Het was al weer een tijd geleden, dat ik een dag alleen doorbracht met Dexter. De onthaalmoeder was dicht, vandaag, en de papa was gaan werken. Al vond ik mijn werk eerlijk gezegd pakken lastiger dan het zijne. Waarlijks jong, zo’n baby van een goede negen maanden, dat is meer dan een fulltime job. Een job gevuld met rondtjolen, hysterische woedeaanvallen proberen te sussen, nog meer rondtjolen, groentepap maken, entertainen, je afvragen waarmee je hem nog zoal kan entertainen, fruitpap maken, en honderd dingen doen met één hand, omdat de andere een baby vast heeft. Who knew? Het levert wel fotomateriaal op. Ik heb ze met mijn laatste restjes energie gepost, dus enjoy.
`
En nu serieus: mensen met zeven kinderen, hoe doen die dat?
hoe doen mensen dat met drie kinderen?! mijn oren vallen er soms af met twee! en mijn hoofd draait dol en mijn tijd wordt opgegeten en mijn huishouden verloedert sneller dan dat ik het kan opfrissen. en dan heb ik er maar twee! (alleeja, maaaaar twee… woehaha *krankzinnig lachje*)
het staat altijd vrij om tijdens de paasvakantie eens te komen meedraaien in de opvang van u lief schoonzusje (kuch kuch) dan heb ik er iedere dag 8!
wees welkom :-)
Het voordeel van meerdere kindjes is dat ze elkaar soms bezig houden, SOMS dan toch.
En die 5 minuutjes die je dan krijgt zijn goddelijk.
Die kinderen houden elkaar gewoon bezig.
Hoe meer vriendjes in huis, hoe minder ik mijn kinderen hoor.
Opruimen achteraf… dat is wel iets anders.
Wat oon zegt: ze entertainen elkaar… meestal… voor een een half uurtje à een uurtje toch…als ze ongeveer even oud zijn.
Bij zeven kinderen, is de oudste in staat om al goed te zorgen voor de jongere, dus dat zijn 2 handen en 2 ogen meer :-)
Als mijn oma dat kon, waarom zouden wij dat niet kunnen? (Maar toch bedank ik daarvoor, 2 is een mooi getal, dankuwel)
Die vraag hoe mensen met 7 kinderen het doen, die houdt me ook vaak bezig. Mijn schoonmoeder had er 7. Geboren in 78, 80, 81, 84, 87, 88 en 90. Dat maakt het nog onbegrijpelijker. Als ze bij ons is, durf ik bijna niet te zeggen dat ik 2 soms best al pittig vind.
Maar het is wel waar wat hierboven al staat: ze houden elkaar bezig. En ook: hoe ouder ze worden, hoe beter ze zichzelf kunnen bezighouden. Mijn dochter van 3,5 kan zichzelf uren vermaken. Dat kunnen baby’s en peuters nog niet. Ik kan haar ook zeggen: Wacht even, ik ga naar het toilet. Of: Mama moet koken. Of: Mama gaat eventjes op Facebook. Dat verstaan baby’s nog niet. Het wordt dus – eerlijk waar – gemakkelijker. Er komt een dag waarop een dag thuis even zwaar is als een dag ‘officieel’ werken, en dan komt de omslag: een dag thuis, zelfs met twee kinderen, is ineens minder vermoeiend dan een dag officieel werken. Ik denk dat ik nu op het omslagpunt zit. (Twee kinderen: dochter van 3,5 zoals verteld en zoontje van 15 maanden.)
Dat is toch allemaal wel geruststellend om lezen. :) Ik had geen idee, dat moeder worden het moment is waarop je vrije dagen ineens veel zwaarder zijn dan je werkdagen. Ik ben net vier dagen met Dexter bezig geweest, en dat is echt wel pittig, inderdaad. Daar stellen mijn werkdagen nog maar weinig bij voor.
Maar goed, het wordt dus beter. Dat is zeer bemoedigend om weten, zeker na een nacht met weinig slaap. ;)
Ik vind 2 juist meer werk, de eerste jaren houden ze elkaar helemaal niet bezig en is het echt gewoon dubbel werk. En je hebt nog steeds maar 1 paar handen. Daarbij is het de wisselwerking die ik soms heel lastig vind, ze trekken elkaar ook mee in hysterische buien. Als oudste nieet, jongste ook niet. Als jongste op het bed springt als ik haar om wil kleden, dan heeft oudste ook niet zo’n zin om wél te luisteren etc.
Nu ze 6 en 3 zijn spelen ze wel steeds meer echt sámen en dat is gewoon heel leuk, maar tot voor kort.. Zeker als je geen handen-van-een-partner hebt, dat is gewoon keihard werken vind ik.