Lieve Dexter,
een paar dagen geleden zette ik volgende tweet op Twitter: (Twitter is iets waarop mensen in 140 tekens dingen met de wereld delen die ze anders enkel in zichzelf zouden mompelen, wat als we daar eens langer over nadenken misschien vaak beter zou zijn. En dat tegen dat jij deze brieven leest iets zal zijn als mIRC. Jij hebt geen idee wat mIRC is, en dat is goed. /me slaps Dexter with a large trout).
Anywayz. Ik zette dus op Twitter: “Het is na drie uur. Het moment bij uitstek om te beginnen verlangen naar weer in mijn zoon zijn kaken kunnen bijten. #moedertweet”. Mellow als de beesten, ik geef dat toe, een gedachte die snel werd bevestigd door een reply van Aardbeiwormpje: “mamatweets. Komaan, slap yourself woman. Straks vertelt ge nog uitgebreid over z’n stoelgang en gebruik je verkleinwoorden”. Ik keek eens lang en hard naar mezelf, en begot ja, zo iemand ben ik geworden, eigenlijk. Een vrouw die op Facebook met andere verse moeders over pampers en bijtringen en perdolan baby kwebbelt. Een moederke. En potverdorie zeg Dexter, dat is allemaal jouw schuld.
De afgelopen maand krijgt als hashtags mee: #kerstvakantieoverlevenmetbaby (gelukt, al had iemand mij wel eens op voorhand mogen vertellen dat één vakantiedag met een baby tien keer zwaarder is dan een lastige werkdag. Uitgerust weer gaan werken na een vakantie, dat bestaat zeker niet meer als er kinders in het spel zijn, hé? :/), #hetnorovirusoverleven (ikke, zeven kilo kwijt op een week en alleen een bord gekookte aardappel kunnen eten met oudejaarsavond, the works), en #tandjeshel. Jij, dat laatste. Al weken dikke miserie, maar geen tandjes. Alleen genoeg kwijl om ons eigen waterzuiveringsstation te beginnen, en opgezwollen rode wangen die Alvin de chipmunk doen verbleken, maar meer niet. En slechte nachten, doordat dat allemaal pijn doet, dat sneeuwwit tandvlees van jou. Gelukkig maak je die nachten weer goed door af en toe zo koddig te liggen slapen tegen je baarmoederbeer dat ik bijna te hard sterf om mijn gsm te gaan halen voor een foto. Ik zei bijna. Ik ben immers je dolle immer foto’s nemende moedertje voor iets, jongen. (the hair! I die!)
Voor de rest vond ik het eigenlijk een toffe maand. Je zit bijna rechtop, al kun je je evenwicht ook met zoveel show verliezen en jezelf wegkatapulteren op je hoofdje dat je vader en ik nu al ons hart vasthouden voor wat er ons nog allemaal te wachten staat. We vangen je hoofdje dan altijd op, trouwens. Met onze handen of met je speelmat. De kinderbescherming heeft hier niks te zoeken, beste lezer. *wijst* Je lacht veel. In vergelijking met de eerste drie maanden zelfs zot veel. Ik vind jou een toffen, en jij ons ook, geloof ik.
Als ik de kleine borelingskes zie die na jou geboren zijn, bij nichtjes en vriendinnen, dan vind ik die allemaal koetjiekoetjieklein en superkoddig, maar eerlijk? Dit is zo veel leuker. Je houdt je eigen fles al vast om te drinken enal.
Echt, zo’n zevenmaander, dat is een gemak. Een mens heeft daar bijna geen werk meer aan! Dat voedt zichzelf eigenlijk bijna op, vind ik. Baha.
En voor de rest moet je je geen illusies maken, kleine man. Zo lang jij hier vrolijk over het tapijt blijft rollen zal ik om de zoveel tijd in je kaken komen bijten. Ik mag dat, ik ben je moedertje.
Elke maand liever en liever, zelfs.
