Ik heb lekker gegeten, het afgelopen jaar. Ik weet dat, niet alleen door de extra speklaag die zich nog altijd hardnekkig ter hoogte van mijn derrrière blijft vastklampen, maar vooral doordat ik dat allemaal vakkundig heb bijgehouden in het geweldige Evernote Food. Evernote Food, de app waarmee ik het afgelopen jaar elke maaltijd heb gefotografeerd die ik in een restaurant heb gegeten. Want zo’n zottin ben ik, jullie weten gewoon nog de helft niet. En er is sinds kort een 2.0, dus hoera!
Dankzij Evernote Food weet ik dat ik het afgelopen jaar serieus mijn best heb gedaan. En zo ongeveer vijftig keer buiten huis ben gaan eten. VIJFTIG! Voor iemand die de helft van het jaar in het bezit was van een baby kan dat tellen. En dan heb ik niet eens al onze eetmomenten in New York getrackt of niks. Eén en ander heeft te maken met de paniekreactie die ik had toen ik besefte dat mijn sociaal leven dra met piepende banden tot een einde zou komen, maar ook dat blijkt al bij al mee te vallen. Sinds Dexter er is ben ik 29 keer gaan eten. Ik snap er ook niks van.
Veel spaghetti wel, want dat is mijn tic, precies. Is er spaghetti, dan eet ik spaghetti. Dertien keer, om precies te zijn.
En voor de rest:
at ik zot lekkere deviled eggs in The Spotted Pig in New York. Ik had er acht kunnen eten.
beten wij in wat één van de beste burgers van de USA schijnt te zijn, in The Burger Joint in Le Parker Méridien. Ik herinner me eerder het speciale sfeertje dan de burger, maar het was wel tof.
had ik het genoegen om mijn beentjes onder tafel te mogen schuiven in La Durée in Izegem. Toen nog maar één ster, ondertussen zeer terecht twee.
En dan heb ik het nog niet gehad over die keer in Saint-Nicolas in Elverdinge. <3
Of dat geweldig oesterijs dat ik at in Grand Cabaret in Nieuwpoort.
Of die keer dat ik er huilbabygewijs volledig doorzat en werd meegekaapt door Evelien, voor een heerlijke avond op het terras van ’t Convent.
Staan niet op de foto’s, maar zijn eigenlijk nog honderd keer belangrijker dan al het lekkere eten: de fantastische mensen waarmee ik al die maaltijden heb gedeeld. De blogsters, de vriendinnen, de man van mijn leven, de mensen die ik voor het eerst zag, of waarmee ik voor de honderdste keer genoot van gezellig samen zijn.
Als ik terugkijk op mijn culinair jaar, dan krijg ik het alleen maar warm, omdat het zo gezellig was. En inspirerend. En omdat ik zo veel courage heb gehaald uit al die fijne ontmoetingen.
Kan het volgend jaar weer? Ik wil bij deze tekenen, en ik neem er mijn extra speklaag graag bij.
Oké, dat oesterijs ziet er goor uit ;-)
Holy crap, ik denk dat ik een keer of 5 ben gaan eten sinds de komst van de zoon en die is straks 2.5j. Ik ga mezelf nu wat heel zielig vinden en er tegen alle principes in misschien zelfs een goed voornemen van maken ;)
Ja, ik ben ook zo’n gastronoom, maar ik moet toegeven dat het budget om te gaan eten ferm veminderd is, wegens mijn invalideloontje. En als je dan ook al eens op reis wilt, moet het culinaire zwichten. Topper van het jaar was wel uit eten met mijn moeder in Jan hartog, drie sterren ( met bongobon ) echt een belevenis op zich en k moest niet betalen!
Voor de rest wou ik best met jou aanschuiven, alles ziet er super uit, maar ik pas voor de hamburger!
Als ik mijn lijstje bekijk lijkt het alsof ik erg rijk ben en hele dagen in sterrenrestaurants ga eten. Wat helemaal niet waar is, trouwens, ik heb gewoon soms heel veel chance. :)
En ik ga vaak eten over de middag, als Dexter bij de onthaalmoeder is. Scheelt ook.
Gij kiest gelijk altijd de goeie dingen van de kaart. Zit ik hier te watertanden, zeg.
50 keer buitenshuis gaan eten, dat haal ik niet, maar de keren dat ik wel ging, was het toch ook telkens weer GENIETEN/
Hoi … ik zit hier wat bij te lezen … wordt er een beetje stilletjes van en mijn mama hart doet regelmatig van je ooohhh en aahhh en u-huh. En ik bedenk me waarom ik weer gestopt was met bloggen? Mss toch nog eens de draad herpakken?! ;)