lilith speelt de mins game (als een baas)

IMG_7316“Hebben wij die ananassnijder echt nog nodig?”.
“En die kleine confituurpotjes? Gebruiken wij ooit kleine confituurpotjes?”.
“Ben jij van plan om die schoenen die ik je het laatst heb zien dragen in 2004 nog aan te doen?”.
“Waarom heb jij in godsnaam een tennisraket in je auto liggen?”.

De afgelopen weken hadden wij bijzonder boeiende gesprekken in de crib. Dat zit zo: ik verhuis niet graag. Er zit nochtans niet veel anders op, want word is on the street dat ze binnen een kleine maand beginnen met de bouw van de crib van onze dromen. Kijk hier, wij op onze eerste spadesteek, afgelopen weekend.

IMG_7295

In die crib van onze dromen eet ik elke dag zelfgemaakte granola, mediteer ik en heb ik weinig tot geen brol. Er is veel licht, en ruimte. Maar geen ruimte voor dozen met dingen die ik nooit gebruik, zoals tennisraketten en kleine confituurpotjes. Dat is echt zo: de nieuwe crib wordt groter dan deze crib, maar die ruimte wilden we niet allemaal in berging steken. Er is bewust weinig berging. Zodat we niet weer beginnen stapelen.

Ik ben al een hele tijd bezig met minimaliseren. Ik las zoals de rest van de wereld Marie Kondo. In mijn RSS-feed zitten heel wat minimalismebloggers. Declutteren. The Simple Life. Minder dingen, meer ervaringen. Ik ben er vatbaar voor. Wat niet wil zeggen dat mijn zolder er veel leger van werd. Blijkt dat je er niet komt als je om de drie maanden eens een doosje naar de Kringloopwinkel brengt.

Na het zien van de Minimalism documentaire op Netflix ging ik een kleine maand geleden over op drastische systemen. De mins game is een spel waarbij je op de eerste dag één voorwerp weggeeft, verkoopt of op een andere manier uit je huis verwijdert, op dag twee twee voorwerpen, op dag drie drie, en de rest zou je ongeveer moeten kunnen raden. Dertig dingen wegdoen op dag 30 dus, terwijl je op dag negenentwintig al negenentwintig dingen hebt weggedaan. Ik daagde Youri uit om mee te doen, omdat een snelle Google search aangaf dat we samen bijna duizend dingen zouden wegdoen als we het volhielden tot het einde. Waw.

Zoals je aan het blad aan onze koelkast kunt zien ben ik Youri kwijtgespeeld omstreeks dag acht. No biggie, dan deed ik wel alleen verder, en liet ik een contract opstellen dat als er met zijn dozen vol brol moest gesleurd worden hij dat zelf mocht doen. Hij is wel voor mij naar de kringloopwinkel gereden, met dozen vol kleren, boeken, servies en keukengerei. En hij heeft mijn oude cursussen bij het oud papier gezet. En afgesproken met heel wat mensen die onze soms al derdehandse babyspullen zijn komen kopen. Ere wie ere toekomt.

Het klinkt allemaal heel zen en glamoureus, niks in je huis hebben dat geen blije vonk bij je ontlokt, maar uiteindelijk komt het toch vooral neer op beseffen dat je in je leven al geweldig veel brol hebt gekocht en dat je die thee die je ooit bij een ontbijtdoos van Smartmat hebt gekregen echt nooit gaat aanraken, want er zit lavendel in en het leven blijkt toch echt te kort voor het drinken van warm water met lavendelsmaak. There, I said it. Het is toegeven aan jezelf dat je ooit een rib uit je lijf hebt betaald voor een fles parfum die je in een bolletje doet kruipen van de migraine als je het draagt. Het is je neerleggen bij het feit dat de kans dat je die tweede weessok alsnog weet te detecteren ongeveer even groot is geworden als de kans dat je ooit iemand wordt die elke dag zelfgemaakte granola eet.

Nog minder dan een week te gaan, en ik heb het gevoel dat ik de dagen heb bereikt die echt het verschil maken. Omdat je niet aan 25 voorwerpen komt zonder eindelijk eens na te denken of je die lelijke lamp echt mee wilt sleuren naar de volgende etappe, en of iemand die fles Grand Marnier liever zou opdrinken dan wij.

