* dat zwangerschapsbroeken zo ongelooflijk gemakkelijk zitten. Aan niemand doorvertellen, maar volgens mij ga ik nooit van mijn leven nog terug
* dat er zo veel babymarchandise bestaat, en dat mensen daar toch echt leningen voor moeten afsluiten als ze alles nieuw willen kopen. Dat ik de meest geschifte prijzen zie staan bij de meest idiote dingen
* dat geen enkele bevolkingsgroep fanatiekere meningen lijkt te hebben als moeders. Dat ik een beetje bang ben geworden om nog iets over mijn plannen voor kind 1 te zeggen tegen moeders, omdat ze me altijd goedbedoeld de mond snoeren/hoofdschuddend en met een mona lisa smile toelachen en ik “dutske, ge kent er niks van” in hun ogen kan lezen/met een wijzend vingertje en een stem die een beetje de hoogte in schiet laten weten dat ik de grootste fout van mijn leven ga maken als ik dat kindje vegetarisch ga opvoeden/ geen meter en peter ga kiezen/ de baby al dan niet in een draagdoek ga steken/ de babyborrel ga overslaan. Gelukkig wel allemaal goedbedoeld, dus dat scheelt enorm
* dat ik me zo druk zou maken over mijn zwangerschapskilo’s, en dat die zo veel oude trauma’s naar boven zouden laten komen dat ik nu al weer alles dat ik in mijn mond steek opschrijf en ernstige plannen heb om weer te gaan weight watchen, when all this is achter de rug. Ik had gedacht dat ik me er helemaal chill bij zou neerleggen dat dat er nu eenmaal bijhoort, maar blijkbaar hoort het er bij mij toch al weer een hoop kilo’s extra bij dan bij alle vrouwen die maar “een kilootje of vier” zijn bijgekomen. Of erger nog: “die een lager gewicht hadden vlak na de geboorte dan toen ze zwanger werden”. Ik word er moordlustig van, ik
* dat dat dus echt niet om te lachen is, dat verhaal van die borsten die uitzetten. Dat die van mij dan ook nog eens een pak meer uitzetten dan gemiddeld, waardoor ik te pas en te onpas naar de lingeriewinkel moet om nog een grotere maat te gaan zoeken. Ik zit ondertussen aan de voorlaatste maat in het rekje. Volgens mij zal ik me tegen het einde van mijn zwangerschap moeten behelpen met draagdoeken. Ofzo
* dat ik toch nog een goestje zou ontwikkelen. Dertig jaar vies geweest van koffie, en nu dus constant zin in alles dat ook maar iets met koffie te maken heeft. Filters, bijvoorbeeld, en maatlepeltjes. <3
* dat het zo love hate is. Sommige mensen willen alleen nog maar over mijn zwangerschap babbelen tegen mij, andere mensen haten mij in overduidelijke mate als ik nog maar iets over mijn zwangerschap zeg. Ze haten mij ook voor deze blogpost. Ze zijn het namelijk nu al kotsbeu, en dat dwaas kind is er dan nog niet eens. Ik kan dat snappen
* dat mensen zo verschieten als je op de veelvoorkomende vraag "weet je al wat het is?" antwoordt dat het een jongen is. Dat je verwacht wordt om daar heel mysterieus over te doen, en als je niet deelneemt aan het spelletje, dat ze je dan precies een beetje een gigantische partypooper vinden. Waaromvraagdettan?
* dat dit negen maanden lang een groot deel van mijn ontbijt zou zijn
Smullen, waarlijks.
ik behoor tot de groep die er graag over babbelt :-)
ik herken me heeeeeeel erg in uw verhaaltje…
Over niet al te lange tijd behoor je zelf ook tot die fanatieke bevolkingsgroep waar je het over hebt, en ga je dat heerlijk vinden.
hehe, mijn allereerste blogpost net na Ilja’s geboorte ging hier ook over. Ik werd tureluut van de mamamaffia…en ik hoopte ten stelligste dat ik zo niet ging worden. Ik vind trouwens nog steeds dat ik het getater over mijn kleine binnen de perken kan houden…of anderen er ook zo over denken dat weet ik niet :-D haha
Troost je Lilith, ik ken verschillende vrouwen in mijn naaste omgeving die 25-30 kg verdikt waren tijdens hun zwangerschap. Niet iederen blijft mager :)
Oh bah die Steovit als ontbijt! Ik moet dat dus ook nemen maar word er kotsmisselijk van. Ik ben al blij als ik – in niet-zwangere toestand – mijn Omnibionta Integral ’s middags op een deftige manier kan wegslikken zonder de hele namiddag mottig te zijn.
