Weet ge het nog, die keer dat ik stopte met shoppen? Ik hield dat nogal lang vol. Om niet te zeggen: misschien wel te lang. Toen Dexter geboren werd begon ik wel weer een beetje te shoppen, maar eigenlijk alleen voor hem. Onder het motto “Ik heb al alles”. “Ik heb niks nodig”. “Ik sta daarboven, boven consumeren”. “Ik ben zo zen als een frigo”. “Pas als de laatste boom is omgehakt, de laatste rivier is vergiftigd en de laatste vis is gevangen, zullen we beseffen dat je geld niet kunt eten.”
Allemaal goed en wel, tot je plots voor je kleerkast staat en al je kleren zo brakende beu bent dat je zin hebt om ze allemaal in een container te gooien. En triest naar je doos met schmink staart, die vroeger zo vaak werd aangevuld met allemaal leutige crèmekes en kleurtjes oogschaduw dat de voorraad van zijn leven niet opgebruikt zou geraken. Awel, als je lang genoeg stopt met shoppen, dan raakt die voorraad wel opgebruikt. Sterker nog: dan raak je wat je hebt dus op een bepaald moment compleet brakende beu. Net als de slonzige vrouw met haar eeuwige zelfde outfits die naar je kijkt als je voor de spiegel staat. (Ikzelf dus he. Ik ben niet zo’n bitch die andere vrouwen die toevallig achter haar staan als ze in de spiegel kijkt publiekelijk afmaakt op haar blog ofzo. For the record)
Dus toen ik over de Deauty boxen las bij i., die er vorige maand al een mocht testen, toen was ik stiekem heel jaloers. Ik wilde ook een verrassingspakketje met beautyproductjes, en snel. Mijn gebeden werden verhoord, want een paar dagen later kreeg ik een mail van de mensen van de reclameregie, of ik misschien ook eens zo’n doos wilde testen. Ik was zo blij met het mailtje dat ik niet eens hard to get speelde, jongens. “Laat maar komen!!!!” mailde ik snel als een speer terug, en zo geschiedde.
Om maar te zeggen: misschien is mij om een mening vragen over een maandelijks abonnement op een doos vol beautyproductjes na een veel te lange drooglegging wel hetzelfde als vragen aan iemand die al jaren honger heeft of de pot cassoulet die hij heeft gekregen lekker is. Dat kan. Dat kan zeker. Maar wat gaan jullie eraan doen? Ha!
Anywayz. Het idee is dat de mensen van Deauty elke maand een box samenstellen, en dat je die dan ontvangt en hopelijk blij bent. Je kunt je abonneren voor drie maanden, maar ook voor een jaar, en het kost je 15 euro per maand.
Aangezien het thema van deze maand “respect” is is het menu geprint op “papier van gerecycleerd materiaal en overblijfselen van fruit en noten”. Het menu is superleuk trouwens, en ik had het u kunnen tonen, maar ik ben vergeten om het op de foto te zetten. Per product dat in je doos zit krijg je wat uitleg, en ik vind dat aangenaam, want ik ben helemaal geen kenner en dus bestaat de kans dat ik een flesje Arganolie gewoon in mijn wok giet in plaats van op mijn gezicht. Het zou de eerste keer niet zijn.
Maar zonder op de feiten vooruit te lopen, dit zat in mijn doosje:
Oftewel: een bruin oogpotloodje dat geweldig lief zou moeten zijn voor gevoelige ogen, een sugar scrub van de Body Shop, een ecologische tandpasta voor wittere tanden, een flesje arganolie en een tube oestergrijze nagellak. Ow, en nog een bon met korting op lippenstiftjes.
Het smeren en scrubben en lijntjes trekken kon een aanvang nemen, en om de één of andere reden was ik het meeste geboeid door de arganolie. Omdat ik geen idee had waar je het voor kon gebruiken vroeg ik het aan dokter Google, en wel heb je ooit, bleek dat ik dus een flesje had gekregen met het beste dat mij en mijn huid en haar kon overkomen. Nadat ik zeventien jubelende reviews verder was werd ik bijna depressief omdat ik het heel mijn leven zonder arganolie had gedaan. Een product dat ook wel eens *wait for it* “Het Vloeibare Goud van Marokko” wordt genoemd. I die.
