Dingen die ik deed toen ik geen veertig dagen bleef bloggen

28660973_193804111380004_4878385616150069248_o
  • fruitsla maken
  • groentjes roosteren
  • zwemmen
  • wandelen
  • in bad liggen met een boek
  • naar Blind Getrouwd kijken
  • wenen in mijn auto op de parking van de Aldi
  • naar de muur staren
  • veel cappuccino’s en verrassend lekkere alcoholvrije Gin Tonics drinken in tof gezelschap
  • slapen. En nog slapen. En me nog altijd niet uitgeslapen voelen, maar dat komt vast wel weer
  • neen zeggen op nochtans toffe dingen
  • het niet zo erg vinden dat ik de veertig dagen niet uit zal maken
  • dit stuk over prinses haar lepels lezen, en een en ander herkennen, net als van de vorige keer dat ik bijna door mijn lepels heen zat

Het was leuk, ik heb weer wat dingen geleerd over hoe ik blog (die ik binnenkort eens ga delen), en ik ben blij dat ik ondertussen voel wanneer iets van leuk naar ‘er net te veel aan’ gaat. En besef dat ik dan gewoon mag stoppen van mezelf. Lord knows dat dat ooit heel anders was. Ik hoor die stem van die ene collega bij Flair die ik ooit over mij hoorde roddelen dat ik een opgever ben bijna niet meer in mijn achterhoofd. You know who you are. *wijst*

Dus merci, gij allen, om met zo veel zo enthousiast te komen lezen.
En merci ook voor de warme, lieve, boeiende reacties op mijn vorige post, die deden deugd.
Ik hoop dat jullie dat blijven doen nu ik weer op een iets grilliger en minder voorspelbaar blogpatroon overstap.

(de foto hierboven hoort bij een stuk dat in Femma staat. Ik heb zo hard met die tekening moeten lachen. Ahaha. Geweldig gedaan, Rutger Van Parys!)

Reacties

  1. Grillig en minder voorspelbaar, maar wel altijd de moeite om te komen lezen. Maakt niet uit Kelly, je moet doen wat goed is voor jou, niet voor wat een ander denkt.
    In ieder geval: gij ook merci, voor al die geweldige blogs!

  2. Dagmar

    Elke dag of niet, ik geniet elke keer weer van jouw schrijfsels! En awoe aan die collega bij Flair!

  3. Ruth

    Goed om je grenzen steeds beter aan te voelen!! Ik blijf je schrijfsels vol enthousiasme verder lezen…

  4. Saar

    Ik denk dat ik u zelfs zou blijven volgen als ge maar 1 keer per jaar post ;-D

    Een fan

  5. An

    Ik miste je al,maar dacht eigenlijk dat facebook de meldingen verborg. (Dat gebeurt wel meer…) Maakt niet uit, je moet doen wat goed is voor jou!

  6. christa

    Sociale media sleurt om oms mee om rare dingen te doen, Uitdagingen, waarom? Moeten we ons zo nodig bewijzen, dat we veertig dagen zonder alcohol kunnen , om dat op fb uit te schreeuwen, zondat we erbij horen??? Veertig dagen zonder vlees???? Veertig dagen bloggen, ( ook als je geen inspiratie hebt )? Ik zit ook met die beperkt aantal lepels opgescheept al 8 jaar fibro. Ik heb al dat moeten om er bij te horen overboord gegooid. Leve mezelf! Mijn lijf geeft me al zo veel beperkingen, ik ga me nog niet meer laten beperken door sociale media. Ik ga wel bloggen als ik zin, inspiratie en tijd heb om te bloggen. Ik ga me niet meer nog eens extra beperken, terwijl ik al leef met lichamelijke beperking Waardoor ik ook al beperkt in mijn eten ben. Want ik voel me veel beter door paleo te eten. Dus doe ik dat ook nog, maar met mijn volle goesting omdat het me ook echt vooruit helpt. Verleden jaar heb ik ook meegedaan aan de tourné minérale, dat was de eerste keer en de laatste keer. Ik vond er weiig aan, ondervond dat alcoholvrije aperitiefjes, schandalig duur zijn, oftwel mierzoet. Laat ons maar lekker eten op onze huwelijksverjaardag met een gepast glaasje erbij, wij genieten …. met mate en ik laat me niets meer opdringen. Leven dag per dag, heb ik energie, wel dan gebruik ik die goed, heb ik er geen, jammer, morgen beter. Maar ondertussen werk ik wel terug 2.5 uur per dag , heb ik aan paleo te danken en ben daar zo blij mee. Terug in de maatschappij, na 7 jaar thuiszitten.

  7. Marijke

    Dag Kelly, sinds je schrijft over loslaten en minder perfect bent, lees ik met plezier je blog. Voordien vond ik het een beetje veel perfectie en controle. En dat is griezelig/vermoeiend.
    Liefs

  8. @Marijke: hé, gek, zo heb ik deze blog nooit ervaren, als een plek waar controle en perfectie heerste. Ik heb net het gevoel dat het hier altijd al eerlijk en open en zelfreflectief was. En ik lees al mee van lang voor Dexter kwam. De ziekte van haar mama – de onzekerheden over haar lijf en gewicht – de uitdagingen om als journalist te werken en grenzen te bewaken en niet eender welke opdracht aan te nemen…
    Ik ervaar deze blog zelf als een plek waar de toon van zelfreflectie en overdenkingen en stilstaan bij de dingen alleen maar intenser wordt. Maar eigenlijk niet als iets totaal nieuws.

