lilith en de dingen die ze anders niet zou weten

* hoe je hersenen voelen als je ondertussen al meer dan honderd nachten verschillende keren hebt moeten opstaan
* (het is een mengeling van vertrappeld, gekookt en verdoofd)
* met hoeveel brute kracht een baby snot tegen een muur kan katapulteren tijdens het niezen
* hoe lang ik daarom kan blijven lachen als ik doodmoe ben
* dat sommige kindertjes doen alsof ze superoverdreven gewurgd worden van het moment dat je hun armpje durft vastpakken om hun outfit van de dag aan te doen
* dat ze dat zo overtuigend kunnen dat je alleen maar kan hopen dat er nooit iemand van de kinderbescherming in de buurt is als deze scène zich ontplooit
* dat er ’s nachts soms twee naaktslakjes op de vloer van onze keuken zitten, die overdag altijd op miraculeuze wijze verdwenen zijn
* dat verslaving al heel jong kan beginnen, met van rug naar buik rollen en dan van buik naar rug en dan weer van rug naar buik en dan weer van buik naar rug en dan weer naar buik. Dat, en kousen aftrekken maal tienduizend
* hoe lang het kan duren om een fles te geven aan een baby die door alles wordt afgeleid. *drinkdrinkdrink*”Oe, een lichtje!” *stopt met drinken en draait hoofd weg* *drinkdrink* “Moh! Een vader!” *draait hoofd naar andere kant en stopt met drinken* *drink* “UNK! Een moeder of wuk!” *draait hoofd nogmaals en is zo verbaasd dat iemand zijn flesje geeft dat hij vijf minuten staart zonder drinken* (herhaal met de tv, iemand die binnenkomt, een hond die blaft in de verte, een vlinder die blijft plakken in een spinnenweb, …)
* hoe ingewikkeld dat systeem is van een kind in de juiste kledingmaat steken. Want de ene maat 62 is eigenlijk een 68 en omgekeerd, en soms is elke 62 te klein en elke 68 te groot, behalve de 68 die valt als een 62, en weet een mens niet welke maat hij best uithaalt en welke niet, en dan zijn plots alle pyjama’s te klein en weet je niet wat er gebeurd is. Kernfysica is er niks bij, maat

Maar voor de rest alles onder controle.

Reacties

  1. Inderdaad, die baby’s denken waarschijnlijk allemaal dat we hun armpjes er gaan uittrekken als we die vestjes of t-shirtjes willen aantrekken. “Neeeeh, niet mijn armen! Ik heb ze net ontdekt!”

  2. Truus

    Die kledingmaten, daar zouden ze toch écht eens iets aan moeten doen. En die slakken… Hoe raar is dat? :-)

  3. Ja, die maatjes zullen ze eens moeten herbekijken.
    De mijn zaten vaak zo net tussen die maatjes; te groot voor een 62, te klein voor een 68.
    Dan zit dat kind daar ofwel met water in zijn kelder ofwel hebt ge kleertjes op de groei gekocht.
    Maar echt er mooi in passen doen ze maar 1 keer, daarna is’t te klein (ervoor te groot)

  4. Ja, die maatjes zullen ze eens moeten herbekijken.
    De mijn zaten vaak zo net tussen die maatjes; te groot voor een 62, te klein voor een 68.
    Dan zit dat kind daar ofwel met water in zijn kelder ofwel hebt ge kleertjes op de groei gekocht.
    Maar echt er mooi in passen doen ze maar 1 keer, daarna is’t te klein (ervoor te groot)

  5. *Grinnik*, zo herkenbaar, vooral dat van die hersenen. Ik heb al sinds half 2011 geen enkele nacht goed geslapen, ik voel me meestal een halve zombie ;-) Met de nodige consequenties: ‘Waar heb ik §ç(a§ça(§aç§ die sleutels gelaten?’ ‘O, ze liggen voor mijn neus…’ ‘Als ik boodschappen ga doen moet ik ZEKER brood kopen’ En waar kom ik mee thuis? Een halve Delhaize maar GEEN brood. Om over mijn oog voor detail op het werk maar te zwijgen. Enzovoort ;-)

