“En waarom eet je dan geen vlees?”.
“Ik eet thuis nooit vlees hé. Maar nu dus ook nergens anders, voor een actie waarbij mensen proberen om minder vlees te eten. Youri en ik eten nu dus veertig dagen totaal geen vlees.”
“Maar wel vis dan.”
“Neeneen, eigenlijk niks van dode dieren.”
“Oke, maar wel kip toch.”
“Neen, ook geen kip.”
“Maar vasten, dat is toch voor katholieken? Jullie zijn dat toch niet?”.
“Neen, maar ik vast ook niet hé, meme.”
(stilte)
“Jamaarja en hesp, is dat dan ook dieren?”.
“Ja.”
“Maar garnalen toch niet? Garnalen mag je toch wel eten?”.
“Eigenlijk zijn garnalen ook dieren.”
“En soep mag je dan zeker ook niet eten?”.
“Jawel hé, soep wel.”
“Aja.”
Ik heb dan maar bokes met smeerkaas en confituur gegeten.
Het was lekker.
Mijn meme was evenwel niet bijzonder hard overtuigd.
Oh heerlijk die mémé’s, oma’s, bomma’s, bobonnen of wat dan ook, koester ze !
Haha, hilarisch :-) Mijn meme heeft er ook moeite mee… Elke keer opnieuw moet ik mij verantwoorden :-) Maar allez, zolang ze geen vlees in mijn mond propt, is da allemaal niet erg ;-)
Mémé’s zijn geweldig, al noem ik de mijne meter ipv mémé. Ze vraagt iedere keer “Of ik nu nog altijd geen vlees eet” maar omdat ik het hoofdgerecht dus altijd maar gedeeltelijk mee-eet (de meter kent geen quorn) is het dessert altijd mijn lievelings. “Ahja, we kunnen u geen honger laten lijden he”. Love it.
ja….ik zie mémé’s gezicht al terwijl je probeert het uit te leggen…. :-D
Wat een zalig stukje :-)
Ik had ook vaak van die gesprekken. Die, of van die gesprekken van “Oei tis wel met frieten/taart (of vul naar keuze in)…dat eet gij zeker niet? Ah nee, want gij eet vegetarisch, dus gij zijt op dieet”….Euh….ok…..Not really the point, maar kom.
Toen één van de stiefjes hier nog vegetarier was, at ze wel mosselen, omdat mosselen geen hersenen hebben was haar uitleg, ze hebben dus ook geen gevoel en geen pijn! Tja waar leg je de grens hé!
Je doet me beseffen hoe hard ik dat allemaal eigenlijk mis. Mijn moemoe, die het ook nooit vatte wat dat vegetarisch zijn eigenlijk was. Want een schel hesp was inderdaad toch geen vlees… alé!
En fier dat ze was op haareigen (en ik op haar) toen ze haar eerste vegetarische pizza maakte, met wel een kilo kaas op. K’mis ze, mijn moemoe.
:-)