    1. Toch een beetje blij om dit te lezen. :)

      Ik ben wel een controlefreak, dat klopt, maar ik had geen idee hoe griezelig en vermoeiend ik was. :D

      @Marijke: ik probeer hier vooral een afspiegeling te maken van het leven zoals het is, en soms zijn dat meer praktische posts, en dan weer meer persoonlijke. Ik probeer hier net weg te blijven van perfecte plaatjes. Jammer dat je dat zo aanvoelt.

  9. Je blogs sluiten de laatste tijd meer en meer aan bij hoe ik mij voel. Ik zit al een paar dagen in mij hoofd met een post over traagheid…
    Leuk om bovenstaand lijstje te lezen en alles weer in perspectief te plaatsen (zeker als je van nature een perfectionist & “alles-kan-en-alles-moet-nu-persoon bent).

  10. lobke

    Dagelijks of niet, ik kom lezen! En nee, dat ‘perfecte’ las ik er hier nooit in. Net het tegenovergestelde, het echte, niet gestagede dat ik vaak vind ontbreken bij blogs en instragram-profielen.

  11. Veel liefs en veel lepeltjes voor jou.
    Ik heb altijd veel aan deze blog, omdat het over vallen en opstaan gaat. Ook omdat je me toont dat er doorheen de tijd echt dingen overwonnen kunnen worden en kunnen veranderen. Ik heb bewondering voor hoe je plant en organiseert en ook voor je zelfzorg en mildheid als het even niet lukt.

    1. Fijn om lezen. Ik moest aan jou denken toen ik de woorden hierboven las, over het perfecte plaatje. Jij slaagt er goed in om op je blog aan te geven dat je een mens bent met gevoelens. Ik heb snel de neiging om opmerkingen weg te wuiven, maar tegelijk komen ze ook wel aan. Als iemand me irl zou zeggen dat ik me te perfect voordoe en griezelig en vermoeiend overkom, dan zou ik dat niet fijn vinden. Hier vind ik dat ook niet zo fijn, want het gaat over mij, en wie ik ben. Ik ga er wel nog eens over bloggen. ;)

  12. Het 40 dagen bloggen heb ik ook snel opgegeven dit jaar. Vorig jaar deed ik ook mee, en dan zou ik mij gigantisch slecht gevoeld hebben dat ik ‘faalde’. Maar nu, een jaar verder, heb ik veel geleerd. Vooral prioriteiten stellen. Dus ik blog wanneer ik daar zin in heb (of tijd voor heb / wil maken vooral). En ik schrijf dan liever stukken waar ik iets langer aan heb geschreven of gewerkt dan iets schrijven om toch nog maar een extra dag geblogd te hebben :-)

  13. Marijke

    Ik ben een andere Marijke 😊.
    Ik lees erg graag je blog. Veel van je onderwerpen zijn herkenbaar. Die tekening is fantastisch. Die hang je toch op in je nieuwe huis?

  14. Marijke

    In mijn ogen perfect dan :). Ben niet zo georganiseerd.
    Volgende keer zal ik mijn woorden beter afwegen. Lees zelf weinig blogs…

  15. Hilde

    “Puur” is tegenwoordig ook zo’n clichéwoord maar als het ergens past, dan wel hier. Topwijf, gij!

  16. Mag ik een beetje van jouw ‘weten wanneer iets gewoon teveel is’? Ik zoek nog een beetje naar de balans op dit moment…
    En gij moogt bloggen wanneer ge wilt. Ik kom sowieso met veel plezier lezen :)
    En die kalle die ‘opgever’ zei: iersie, nog nen middelvinger bij. Nèh.

  17. De lat voor jezelf keer op keer hoog leggen… (of hoger) is het ideale recept voor een burn-out. Dat weten we intussen allemaal denk ik :-)

    Je hoeft niet alles te volbrengen of af te ronden waar je aan begint. Doe het zolang je er iets uithaalt (plezier, voldoening)… en stap dan over naar iets anders :-)
    Of doe even niets… dat mag ook.

  18. Iedere keer dat mijn Femma-boekje toekomt blader ik meteen door naar jouw column. Die lees ik immers super graag, net als je blogposts. Momenteel liggen er hier achter de computer vier van die boekjes die ik eigenlijk eens moet wegdoen. Langs de ene kant wil ik die columns af en toe uitknippen maar vermits een mens al snel heel veel bij elkaar verzameld laat ik het uiteindelijk toch maar zo. Mochten die echter ooit verzameld worden in een boekje dan maak ik er echter met veel plezier plaats voor vrij in mijn boekenkast(en).

  19. 40 blogposten of niet, who cares. Maar ik ken de term jezelf druk opleggen maar al te goed, want ik durfde nog niet te stoppen. Het einde is bijna in zicht enz. Maar het zal wel weer leuk zijn voor mijn man als ik wat anders dan een trainingsbroek zou dragen thuis en me elke avond weer verstop achter die computer die ik nu als vijand heb uitgeroepen. En ooit waren we zo’n dikke vriendjes… Ah ja, t is bijna gedaan. Ik ga dan die trainingsbroek in de vuilbak gooien ;-)

  20. Zo ongeveer halverwege (of net niet) heb ik er ook de brui aan gegeven. Vroeger ging ik daar lastig van lopen, maar ondertussen heb ik wel mijn lesje geleerd. Liever wat meer tijd nemen en iets schrijven waar ik echt achter sta dan vlug wat in elkaar flansen om toch op dag x van de 40 geblogd te hebben.

  21. Aan challenges met hoge druk doe ik niet mee. Als mijn burn-out mij iets geleerd heeft, is het niet meer te leven op het ritme van een ander. En dus bloggen we als het goed of nodig voelt. Soms elke dag, dan weer niet. Ik volg heel graag je bouwverhaal.

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>