We gaan er nog geraken. Al heb ik ook het gevoel dat ik er nog een minsgame achter zou moeten plakken om het pas echt helemaal grondig te doen. Hoe schaamtelijk is dat?

Reacties

  1. Dat mins game lijkt zowaar aanstekelijk. Want inderdaad: er is altijd te weinig bergruimte en je kan de zolder niet blijven vol dozen zetten. En ik denk dat ik mijn universiteitscursussen 20 jaar na datum gerust ook kan missen… Of dat winterblousje dat dit jaar de kast niet uitkwam en gisteren weer de seizoenswissel nipt wel overleefde…

  2. Mwoah.. het is pas schaamtelijk als je, nadat je verhuisd bent, nog een week moet gaan opkuisen en in lusjes naar het kringloopcenter moet rijden. Maar, lesje geleerd: in plaats van te zeggen “we doen dat weleens weg”, gaat het nu per direct weg. Hamsteren, dat brengt écht niets op behalve frustraties. Ik vind dus dat je goed bezig bent. En desnoods kan er toch ook nog een derde ronde achteraan? Niks schaamtelijks aan. ;)

  3. Nicole

    Misschien kan je in de volgende ronde beginnen met dertig en eindigen met één. Gebruik maken van het momentum en zachtjes landen, zeg maar.

  4. Toen wij met onze twee kleine jongens verhuisden naar Londen, van een rijhuis met drie slaapkamers naar een klein tweekamer flatje van 80 vierkante meter, heb ik ook Marie Kondo toegepast. Gigantisch veel is er toen weggegaan, en wij waren al geen verzamelaars. We wonen hier nu een jaar en ik geniet nog elke dag van de weinige spullen die we hebben en soms kriebelt het om zelfs daar nog eens door te gaan.. Ik vind het vooral moeilijk als het over speelgoed van de kinderen gaat. Succes met het verdere ‘ontspullen’: ik heb dat afgelopen jaar maar één ding gemist dat ik had weggedaan: ons wafelijzer. En nu hebben we gewoon een nieuw gekocht. :-)

  5. Wij wonen in een poppenhuis van nog geen 80 m2 met zijn vieren en hebben geen bergruimte. Ik moet continue bedenken wat ik bewaar en wat weg mag en één keer per kwartaak mest ik onze kleine schuur uit op zoek naar dingen die weg mogen. Zo klein wonen heeft zijn madelen, maar qua verzamelen van “rommel” zeker voordelen. We hebben er simpelweg geen ruimte voor. Toch zou ik heeeeel graag ern stuk groter wonen met bergruimte…..

    1. Het viel me tot nu best mee. Ik deed in het weekend meestal meer zodat ik wat voorsprong opbouwde voor drukke weekdagen, dat hielp wel.

  6. Wauw, ik zou het niet kunnen! Ik doe het wel geregeld met mijn kleding en ik ben ook wel meedogenlozer om dingen weg te gooien, maar zoveel, wauw! Wat ik me afvroeg: je hebt een hele tijd geleden geschreven dat je gestopt was met shoppen, ik vroeg me af hoe het daarmee staat? :-) Ik zou dat ook willen gaan doen, vooral voor kleding en schoenen voor mezelf (ik heb het al gedaan met boeken), maar ik vraag me af hoe ik er best aan begin en of dat dan wil zeggen dat je echt niks meer mag kopen :p.

    1. @Laura: ik ben herbegonnen. Toen Dexter en Flo geboren waren ben ik zwaar hervallen, want ik had van alles nodig voor hen en toen gingen de remmen voor mij ook weer los. Ik ben nu een maand of vier geleden weer gestopt met dingen kopen. Dus wel eten en verzorgingsproducten enzo, maar niks meer dat ik niet nodig heb, zoals schoenen en kleren en dingen voor de kindjes die al meer dan genoeg hebben. Anders is het dweilen met de kraan open, vrees ik. :)

  7. Nanja

    Ik ken ‘m als de minimalist game en heb ‘m twee (en een half) keer gedaan. Ik heb nog een paar keer een moment gehad dat ik me afvroeg waar iets gebleven was, maar zodra ik me herinnerde dat het weggedaan was, was ik het er weer mee eens. Ik heb er wel een relatie aan overgehouden: iemand kwam mijn vinyl platen collectie van me kopen. Nu wonen we samen en staan de platen alsnog in huis!

