Lieve Dexter,
het feit dat ik deze nieuwsbrief schrijf is een goed teken. Die van vorige maand heb ik immers geskipt, en toen ik hem skipte was ik erg bang dat ik die van de volgende maand ook zou moeten skippen omdat het zo moeilijk zou blijven. Ik was bang dat elke dag zou blijven voelen als pompen of verzuipen, zoals het toen al heel veel weken deed. Maar als ik terugkijk op de afgelopen maand, dan kan ik alleen maar zeggen dat het beter ging. Niet perfect -maar wat gaat dat wel- maar rustiger. Minder chaotisch. Leuker, ook.
Soms lijkt het alsof ik even met mijn ogen geknipperd heb en je veranderd bent van dat kleine hulpeloze hummeltje dat in een draagdoek tegen mijn borst lag in een klein mannetje met een eigen wil en persoonlijkheid. Je lacht veel, je kan best hevig zijn als het aankomt op dingen vastnemen en er lawaai mee maken, je wil met veel zwier op je buik draaien maar slaagt er tot je frustratie nog net niet in, en het wordt met de dag boeiender om naar je te kijken. Je krampen zijn ook volledig over. Zo zo dankbaar daarvoor.
Doordat heel de darmkrampepisode zo zwaar was ben ik niet geneigd om je snel snel aan allerhande groentenpapjes te krijgen, maar af en toe doen we eens een poging. Tot op heden ziet het er allemaal uit alsof je net passioneel hebt staan kussen met een Halloweenpompoen, maar al bij al lijk je de worteltjes wel oke te vinden.
Volgens Kind en Gezin blijf je ondertussen een kleintje: je volgt dapper de onderste curves, en weegt op vijf maanden 6 kilo 260 en meet 62,5 centimeter. Je wangetjes zijn ronder geworden, en de max om in te bijten, maar je past nog altijd in kledingmaatje 62, wat je nogal een pocketbaby maakt. Gelukkig kan je er zelf wel om lachen.
Voor de rest zijn je voornaamste bezigheden dingen in je mond steken, voornamelijk vingers en handen, tot je er van moet kokhalzen. Je vindt het ook extreem boeiend om je stemgeluid en volume te testen, en het maakt je niet uit of het drie uur ’s nachts is of overdag. Hele vertellementen horen we soms uit je slaapkamer komen tot een kot in de nacht. We zullen het maar schattig noemen.
Ondertussen blijf ik het allemaal wennen vinden, jouw mama zijn en een evenwicht zoeken tussen dat gegeven en een deel van mijn vorig leven terug oppakken. Werken, koken, dingen doen in huis, het heeft allemaal een tijd noodgedwongen stilgelegen, en ik merk dat ik het niet evident vind om het allemaal op gang te trekken en jou er ook nog eens in te passen. Het lukt vast wel, maar ik ben benieuwd wat ik daar in nieuwsbrief zes over te vertellen zal hebben. Tegen dan ben je er al een half jaar, vriendje.
Hoe zotjes, allemaal.
Dikke zoen,
je mama
Hey Lilith, tijdens die eerste (best wel pittige) 16 maanden had ik volgend liedje in mijn hoofd: “things can only get better, they can only get…” Zo blij voor jullie dat de krampen voorbij zijn!! En dat evenwicht zoeken, het blijft een kunst, hoor. Soms gewoon foert zeggen tegen de rommel die er ligt, de strijk die er staat, de afwas die moet gedaan worden. Al is dit wel een tip: een afwasmachine is een must-have in ieder huishouden! Ik kijk uit naar de volgende nieuwsbrief :-)
Prachtig!
HOe meer Dexter zelf kan hoe minder dat hij gaat huilen volgens mij, het komt allemaal goed, dag per dag! Mooie brief aan je zoontje!
Ik heb een dochter van 3 en een zoon van 11 maanden en vannacht lag ik te denken: wat een idee, twee kinderen!! Ga ik ooit nog uitgeslapen geraken? Ga ik ooit kunnen gaan slapen zonder de schrik dat mijn zoon weer een moeilijke nacht heeft?
En dat was nog VOOR mijn dochter begon over te geven en in paniek schoot.
Enfin, om je maar te zeggen: dat soort gedachten kan je ook nog hebben als ze ouder zijn. Je leven zal nooit meer dat zijn van iemand die zorgeloos alleen aan zichzelf moet denken. Maar hoe ouder ze worden, hoe minder je die dingen denkt. En hoe meer er in de plaats komt, want ik kan zo enorm genieten van de gedecideerdheid waarmee mijn zoon alles op de grond smijt wat voor hem op tafel ligt. Of van de vanzelfsprekendheid waarmee mijn dochter me vraagt of ik goed geslapen heb.
Dus: gewoon verderdoen. Er zit niks anders op. En soms terugdenken aan die eerste maand. Is het nu al niet véél beter? Dat denk ik wel als ik het zo lees.
Geniet maar van dat mieterse mannetje! (Ik wou het woord ‘mieters’ gewoon eens gebruiken vandaag.)
Een pocketdexter: U moet maar denken, dat scheelt een hoop sjouwen. Fijn te horen dat het weer wat beter gaat. Sterkte met wennen.
Ik ontdekte je blog tijdens de laatste maanden van mijn zwangerschap en hoopte vurig dat het bij ons anders zou gaan, hihi. Ik ben eraan voor de moeite. Prutsie is nu twee maanden, maanden waarin ik eigenlijk vaak aan je blog gedacht heb (en niet gelezen wegens tijdsgebrek, uiteraard). Ben daarom super blij om deze nieuwsbrief te lezen. Dat geeft hoop, niet te doen!
Hoe herkenbaar allemaal. Ik ben blij voor jullie dat alles een beetje op z’n plooi geraakt.
Vele groetjes!
Hoera voor krampen die voorbij zijn!
Blij dit positieve nieuws te horen!
Ik weet nog dat ik ’s nachts op de Vlasmarkt stond toen Thelma één jaar was en dacht: ‘Hé, ik heb mijn leven terug!’ En het was nog waar ook.
Fijn te lezen dat alles beter gaat. Vele dingen zijn toch zo herkenbaar. Ons kleine meid test haar stemgeluid ook regelmatig (gelukkig voor ons niet ’s nachts). En het zwieren met armen en benen is haar hobby.
En inderdaad als het draaien niet lukt na een paar keer, zie je ze kwaad worden op zichzelf. Sinds een week of twee lukt het bij haar wel en dan is zo zo trots dat ze triomfantelijk ligt te kijken dat je zo wegsmelt van die blik.
En ja groentenpap. Wat een marteling is dat die eerste weken. Ze lust het hier wel maar ze begint het nu fijn te vinden om “pfrrrffffrrr” te doen zodat je zelf ook onderhangt. Wij zitten ze alvast enkel in haar pamper om te eten en doen zelf een schort aan.
Maar voor de rest is het zo’n zaligheid een klein dropje in huis. Je krijgt er zoveel liefde van en ze doet je spontaan lachen als ze weer rare geluidjes of smoeltjes trekt.
Geniet nog van jouw klein wondertje want voor je het weet staan ze met hun lief voor de deur :p
Echt, ik ken je niet eens int echt maar ik ben zooo trots op je!