Op het moment dat de halve wereld aan het pronken was met gloednieuwe Bikkembergsrugzakken stond ik in de meest deprimerende ruimte van het Westelijke halfrond naar een prikklok te staren. Naast de prikklok in kwestie allemaal bruine deprimerende prikklokkaarten met eronder “IN”, en aan de andere kant ook al bruine deprimerende prikklokkaarten met eronder “UIT”. De namen op de kaarten waren erop getikt, niet geprint. Ik ademde in en ontwaarde een geur die me deed denken aan oude kartonnen dozen. Dat kon kloppen, want de overheersende kleur in dit gebouw dat zo hard een hoofdrol had kunnen vertolken in “De collega”s” was kartonnendoosbruin.
“Kunk jen elp’n?” vroeg iemand.
Een man met een zwarte walrussnor en een grote bril had gespot dat ik niet binnen dit lifesucking plaatje pastte, en terwijl hij me van boven tot beneden stond te checken bedacht ik me dat mijn knalrode schoudertas wellicht het eerste gekleurde voorwerp was dat men hier sinds lange tijd had gezien. Toen ik hem op mijn beurt begon te checken merkte ik dat de man een kostuum droeg dat al zwaar gedateerd was toen de Herald of Free Enterprise zonk. De deur achter hem zwaaide open en een snelle blik in de ruimte waar hij net was uitgestapt vertelde dat dergelijke eighties couture hier meer regel dan uitzondering was. Eighties Couture als in bureaumensenkloffies, niet als in LA Gear en Fido Dido-shirtjes, jammerlijk genoeg. Eighties Couture die wonderwel blende met de mix van grijze kantoormeubelen en koffieplekken op het gespikkelde witte plafond.
Ik antwoordde dat ik een afspraak had om negen uur (en in 2006, dacht ik erbij) en ik werd meegetroond naar een ruimte die volgestouwd stond met ijzeren oostblokkasten in de tinten kaki en donkergrijs. Ergens tussen de kasten stonden vier ijzeren platen opgesteld, en daartussen stonden vier bruine lederen stoelen. Dit moest wel de allertriestigste geÔmproviseerde wachtkamer zijn waarin ik ooit had moeten wachten. Soms liep er even iemand langs die er al even grijs uitzag als de kasten. Niemand lachtte lachte. Het kon maar een paar minuten meer duren voor ene Willy mij een anekdote zou komen vertellen over de harde winter waarin hij ervoor had gezorgd dat de verwarmingsbuizen van dit gebouw niet waren gesprongen.
Ik hoorde mijn naam en verdween in een bruine kamer. Toen het hele gesprek over dingen die ik toch niet snap afgelopen was heb ik nog zeker een uur nodig gehad om alle depressieve gevoelens die mijn ziel kakibruin hadden gemaakt van me af te gooien. Kleur had ik nodig, en fruitsla en etalages met zachte wintersjaals. En HEMA!
De Tales from the Crib Raider-prijs voor de meest back to the future-instelling die ik dit jaar vanbinnen heb gezien gaat dan ook naar de RVA. Proficiat!
en als je hier in mechelen moet gaan voor je jeugd-jongeren-vakantie worden je gegevens bijgehouden op FICHES! aaaaaaargh
Ik durf ervoor wedden dat ze op die archiefkasten van die 8-hoekige school etiketten hebben plakken (van die witte mee dikke blauwe randen). En bruin wc-papier waar je gerust een hele trapleuning mee kan afschuren.
Lachtte? *frons* *denkt* Nee, da’s toch niet juist hË?
Is idd niet juist… maar zelf slaag ik er telkens weer in diezelfde fout te maken :(
Awel bij ons hebben ze al computer’s LOL
En wa groene planten en zit die pÈ in een gans groot lokaal (waar vroeger ook de mut zat) gans alleen te zitten wezen ;-)
Ma ja ik woon dan ook in een iets meer geavanceerde provincie
koffievlekken op het plafond? dat moeten daar heel eigenaardige party’s zijn. of leefde men nog ondersteboven in de ‘eighties’? t’ zal dat zijn.
allez liza, het werkwoord lachten ken jij niet ofzo? mja ik geloof da ons lilith en jij wel ver uit elkaar wonen, tzal een plaatselijk dialect zijn
Jesske, dat moet het zijn! Wij wonen inderdaad ver van elkaar weg. ‘k Heb hier ooit nog eens zo’n woord gelezen dat ik vreemd vond (‘schijven’), maar ondertussen ben ik dat woord op andere plaatsen ook al tegengekomen, dus wie weet bestaat ‘lachten’ ook wel daar aan de andere kant van het land. :-)
Hahaha, Willy :D
Ik heb hem!
Aaaargh, ik maak die fout dus altijd. :/
Waarom?
En “pastte”, komt dat van het werkwoord “pasten”? Ik woon niet zo heel ver van lilith vandaan, maar toch komt het mij niet bekend voor.
Gelstickers in de meest waanzinnige kleuren, daar heb ik mijn duffe grijze oostblokkastje in de kleedkamer van het ziekenhuis mee toonbaar gekregen.
zag je berichtje op mijn blog en kom even een kijkje nemen op jouw weblog. vind dat jij echt heel leuk schrijft dus zal wel vaker terug komen!
corinnexxx
Willy Gorus!
“pastte” is volgens mij ook niet goed
Voorstel: kunnen we duffe, grijze (of bruine) overheidsgebouwen en hun bewoners niet massaal inschrijven in ÈÈn of ander stylingprogramma?
Niecy Nash, Debbie Travis, Martine Prenen, … HELP!
Btw: zolang je een stijlperiode goed kunt herinneren vind ik “revivals” vreselijk.