  8. Ook ik heb me na een heftig jaar voorgenomen om eens grondige opkuis te doen. Minder spullen en minder rommel, zorgen voor een beter gevoel. Nu nog tijd zoeken om eraan te beginnen. Ik laat me alvast inspireren en motiveren door de podcast van The Minimalist (de makers van die Netflix-documentaire).

  9. Sofie Delanghe

    Ik ben al altijd een verzamelaar geweest… Zo van, jamoja, moest ik dat nog eens nodig hebben… Maar sinds december ben ik begonnen met mijn babyspullen te verkopen. Zoals ik hier iemand al eerder zag schrijven ligt speelgoed wel iets moeilijker. Maar ik heb ook niet het enorme huis om alles te gaan sparen voor mijn kleinkinderen (zoals mijn schoonmoeder heeft gedaan). Dus hier en daar gaan de zonen hun minst favoriete stukken toch al de deur uit.

    Daarna ben ik eens voorzichtig in mijn overvolle kleerkast gaan kijken. Nu en dan verdween er al wel eens iets gedemodeerd naar de kledijcontainer in de straat maar het bleef toch altijd wel moeilijk afscheid nemen en zodoende lagen er nog stapels kleren in mijn kast van zowat 12 jaar geleden van toen ik nog zo’n 15kg meer woog. Omdat ze nog te nieuw en/of te mooi waren… Sommige broeken kwamen mij wel nog van pas bij m’n zwangerschappen, al waren de billen toch wel superbreed hoor, maar ja, zolang die buik daar maar in paste :) Maar nu zijn we al ondertussen bijna 3 jaar na het zwanger zijn en tot voor kort lagen die kilo’s textiel daar maar te liggen. Tot ik plots in een facebookverkoopgroep iemand tegenkwam die toevallig mijn oude kledingmaat had en kleren zocht, daarbij nog eens pril zwanger is en ook geïnteresseerd was in zwangerschapskledij én babyspullen. Dankzij dat madamtje heb ik nu plots massa’s plaats in mijn kleerkast voor nieuwe spullen, zie ik terug de achterwand van de kindjes hun kasten, mijn portemonee is zeer tevreden en ik voel me opeens rustiger :)

    Maar nu nog de rest van het huis aanpakken… En daar heb ik ook een goed plan voor gevonden. We hebben net nieuwe meubelen besteld en ik heb me voorgenomen om binnenkort tijdens het overladen van de spullen ook daar een deftige eliminatie te houden.

    Trots op mezelf! We zijn goed bezig ;)

  10. Ik wil dan eigenlijk vooral eens weten wat er met al dat materiaal is gebeurd. God knows dat we het ten huize VDB ook eens heel dringend moeten doen, maar ik vind het net zonde om iets weg te gooien. De Kringwinkel, ok. Maar vind je het geen klein beetje zonde dat het ‘niets meer opbrengt’?

    1. De grotere stukken, zoals de sitter en de maxi cosi en de buggy enzo die gaan wel op tweedehandssites, omdat ik dat echt zonde vind en weet dat ik daar nog iets voor kan krijgen. Maar van de meeste dingen zie ik het niet zitten om er tijd in te steken als ik er maar vijf euro voor krijg, na zes keer over en weer mailen en weer iemand die niet komt opdagen. Ik heb me daar overheen gezet, tijd is ook geld.

      Dus kleren gaan naar de container, boeken naar de kringloop of iemand die ik ken, en weg is weg. Van mij mogen ze hier morgen een grote container komen zetten waar ik alles in een keer in kan gooien zonder omkijken. Dat zou nog het gemakkelijkste van al zijn. ;)

  11. RL

    verhuizen is daar inderdaad perfect voor. je wil echt geen dingen meesleuren die daar alsnog weggaan…en inderdaad: een mens verzamelt nogal wat!

