Hoe gaat dat? Je zit te wachten tot het jouw beurt is om de kerstevaluatie te gaan beluisteren van je kleuter op school. Een van de andere moeders laat vallen dat er binnenkort al moet ingeschreven worden voor de kampjes van de zomervakantie, en het koud zweet breekt je uit bij de gedachte aan Dexter die elke ochtend laat blijken dat hij niet zo hard gemaakt is voor kampjes waar hij geen kindjes kent en geen idee heeft wie voor hem gaat zorgen. Je herinnert je een blogpost van Renilde, en laat iets vallen over kinderopvang door ouders. Niet goed wetende waar je aan begint.
Zo begon onze vakantieopvang, die ondertussen volle bak draait en mij elke dag weer een warm gevoel bezorgt. Omdat de opvangouders stuk voor stuk hun best doen om er iets tofs van te maken. Omdat de kindjes allemaal even graag komen. Omdat we dat toch maar geflikt hebben, zonder elkaar eigenlijk te kennen, op zes maanden tijd. Ik vind dat we daar trots op mogen zijn. Dat dat lukt. Dat er elke dag twee ouders zijn die op de kindjes komen passen. Soms zelfs vier, als mensen maar halve dagen kunnen komen. Soms juffen of stagiaires of andere mensen die ons goedgezind zijn. Dat mensen die plots niet kunnen komen of ergens langs een autostrade staan met een ontplofte band (*kijkt niet naar Youri*) kunnen rekenen op de welwillendheid van andere ouders om dat even op te lossen. Waw, denk ik dan. Hoe goed, dat dat lukt.
Als dat bij ons lukt, dan kan dat bij anderen ook lukken. Ik hoor van heel wat mensen dat ze het een superfijne gedachte vinden om zelf zoiets uit de grond te stampen. Dat kan. Dat is zelfs aan te raden.
Zo deden wij het!
1. Er werd informatie ingewonnen.
Op de rapportavond stonden we te praten met drie mama’s, in de kerstvakantie die erop volgde mailde ik eens naar Renilde die me doorverwees naar Cokido, waar Eefje me telefonisch in gang stak en geduldig alle vragen waarmee ik kwam aanzetten beantwoordde. Eefje organiseerde al een paar keer een dergelijke sociale kinderopvang en haar organisatie begeleidde verschillende groepen over heel Vlaanderen. Op die manier moesten we het warm water niet uitvinden en konden we een beroep doen op de ervaring van anderen wat betreft reglementering, verzekeringen, planning en andere zaken. Eefje en ik spraken af dat ik op zoek zou gaan naar wat ouders die zin hadden om mee te doen.
2. Er werd volk gezocht.
Door middel van mensen aanspreken in de gang, briefjes meegeven in de mapjes van de kindjes, aankondigingen op de samenkomsten van de oudervereniging. Op onze eerste samenkomst waren we niet met superveel volk, maar we konden starten.
3. Er werd een locatie gezocht.
De school was van in het begin onze droomlocatie. Een vertrouwde omgeving voor onze kindjes, met alle infrastructuur voor kleuters. (denk: kleine toiletjes!) Ik trok mijn stoute schoenen aan en ging praten met de directie. Die vond het een leuk idee, maar moest het bespreken met mensen die boven hen stonden. Dat proces duurde een tijdje. Zo lang dat we begonnen te vrezen dat het een njet zou worden. We wisten dat we het sowieso wilden doen, en dachten al na over andere locaties. Er was een optie om het in een dienstencentrum in de stad te doen dat in de zomer leegstond, we dachten na over andere plekken. Hoorden dat er initiatieven waren waarop er zelfs werd opgevangen op een boerderij, hoe idyllisch. En toen ineens kwam de verlossende mail: we mochten een week testen in de paasvakantie (iets dat ze ons bij Cokido hadden aangeraden), en daarna zou er geëvalueerd worden voor de zomer. Dikke vette yes.