Ik zou staalhard liegen als ik zei dat de olie lekker ruikt, maar ik heb er wel mijn gezicht mee ingesmeerd en een paar druppels te veel op mijn haar gedaan, vrees ik. Naar het schijnt zou het er namelijk niet vettig van mogen worden, terwijl ik er al een halve dag bijloop alsof ik heel de nacht boven een frietpot aan Sint Jacobs heb gehangen. #arganoliefail
Maar het blijft me boeien, dat flesje, dus ga ik vanavond eens heel mijn hoofd insmeren met het goud van Marokko, omdat mij op internet wordt beloofd dat ik het ZACHTSTE HAAR OOIT GA HEBBEN, OMG als ik het er dan morgenochtend uitspoel. En dat wil ik dus, dat zachtste haar ooit.
Ik was ook blij met het oogpotlood dat volledig mijn kleur is, en met de nagellak, die er zo uitziet:
Lippenstift staat wat mij betreft in hetzelfde rijtje als hakken dragen en deathriden (“niks voor mij”), dus die bon zal niet verzilverd geraken, maar ik heb de tandpasta wel al getest, en die zal ook wel oke zijn. Ik ben gewend dat mijn mond ontploft van de muntigheid nadat ik mijn tanden heb gepoetst, en dat heb je niet met bio, maar het is wel bio. Het ene is het ene en het andere is het andere, zei mijn overgrootmoeder altijd. De scrub moet ik eigenlijk nog testen. Mijn excuses.
Overall conclusie: ik vind die boxen eigenlijk wel heel fijn om te ontvangen, al was het maar om nieuwe dingen te ontdekken als Het! Goud! Van! Marokko! <3. Ik weet dan ook zo weinig af van beauty dat er vast elke maand wel iets inzit dat ik niet kende, dus alleen al daarvoor vind ik het een geweldig concept. En een geweldig cadeau ook, zo'n abonnement. Ik ben er nog niet helemaal uit of ik het aan mezelf zal geven, of aan iemand anders. (Natuurlijk wel. *wijst* Count me in, eigenlijk. Of het zou moeten zijn dat mijn haar morgen zo vettig blijft van de arganolie dat ik mijn geld in een kappersbezoek moet steken om alles te laten afscheren. Zul je altijd meemaken namelijk, als je dacht dat het niet meer slonziger kon. Ik hou jullie op de hoogte.)
OK – I’m sold!
Had ik ook nog maar een blog!! ;-)
Nice idee trouwens; die deauty box … maar ik vrees dat ik eerst eventjes zal moeten detoxen! ;-))
Mor allé, da’s nu al den derden box die ik zie passeren! Daar mogen ze mij ook altijd voor vragen…
Arganolie kun je ook in de keuken gebruiken, dus zo fout zou dat niet zijn hoor :) Deauty vind ik een tof concept, maar ik denk dat er bij mij veel niet/weinig gebruikt zou worden (gebruik weinig make-up en heb een beetje een moeilijk velleke) en dan is het een beetje zonde van die 15 euro. Hier nog geen last van boredom door stoppen met shoppen + declutteren, maar dat kan ermee te maken hebben dat we vlak voor een grote verhuis zitten. Dan is minder gerief en meer geld (overhouden) alleen maar handig natuurlijk. Ik vrees een beetje voor het postverhuistijdperk, als in: “we hebben nu een huis en we gaan het vullen!”. Maar dat zien we dan wel weer.
Ik vind dat zo helemaal niet eerlijk dat ik aan zowat alles wat er bestaat van crèmekes, zeepkes en schmink allergisch ben hé…
En voilà, ben gezwicht voor een 3 maanden abonnement ;)
Ik had niet die tandpasta maar Alepia Savon Noir.
Ik vind de boxen mooi fysiek, de producten leuk, maar soms toch net een tikkeltje te goedkoop.
Ik heb een abonnement.