  12. Katrijn

    Moedig plan! Wij zitten in hetzelfde schuitje: wij hebben ook een verhuis voor de boeg en ik loop nu al te verkondigen dat we niets meenemen wat de afgelopen jaren niet gebruikt is… Ik denk dat ik een week verlof (zonder kinderen!) moet nemen om alles degelijk uit te mesten. Ik persoonlijk ben geen verzamelaar, maar zoals gezegd, voor de kinderen vind ik het moeilijk en mijn man… tja, die zou alles bijhouden:-(

  13. Ik geef daar ook niet om als spullen niets meer opbrengen. De Kringwinkel is immers een keigoed initiatief voor sociale tewerkstelling, om goedkoop aan zaken te geraken (voor diegenen waarvoor het nodig is of het uit ecologische redenen willen) en om vondsten te doen (zoals gisteren: een paar nieuwe schoenen voor €15 die er zo mooi gemaakt uitzagen dat ik het merk opzocht en online €325 kosten).
    Vooralsnog heb ik er meer naartoe gebracht dan ik er kocht, de balans helt dus nog in de juiste richting qua ontspullen.

  14. Iris

    Zal ik hier eens iets opbiechten??? Ivm die weessokken. Ik hou nu al ongeveer 4 jaar !!!!! een weessok bij van mijn zoon. Weet je waarom dat een weessok is? Omdat die andere gewoon niet meegekomen is uit de winkel? Die zat er niet bij. En toch… toch… ligt die ene sok nog altijd in de lade. Want wie gooit er nu een nieuwe sok weg? :D :D

  15. Ik hou ook niet van veel spullen want dan moet je alleen maar meer opruimen maar met verjaardagen (vooral die van de kindjes) sluipen er toch weer veel spullen binnen. Een bijdrage voor een iets groter cadeau passen we al vaak toe maar heeft er nog iemand tips om niet zo minimalistische cadeaugevers in de goede richting te sturen?

  16. Wij starten morgen met een collectieve mins game. Wie ook wil meedoen, kan zijn naam hier http://bit.ly/2pB5fak toevoegen en dagelijks zijn persoonlijke stand van zaken aanvullen. Zou het lukken om het samen met 5000 spullen minder te doen?

  17. Ofwel ben ik héél slecht in dingen wegdoen ofwel ben ik niet zo’n verzamelaar, want ik ben nog maar net verhuisd en ik moest eigenlijk maar heel weinig weggooien/-geven/verkopen. Ik weet niet eens of ik wel 30 spullen zou vinden om mee te doen aan zo’n mins game. Wel veel respect voor diegenen die er wel in slagen!

  18. Goed bezig! Een mens verzamelt wat, ik ben van nature minimalist denk ik want ik koop zelden spullen om te houden. Maar toen ik terug kwam van mijn emigratie naar Spanje had ik wel geteld 4 koffers met spullen mee terug. Maar op die 2 jaar heb ik toch heel wat verzameld dat weer weg mag.

  19. Kaat

    Ik heb ooit in het huis van een verzamelaar gewoond: 85 Leuvense stoven, 14 wanmolens, kweetniehoeverl karren en landbouwmateriaal en net niet knettergek geworden
    Nu ga ik over een jaar opnieuw verhuizen en ben ik nu al begonnen met triëren. Ik wil nl één verhuiswagen en geen konvooi.

  20. Ik heb vorige maand iedere dag tien voorwerpen weggedaan. Zalig. Binnenkort doe ik nog eens een reeks, denk ik. Eenmaal je de smaak te pakken hebt, wordt het alleen maar gemakkelijker. Enkel mijn boekenkast blijft maar aangroeien :-)

  21. Toeval of niet… ik was net ook aan het bedenken hoeveel brol we in huis hebben… maar 30 dingen op 1 dag is veel… heel veel… maar misschien lukt dat wel als je met 1 ding begint? Andersom is natuurlijk ook een goeie tip… kwestie van zacht te landen?
    En een mens kan natuurlijk altijd afhaken… Youri heeft dat al bewezen. ;-)
    Nee, misschien toch eens een voorbeeld aan jou nemen! Bedankt om me over de streep te trekken! :-)