4. Er werd veel vergaderd.
Over plannen van aanpak. Over samenwerkingen met de speelgoeduitleendienst van de stad en de bibliotheek. Over wie de knutselmaterialen zou halen. Wat we mochten gebruiken van materiaal op school. Waar de kindjes wel en niet mochten komen. Hoe we voor de nodige vervanging zouden zorgen bij overmacht of ziekte. Of we ook kindjes van buiten school zouden opvangen. Voor elke tien vragen kwamen er tien bij, maar het was ook gezellig en we kwamen zo al eens bij andere ouders thuis op mooie zomeravonden. Eefje en haar team kwamen eens uitleg geven op school. En stapje bij stapje kwamen we dichter bij de paasvakantie, waarin we drie dagen aan het testen sloegen. Dat viel zeer goed mee, wat vertrouwen gaf voor de zomer. En een go van de directie.
5. Er werd ook getwijfeld.
Uiteindelijk kwamen we overeen om het het eerste jaar niet te moeilijk te maken. En dus ook geen gezinnen aan te trekken van wie de kindjes niet op de school van onze kindjes zaten. Dat hield de vergaderingen kleinschalig, maar doordat het schooltje nog klein is en niet iedereen zomaar kon of durfde instappen hadden we eigenlijk te weinig gezinnen om een goede planning op te stellen. Correctie: dat is wel gelukt, maar er werd wel wat verwacht van de ouders. Het systeem is dat je een dag opvangt in ruil voor vier opvangdagen voor je kind, en het gebeurt wel eens dat er een ouder twee dagen per week staat. Dat zijn dan mensen die bijvoorbeeld in het onderwijs staan en menen dat het soms simpeler is om hun kindjes mee te nemen naar een bende vriendjes dan ze heel de vakantie zelf te entertainen. En dat is ook gewoon zo. We hebben goed met iedereen overlegd, over of ze het zagen zitten, de opvangdagen die van hen werden verwacht. Er werden extra’s ingeschakeld, in de vorm van mijn schoonzus die wilde komen helpen op twee dagen dat Youri of ik gingen opvangen, of moeders die met hun dochter opvingen en dat heel gezellig vonden. En zo kwam alles goed. Ook mensen die in het begin niet goed wisten of ze wel durfden meedoen kwamen eens kijken en vonden het zo leuk dat ze volgend jaar ook willen meedoen aan het systeem. Ook daar zijn we erg blij mee.
Ondertussen zitten we over de helft van onze vijf en een halve week vakantieopvang, en ik kijk elke dag mijn ogen uit. Dexter gaat supergraag, en hij is niet alleen. Morgen haal ik weer mijn knutsel- en taartenversierskills boven, samen met B., die vandaag al iets met zanddeeg deed en me liet weten dat dat nog kan geschilderd worden. Mijn kopzorgen waren nergens voor nodig, zo blijkt. De vakantieopvang is geweldig, ook wat betreft contact met andere ouders en hun kindjes. Ik kan het iedereen aanraden. Wie zei dat weer, dat je wat je zelf doet altijd beter doet? Ik ga het nog beginnen geloven.
Heb je vragen of wil je zelf sociale kinderopvang organiseren? Check dan zeker eens de site van Cokido, of stel ze hieronder in de reacties!
Zo tof dat het zo goed meevalt! Ik sta hier vrijdag ook nog eens op de planning!
Ik krijg al spontaan zin om ook zoiets in gang te steken. Ik ga volgend schooljaar op school mijn voelsprieten eens uitsteken, zie! Bedankt om je enthousiasme door te geven!!
Genoteerd voor het jaar des heten 2019. Onze eerste “grote vakantie”
HAHAHAHA
*Jaar des heren
Nu ben ik mega jaloers..
Hier ondertussen 11 13 en bijna 17 jarige .. en nog steeds niet gelukkig met de zomer aanpak.
We hebben wel wa aangeklungeld over de jaren .. oa ook uitgewisseld een keer dit geprobeerd en dat.. maar nooit zo goed geslaagd al jullie. Echt chappeau ! Zoveel respect..
Hopelijk steekt het een beetje aan !