En dat wel of niet babbelen over de zwangerschap … dat verandert dus niet meer he. Once the kid er is, babbelt ge er nog altijd over en ziet ge ook onmiddellijk bij wie ge terecht kunt of wie ostentatief zijn hoofd draait als gij afkomt met foto’s van uw schatje. Het is pas na een paar jaar dat ge begint te beseffen dat ge ook niet persé moet converseren over die kleine ;-)
zo herkenbaar..
vooral dat zwart-wit..
of dat ge de slechte raad krijgt van niet-moeders: amai, ik zou die van mij wel laten bleiten.. yeah right
dat ik een slechte moeder was als ik tweedehands dingen kocht
of dat ge er voor de eerste keer bij stilstaat dat het heel erg moet zijn als het zwanger worden niet lukt, en je ontdekt nu pas dat dat bij die en die het geval was
en wacht.. als nummer 1 eindelijk doorslaap en ge denkt weer een mens te worden krijgt ge van overal: “en nu? nummerke twee?”
ge zijt gewaarschuwd :-)
en nog iets.. maar 4 kilo bijkomen? b*llsh*t
extra water alleen al is 5kg
‘Gelukkig wel goed bedoeld, dus dat scheelt enorm.’ *proest* Enne, ga je echt geen meter of peter kiezen? Zijn er families in dit land die daarmee kunnen leven?
“Een kilootje of vier bijkomen”? No way. Niemand. Tenzij je 9 maanden geen eten hebt kunnen binnenhouden. Ik zal je wat proberen gerust te stellen: de zwangere vrouwen die ik ken, die komen tussen de 10 en de 25 kilo bij. En ze zijn er toch allemaal in geslaagd om die achteraf kwijt te geraken. Zelf ben ik al mijn hele leven te mager (mijn bmi kleurt rood van het ondergewicht), wat ik ook probeer, ik kom niks bij, ik ben gewoon een “snelbranderke” vrees ik. En zelfs met zo’n metabolisme kom je tijdens een zwangerschap tussen de 10 en de 12kg bij.
En oh zo herkenbaar, die reacties als je gewoon het geslacht van de baby vertelt als ze ernaar vragen. Of mensen die blij zijn omdat je je net “versproken hebt”, en dan de teleurstelling op hun gezicht als je meldt dat je ’t gewoon tegen iedereen vertelt ;)
Ik was daar ook danig van onder de indruk, van al die meningen en oordelen, en het is eigenlijk nog altijd niet over :) Het is toch een andere wereld waar je in terecht komt, ik was daar zo niet op voorbereid. Hou maar gewoon vast aan jullie eigen ding, want er zal altijd wel een kamp zijn dat het niet goed vindt. En dat gaat van grote onderwerpen zoals voeding of opvang tot het soort bekertje waar ge uw kind uit leert drinken. Ik word er alweer een beetje moe van ;)
Allemaal zooooo herkenbaar!
Ik antwoordde ook gewoon met het geslacht en daar verschoot ook telkens de vragenstellen van :-)
En die groeiende borsten…4 cups!!!! Ik moest uiteindelijk grijpen naar de meegroei- zwangerschapsBH van Anita (oh..zo sexy…) en na de bevalling is het dankzij die borstvoeding nog niet veel beter (ik hoop écht dat dat terug mindert!!).
En de kilootjes…ik had wilde plannen zodat die er direct terug zouden afvliegen maar euh dat gaat toch niet zo simpel…Dus schaar ik me nu achter het motto ‘9 maanden om bij te komen, dus 9
maanden om het er terug af te krijgen’, veel beter voor de gemoedsrust!
Ik doe nu dikwijls veel moeite om net niet over het kind te praten, maar dan moet je er teveel over nadenken. Na een paar maanden als je ook nog andere dingen terug doet heb je vanzelf terug meer dingen om over te praten, no worries!
En is het je al opgevallen dat sommige mensen naar je buik staren als je tegen ze praat? Ik had altijd zin om te zeggen: kijk eens in mijn ogen, ik ben meer dan een buik!
niks van aantrekken meisje alles komt weer in orde,de kilotjes,het kindje en alles waar je nu mee zit,wees gelukkig nu,en geniet er maar van,wat de anderen ook (goed bedoeld) zeggen. Het is jouw zwangerschap !!!!!
Met het risico doodgebliksemd te worden: ik was echt enkel het gewicht van de baby, het vruchtwater en de placenta bijgekomen, maar aangezien in een serieus overgewicht met me meesleur was dat maar best ook. Ik weeg nu een pak minder dan vlak voor de bevalling (slordige 7 kg) en dat is toch voor een heel groot deel dankzij de borstvoeding.
Los daarvan: mijn buggy/maxi cosi/kinderwagen is een tweedehands exemplaar en toen ik op de lijst van mijn nichtje haar buggycombinatie zag staan voor de prijs van 1.000 euro werd ik toch een beetje bleek. Zo gigantisch veel geld.