  22. Bij ons zijn er twee grote struikelblokken. 1. Beslissen dat iets wegmoet, dat lukt mss nog. Maar het dan ook effectief ons huis buitenkrijgen, dat is dan weer iets anders. We deden in september bijvoorbeeld een opkuis van onze boekenkast. Intussen staan hier nog altijd 200 exemplaren te wachten tot ze opgehaald worden door een opkoper of tot we ze zelf naar de kringloopwinkel brengen of naar het containerpark. Onze halve garage staat vol met spullen die gaandeweg op de ‘mag weg’-stapel zijn beland, maar nu moeten we nog naar dat containerpark geraken. Meerdere keren. En is er 2. De echtgenoot wil niet echt mee.
    Hoe heb jij dat aangepakt? Of wilde Youri dat wel uit zichzelf?
    Ik vind het alvast wel megastoer, al lijkt 465 dingen op een maand me wel iets te ambitieus voor ons. Maar kijk, alle beetjes helpen natuurlijk … Stel u voor dat we in ons nieuw huis (nog twee jaar te gaan) relatief rommelloos door het leven kunnen. Wacht, we hebben kinderen. Correctie: zonder overbodige rommel.

  23. In onze keuken staat altijd een doos ‘kringloop’. Ik probeer een doos per week te vullen. Meestal lukt dat wel. Het wegdoen vind ik niet zo’n probleem. Ik doe zelfs geen moeite om er geld uit te halen. De confrontatie dat ik sommige dingen heb betaald en dat ze vervolgens nooit/zelden zijn gebruikt, dat doet wel zeer. Ook: beseffen dat ik blijkbaar altijd hetzelfde koop. Notaboekjes, schrijfgerief bijvoorbeeld.
    Het raakt bij ons wel in de kringloopwinkel : de doos wordt gewoon in de auto gezet. Ja, soms voor een week. Maar nooit echt langer. En dan is het vooral de kwestie van NIET in de kringloopwinkel binnen te gaan, of zo hou ik zelf ‘de kringloop van rommel’ in stand !

  24. @sofie: ivm verjaardagen: kiezen voor ervaringen ipv fysieke cadeaus, bv filmtickets, een uitstap naar pretpark of museum, eens lekker gaan eten (ja ook dat lukt bij kinderen en zelfs al kiezen ze voor pizzeria of McDo, het is hun verjaardag en dan mag dat al eens, toch?), mogelijkheden te over eigenlijk 😉

  25. Ik dacht dat ik na onze verhuis drie jaar geleden van rijwoning naar tijdelijk appartement al veel had opgeruimd. Bleek echter dat bij verhuis naar nieuwbouwwoning die verhuiswagen echt wel stampvol zat (nadat ik opnieuw dacht toch weer het overbodig er al uitgefilterd te hebben). Ik was echt boos op mezelf en heb bij het uitpakken meteen nog een rondje opruimen gedaan en nog eens een volle wagen spullen naar de kringwinkel gebracht, koop amper nog nieuwe spullen en heb mijn kleerkast alvast zo ingericht dat ik na een jaar heel snel kan zien wat ik nog steeds niet gedragen heb en ook dat zal dan uit mijn kast verdwijnen. Never ending story.

  26. Lucie

    ” Al heb ik ook het gevoel dat ik er nog een minsgame achter zou moeten plakken om het pas echt helemaal grondig te doen.” Eenmaal je de smaak te pakken hebt zal de reflex blijven: een lade t-shirten die je tijdens het wegstoppen van de was ineens omdraait om alles te ordenen en 5 t-shirts die er niet weer ingaan, de lade bestek die een kuisbeurt nodig had en plots veel leger is, … De grote lenteschoonmaak vond ik daarvoor ideaal, ik heb toen veel weg gedaan. En ik heb een hoekje in mijn huis waar ik spullen zet die “weg” mogen, en dan breng ik die samen naar de kringloop of zet ik ze op freecycle. Maar zo zijn ze tenminste al uit het roulement gehaald.