Fijn hé! Wij organiseerden dit ook deze week, ook via cokido. Leuk om te lezen, we zaten met dezelfde vragen, problemen, twijfels… Het grootste probleem was de lokatie: wij kregen wel een njet van de school. We hebben daarom beslist om het kleinschalig te houden (vier gezinnen – 10 kinderen) en het thuis te organiseren (we losten plaatsgebrek deels op door twee dagen speelstraat aan te vragen). De kinderen vinden het geweldig! En bij nader inzien ben ik blij dat het niet op school werd georganiseerd: het was wel gezellig zo, in die huiselijke omgeving. Hopelijk volgend jaar wél een geschikte locatie zodat we kunnen uitbreiden, want het is echt een fijn concept. En de tip van de speelgoedbibliotheek ga ik onthouden voor de volgende editie!
super initiatief, ik ga het nu lanceren bij ons in de wijk en hoop op positieve respons. Ik zie alleen maar voordelen!
Als ex onthaalmoeder vind ik het een goed idee . Ik wil wel helpen ,maar ben ondertussen gepensioneerd. Maar ik ben actief als vrijwilligster hier in Bilzen.
Leuk dat het allemaal zo meevalt en dat je er duidelijk ook veel plezier van hebt!
Zelf wil ik liefst nog zolang mogelijk het aantal verlofdagen in hoogseizoen minimaliseren zoalng kindjes niet schoolplichtig zijn. 1 dag opvangen voor 4 dagen opvang (dus 20% van de zomer verlof pakken) vind ik wel extreem zwaar. Da’s 9 verlofdagen grofweg voor een hele zomer waar ik zelf niet op vakantie ben. Een hele hap uit de verlofdagen.
‘k prijs me gelukkig dat mijn zoontje wel dolgraag op kamp blijkt te gaan (en dat er altijd minimum 2 klasgenootjes zijn), alsook naar het speelplein bij ons om de hoek (waar er altijd minimum 5 klasgenootjes blijken te zijn) of naar de opvang waar hij ook alle woensdagnamiddagen gaat. Momenteel volgen ze een 3 weken kampjes met halve dagen en dan was het met aantal ouders ook hele puzzel om om beurt kindjes op te halen en thuis op te vangen in namiddag of ze naar speelplein te brengen. volgend jaar ga ik er daar niet zoveel van boeken, nu ik weet dat de andere volledige dag alternatieven evengoed meevallen!
‘k kan me dus voorstellen hoeveel jullie hebben moeten puzzelen, overleggen enz. Wel heel deugddoend als je dan de puzzel op zijn plaats vallen!
Geweldig initiatief! Misschien een leuk ideetje om hier aan mee te doen http://www.nostalgie.eu/nieuws/summer-break-jouw-perfecte-zomermix.html
Met de opvangouders een 20-tal platen kiezen die dan tussen 12u en 13u gedraaid worden (discofeestje met de kindjes!)? En dan kunnen jullie over dat fantastische initiatief vertellen op de radio. Allez, ik geef het maar mee! Zou wel origineel zijn.
Wat een topidee! Ik noteer het hier meteen voor 2019, wanneer Tuur zijn eerste grote zomervakantie gaat hebben.
Wat een leuk idee. Ik had laatst in een oude Flow of Happinez daarover gelezen, en dacht: mooi, maar lukt dat ook echt? Wel dus! Echt superleuk idee. Meteen zoveel huiselijker ook, dan van kampje naar kampje…
Amai, inderdaad een mooi idee! Ik zou dat zo graag in de toekomst voor mijn gevoelig zoontje ook doen… maar een groep kids entertainen schrikt me wel een beetje af om eerlijk te zijn. Had jij daar ook schrik voor?
Hey Ann, ik heb de nacht voor mijn eerste opvangdag ook minder goed geslapen. ;) Je staat altijd met twee, dat helpt zeker. En elke ouder in onze groep gaf achteraf aan dat het minder lastig en moeilijk was dan op voorhand gedacht. Wij bereiden ons altijd wel wat voor, zeker als er regen voorspeld is. Vandaag vangt Youri op, en die wist al dat hij tiramisu ging maken met de kindjes (met chocolademelk in plaats van drank) en er ligt daar standaard een berg knutselmateriaal en wat boekjes voor inspiratie. Pinterest is ook al een grote hulp gebleken. :)
Dag Lilith, ik ben blij dat ik op jou blog ben terecht gekomen. Vol enthousiasme heb ik dit aan mijn man verteld. Ik zou misschien in de toekomst ook een vakantieopvang willen opstarten. Ik heb jou een mailtje gestuurd :)
Doe zo verder!