij ons twee jongens altijd maar één naam, dus het zou sowieso toch die naam geworden zijn.
En bij ons geslacht verzwegen, want ik vond dat gemakkelijker om dat niet te zeggen dan begonnen mensen ook niet zo gericht te brainstormen over namen in combinatie met de zeer specifieke acternaam van mijn man(en dan kan ik veel minder verbergen of het al dan niet goed is als ze er op komen)
Mijn zus heeft zo enkele weken terug mijn all time favourite jongensnaam ingepikt :-( Zonder het te beseffen gelukkig, maar toch, ik was even heel pissig.
Wij weten sinds gisteren wat het is, en onze naam ligt ook al voor 95% vast. Mijn twee schoonzussen zijn ook zwanger, maar ik acht de kans eigenlijk redelijk klein dat zij onze naam zouden inpikken *cross my fingers*
Zo is dé naam voor onze zoon in gebruik genomen voor de jongste van mijn schoonbroer (toevallig uiteraard, het is nochtans geen vaak gehoorde naam). Ik heb daar hard en lang over gevloekt (nu nog soms). En dan kiest ge de second best he…wij vonden twee neefjes met dezelfde voor én achternaam iets…te. :-)
Zenobie, zo heette de grootmoeder van mijn wederhelft, en één van ons kippen draagt nu haar naam. Meisjesnaam dus! Maar ik zou natuurlijk wel vereerd zijn moest ge uw babieke naar ons kip vernoemen :)
Heb onze naam ook niet verklapt, zelfs het geslacht bleef ons geheim. Hadden trouwens maar 1 naam en een jongesnaam dus gelukkig dat het een zoon geworden is :-) Ben wel al benieuwd naar jullie naam!
@ iedereen: en hoe heten al jullie jongenskindjes?
Onze jongen heet Nathan (spreek op zn engels uit)
Mijn zoontje heet Yarin en m’n dochtertje Ninthe. Had het ook moeilijk om te zwijgen, maar wou toch niet dat iemand ermee zou lopen :D
Allé, all, laad op die Kindle!
Tante Zénobie is een van de figuren uit ‘Elias of het gevecht met de nachtegalen’.