Het liefste wat ik heb is vijf geworden, en geen mens die er iets van zei.
Ik merkte het zelf ook niet, en dus sta ik hier, exact een maand en een dag nadat het liefste wat ik heb vijf is geworden, met een mond vol tanden.
In die vijf jaar ging ik samenwonen met mijn leaf, won ik achthonderd euro met een belspelletje (voor mijn moeder), ging ik zeker dertig keer op dieet (en ging ik zelfs fitnessen), schaften we ons een pratende kat aan, onderging ik een maagverkleining om niet langer een Afrikaans sekssymbool te zijn en kochten we een crib, om maar iets te zeggen.
En niemand die er iets van zei, zeg, dat ik jarig was.
Bij zes moet dat toch beter kunnen, zulle.
(denkt u de vreemde ÈÈ’s even weg in de archiefpostjes, trouwens? Er gaat iets mis en ik heb nu eens echt geen zin om na te gaan wat.)
sorry dat we dat vergaten :-)
volgende keer beter! chance dat we UW verjaardag niet vergeten
trouwens in die 5 jaar zijt ge 4 keer tante geweest (met Danaë erbij zelfs 5).
Kochten jullie samen een autootje :-)
Maakten jullie al veel mooie reisen samen!
U bent dan ook al 5 jaar onze schoondochter en ik hoop dat er nog veel vijven mogen bij komen.