*bijt in kaken*
Je mama
Fijn dat je er zo van geniet Lilith. Het ziet er echt een vrolijk kereltje uit, ze zijn zo leuk hé op die leeftijd waar je elke dag wel iets nieuws aan ze ziet!
Veel plezier en moed voor als het nodig is!
Het wordt idd alleen maar leuker en leuker.
Eens dat eerste jaar voorbij gaat er oo keen nieuwe wereld voor je open.
Een wereld van peuterpuberteit ;-) en een wereld waarin de leuze “Nee! Ikke zélf doen!” alom vertegenwoordigd is.
Waar het normaal is dat je nooit ergens op tijd aankomt en wara dara ook niet over gezaagd wordt want tja, ge hebt ne kleine he hahaha.
Geniet er maar van !
prachtige nieuwbrief. ‘k Krijg zelf terug zin in een zevenmaandertje (nochtans al een paar jaar geleden ;-)
Altijd fijn om je nieuwsbrief te lezen! Zo herkenbaar! En ja, ik ben ook zo’n moedertje. Daar is toch niets mis mee hé? Genieten moeten we doen! Maar zo te zien doe je dat tegenwoordig met volle teugen!
Die ‘ooit komt alles goed’ van een paar maanden geleden? Dat is nu. Denk ik. Right? :-)
we zullen aardbeiwormpje eens herinneren aan haar antwoord als ze zelf een zevenmaander in huis heeft :-). Hij wordt er alleen maar schattiger op vind ik …
Wat een guitig ventje is dat geworden zeg! Je kunt haast niet anders dan daar verliefd op worden (als je het al niet was).
Allee how, toch een keer een reactie.. Fantastisch dat vele lachen eh en yes! aan de niet meer plat liggende beebietjes! Wacht maar tot ze een jaar of drie zijn en hun eigen comedy op je afvuren, hilarisch jong.
(hier vannacht van half elf tot half vier dikke miserie… maar ik blijf het zeggen, overdag is ’t een schatje !)
weet je, het wordt nog leuker :) echt waar!
Zo een mooie foto’s allemaal, die kaakjes nodigen ook gewoon uit om in te bijten…
Mijn dochters van 5 en 3 vinden je zoon “zo skattig”…
*verliefd!!!*
Dat is zijn schuld niet, het is zijn verdienste! :-)
Mijn zoontje is ondertussen 10 maand en het wordt echt alsmaar leuker!
Keigeweldigleuk dekentje met die peertjes trouwens. In welke webshop heb je dat gevonden?
Hij is wonderbaarlijk schoon, dienen dexter. De naam wordt nu eigenlijk alleen nog maar cooler omdat het ventje steeds meer ventje wordt en zijn koddigheid is echt een geheim wapen dat de meest gevreesde vijand tot overgave kan dwingen…
en ja het is fantastisch en ja op een manier wordt het steeds beter. Maar op een manier ook helemaal niet, vind ik. De worstelingen met een tweejarige ik-doe-het-op-mijn-manier-man is wel vermoeiend. En ik weet niet of je van plan bent om nog zo’n koekje te bakken, maar als ze met twee zijn lijken het soms ook gewoon gremlins: schattig, maar als je er water overkapt dan worden het monstertjes… :-)
Het zal zijn dat ik zelf geen kinderen heb. Dat ik de nieuwsbrieven aandoenlijk vind maar vooral in een deuk lag om de herkenbare “slaps Dexter with a large trout”
En niet dat ik er verstand van heb, maar omdat ik het zelf heb doorgemaakt op volwassen leeftijd. Kan het niet zijn dat hij geen last had van tandjes maar van hand- en voetzeer, een kinderziekte?
wreed schoon manneke, geniet van het bijten in die schattige kaken hi
Schone foto, die van jullie drietjes!
Wat een schattigaard!
Altijd gevaarlijk, water drinken terwijl ik een post van jou lees. Bij het lezen van je mIRC commentaar was het op het nippertje, /me heel hard gelachen. Waar is den tijd zeg….
Ik heb het al een paar keer gelezen, maar word er nog steeds blij van :)