  27. Evi

    Nog nooit van gehoord maar lijkt me wel een van de fijnere manieren te zijn om rommel weg te doen :-) Zou er beter zelf ook eens aan beginnen, want ondanks feit dat we niet gigantisch veel bergruimte hebben ligt er toch wel heel wat rommel verspreid over ons huis.

  28. Kathy

    In verband met kindjes en verjaardagen. Ik schreef dit jaar op de uitnodiging voor het ouderwetse buitenspeelfeestje voor mijn 8-jarige zoon: ‘Je glimlach meebrengen is genoeg.’ + een uitlegje over feit dat de mama van zoonlief eigenlijk liefst zo weinig mogelijk tijd verspilt met het sorteren en ramasseren van spullen die eigenlijk overbodig zijn. Veel kindjes brachten toch iets mee. Een bonnetje of een zelfgemaakte pyjama van een handige mama, … Toch al een heel ander gevoel, maar stiekem hoop ik dat mensen het toch gaan durven om gewoon die glimlach mee te geven aan hun kind.
    Het was trouwens een heerlijk feestje.

  29. Zo schaamtelijk is dat echt niet hoor, ik ben al meer dan 2 jaar bezig, niet altijd even intens, dat wel :-) Ik heb al een stuk of 3 minsgames achter de rug en ik kan nog wel even doorgaan, al begin ik tegenwoordig bij dag 30 om dan naar dag 1 toe te werken, dat geeft net iets meer rust ;-) Minimaliseren kost nu eenmaal tijd, kopen daarentegen gaat of ging vroeger enorm vlot!

  30. Riella

    Dit is een goeie !!
    Ik kreeg op een gegeven moment echt genoeg van die overdaad aan kledij en schoenen. Dus heb ik een jaar lang niets gekocht (buiten een winterjas – gekregen, en nieuwe sokken). In het begin keek ik uit naar de dag dat ik opnieuw zou ‘mogen’ shoppen, maar toen die dag dan aanbrak, wilde ik niet meer. Je krijgt op den duur zo’n degout van dat shoppen, die overdaad en dat consumeren. Ik ben daar dus voorgoed van verlost denk ik… :)
    En hetzelfde met spullen in huis eigenlijk. Wij zijn noodgedwongen moeten verhuizen vorig jaar, van een groot huis naar een veel kleinere woning. Ik ben een keer of 10 met een bomvolle auto naar de kringwinkel gereden, en nu hebben we eigenlijk alleen nog de essentiële dingen over. En dan nog, hoe essentieel is een brooddoos, een soeplepel of een horloge eigenlijk? Ik vrees dat zo’n dingen er ook nog uitvliegen..:)

  31. veerle

    Je post heeft me ertoe aangezet om samen met Miss Fabuleus (zie post hierboven) ook echt (met een heus lijstje!) te starten met de mins game.
    we startten met 7 … mij onbekende namen, maar vol goede voornemens. Na dag 1 waren we nog met 3, dag 4 met 2 en sinds dag 5 probeer ik het nog op mijn eentje vol te houden… Maar vandaag… zou ik 15 dingen wegdoen… en ik geraak voorlopig maar aan 4. Ik vrees dat ik ook stilaan opgeef… Maar als ik goed kan rekenen, ben ik al aan 109 spullen geraakt. Klein en groot. Een goed begin alleszins.
    Misschien, heel misschien, doe ik eens een inhaalbeweging. Maar het hoeft niet perse van mezelf ;-)

  32. Fantastisch gegeven die minsgame. Alleen heb ik het gevoel dat we er nooit toe komen. Uiteindelijk is het gewoon jezelf er toe aanzetten, maar waar begin je? En zijn er leuke initiatieven waar we die speelgoedwinkel van ons door kunnen halveren? Een kwartje mag ook hoor. Kunnen al die gratis verpakkingen die ooit bij etenswaren zaten ook gewoon naar de kringloopwinkel of kent hier iemand mensen met verzamelwoede? Ik wil echt iedereen plezieren met mijn rommel. Morgen begin ik er aan. Al kan het wel zijn dat ik dat zinnetje morgen nog eens herhaal. Of pakt na het weekend.

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>