  6. Mijn kindjes zitten ondertussen aan maatjes 116 resp. 122. Het goede nieuws is dat ze niet zo snel meer uit hun kleren groeien, het slechte nieuws is dat hun kleren sneller verslijten én dat de maten nog steeds niet kloppen. De dochter meet 116 cm en zou dus maat 116 moeten dragen, vaak is dat 122 of zelfs 128 (dat zou dus 12 cm – twaalf centimeter! – te groot moeten zijn), de smalle zoon van bijna 8 meet 125 cm en draagt soms nog een 116 of soms als het etiket leeftijden vermeldt: 5-6 jaar. Dat is zó ergerlijk.

  7. Annick

    Lilith, ik lag hier onder tafel van het lachen bij het lezen van het snot en de muur: hilarisch :-)) En ja, onze zoon laste ook regelmatig een pauze in tijdens zijn flesje. ’s Avonds was dat geen probleem, maar ’s morgens met de rush van aankleden-eten-onthaalmoeder-werk was dat behoorlijk frustrerend. En neen, dat betert niet, want nu stopt hij om dan heel parmantig “Bubble” te zeggen omdat hij naar dat programma wil kijken (Bubble Guppies voor alle duidelijkheid). Dus verslavingen: ze komen voor op alle leeftijden :-)
    Ik heb het nog niet gezegd (denk ik) maar ik vind jouw blog super!

  8. Keihard moeten lachen, met deze post.

    Dat kledingmatensysteem, het went wel hoor. Op den duur weet je welke merken eerder aan de grote kant zijn (bv. H&M) en welke eerder aan de kleine kant (bv. Hema, Zara). Alleen dat fenomeen “mijn baby is op één nachtje tijd uit al zijn kleren gegroeid” krijg je maar moeilijk onder controle, maar dat betert dan weer eens ze ouder worden. Komt goed dus :)

  9. Grappig en schrijnend tegelijk, maar het komt goed zenne met Dexter, het wordt een superactief kind, om het woordje hyperactief net niet in de mond te nemen!
    Geniet vooral van de dolle fratsen!

  10. Elisa

    Hahaha, zo herkenbaar! Hier na 11 maand nog steeds gevecht om de kleren aan te doen, eerst om die armen erdoor te krijgen, daarna wil ze kruipen -niet liggen, mama *zeroltnognetnietmethaarogen*- en nu wil ze rechtstaan om op het plankje boven haar verzorgkussen te kunnen kijken…hmm vermoeiend, maar oh zo plezant!

  11. Veerle

    Grappig, mijn zoon is bijna een jaar en is een enorm gulzige drinker en eter, een veelvraat eigenlijk, maar als hij ergens beweging ziet of geluid hoort, wil hij het ook altijd direct zien. Kleren uit- en aandoen is hier trouwens ook nog altijd een ramp. Ik vraag de dochter meestal om zot te komen doen aan de verzorgingstafel, zodat hij toch nog een beetje afgeleid is.

    En helaas weet ik ook hoe hersens voelen bij oververmoeidheid. Alsof ze van beton zijn. Wegen dat ze doen. En traag dat ze werken.

  12. Heel herkenbaar. Zoonlief hier klokte af op ongeveer 1000 gebroken nachten. Die sliep nl. pas zijn eerste nacht door na de geboorte van zijn zus 3,5 jaar later … De wallen onder mijn ogen waren toen in vierkante meter uit te drukken …

    Zoonlief was trouwens ook nog expert in het projectielbraken. Ook een aanrader! :-)

    En als verpamperen of aan- en uitkleden een uitdaging is: wacht maar tot je zijn teen- of vingernagels moet knippen. Ik ben nog steeds getraumatiseerd …

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>