En mocht je een draagdoek overwegen, ik heb heel veel gehad aan het advies van Eva van de doekentheek. http://www.doekentheek.be/
over de zwangerschapsbroeken: so true! :-) Ik ben terug op mijn normaal gewicht, maar draag die nog altijd en mijn kindje is 3 maanden ;-) Ik heb tijdens mijn zwangerschap gewacht tot 10 weken om die broeken te kopen maar de volgende keer ga ik een broek kopen van zo gauw ik een positieve test in mijn handen heb!
Och, mensen staan vooral snel klaar met hun oordeel. Niet te veel naar luisteren. Zorg vooral dat jij je goed voelt bij de beslissingen die je neemt. Groetjes
Ik heb nog bijlange geen kinderen en ik vind het hier nog altijd tof. YOU GO GIRL, met arrogante vingerknip naar alle zagers.
Of mensen die niet alleen tegen je buik spreken maar ook nog eens vastnemen! Want zwangere vrouwen hebben geen personal space meer, natuurlijk. Ik werd daar altijd zo agressief van. Achteraf weliswaar, want op het moment zelf was ik meestal te mortified om er iets van te zeggen :-)
Kinderen vegetarisch opvoeden: lukt ons al bijna 7 jaar, en we hebben 3 flinke exemplaren rondlopen!
Horendol werd ik van “Dus jij gaat je kinderen geen vlees geven, jij maakt die keuze voor hen?” Euh ja… Net zoals de keuze van hun naam, en van kleren, van onthaalmoeder, van hen niet te laten dopen (da’s nog zo ene, zucht), van papflessen, euhm… van alles eigenlijk, dat is namelijk wat ouders doen voor baby’s en kinderen: beslissen in hun plaats. Net zoals anderen beslissen van hun kinderen wel vlees te geven. Echt gek: omdat je niet doet wat de meesten doen, moet je je echt verantwoorden… tss…
Eerste zwangerschap: + 22 kg
Tweede zwangerschap: + 20 kg
Relax en geef het na de bevalling 9 maanden tijd, dat komt weer in orde :-)
Ik was 20 kg bijgekomen, en ben alles en meer kwijtgespeeld vanaf ik terug ging werken, 1,5 j later…vooral geen haast hebben..de slapeloze nachten vreten die extra kilootjes langszaamaan op..
Hier zwanger van de tweede en al zorgen over de buik die nu precies veel sneller rond is… ik wil niet weten wat dat tegen het einde gaat geven. Ik was niet abnormaal bijgekomen bij de eerste, maar vond de buik wel enorm.
Het gemak van de zwangerschapsbroeken moet ik beamen. Lekker warm met dat flapje over de buik :-)
Ik haat momenteel de vreemde blikken in een zwembad. Je kan zo aflezen: “wat een vreemd figuur, slank maar met een penske”.
Ik weet niet voor wanneer je uitgerekend bent, maar nog veel succes en genot van de zwangerschap en ook nadien :-)
Al die extra vitamines … is dat op doktersvoorschrift? Daar moet je een stevige maag voor hebben, mijn gedacht.
(En uw captcha sucks … al x-aantal keer opnieuw moeten proberen. Misschien een iets gebruiksvriendelijke versie zoeken?)
@ilse: door mijn maagverkleining en het feit dat de baby veel van mijn reserves afneemt heb ik nogal wat vitaminetekorten. Mijn bloed wordt elke maand gecontroleerd en alles dat ik ontbreek moet dus bijgegeven worden. Ik moet dus een pak meer nemen dan de gemiddelde zwangere vrouw, maar veel last heb ik daar niet van. ;)
En ik weet het van de captcha, maar het systeem achter deze blog is verouderd, en het is een heel werk om alles over te zetten. Jammergenoeg hebben we daar nu nog even geen tijd voor, maar hopelijk binnenkort wel.
@al de rest: merci voor de geruststellende berichten. ;)
Eerste zwangerschap kwam ik 17kg bij en woog 6 maanden na de bevalling 6kg minder dan voor de ik zwanger werd. Tweede keer kwam ik 24 kg bij en nu (6 maanden later) zit ik alweer 2 kg onder het startgewicht. Gene paniek dus!!! Ik heb er niets voor gedaan buiten borstvoeding gegeven en héél veel stress. :-D
En manneke manneke, wat wou ik dat mijn borsten wat meer gegroeid waren toen ik zwanger was, want nu blijft er gewoon NIKS meer over!!! ARGH!
Ge zijt dus gewoon héél goe bezig! ;-)
Als ik ooit zwanger ben, dan ga ik al uw verhalen met veel plezier herlezen, denk ik.