Category Archives: lijstjes

5 beelden, 5 dingen

1_ “Mocht je iets hebben horen breken, het was dan mijn klomp”, appte ik in het groepje dat ik bezig met mijn vader en broer en aangetrouwden op Whatsapp. Immers was ik er rotsvast van overtuigd dat ik voor april 2020 nog nooit een mondmasker van dichtbij zag, laat staan dat ik er een had gedragen.

Maar tijdens het doorploegen van een doos oude foto’s die ik dringend eens in een album wil krijgen, kwam ik het bovenste beeld tegen. Mijn vader, mijn broer en ik, in 2007, het jaar waarin mijn mama zo verzwakte door longkanker en de behandeling ervan dat wij blijkbaar eens een mondmasker en handschoenen moesten dragen om bij haar op bezoek te gaan in het ziekenhuis. Ik was dat helemaal vergeten, en mijn papa en mijn broer zo blijkt ook. En toch is het gebeurd. Het is allemaal gebeurd, en vergeten doen we.

2_ Het is hier stil, en toch gebeurt er van alles. Ik maak online cursussen, ik maak podcasts, en ik ben op zoek naar hoe deze oude getrouwe blog nog in mijn plaatje past van wat ik maak en wil maken. Dat ik hier kom posten wil zeggen dat ik deze rammelende oude vriend nog niet ten grave heb gedragen. Dat is ook niet mijn bedoeling. Binnen een dikke maand zijn we maar liefst zestien jaar samen, mijn blog en ik, en zoiets gooi je niet zomaar weg.

Maar het rammelen zorgt er wel voor dat ik hier nog minder vaak kom. Je ziet het misschien niet, maar dit beestje is vooral achter en ook voor de schermen aan vernieuwing toe. Dat komt er dit jaar nog van, als het van mij afhangt, maar jammer genoeg hangt niet alles alleen maar van mij af. Ik ga eens lief kijken naar mijn drukbezette IT-dienst en vragen wat er mogelijk is.

3_ Ondertussen ben ook ik in een inderhaast opgetrokken Paaspauze terechtgekomen. Nooit verwacht, en gij waarschijnlijk ook niet. Toch niet dat de scholen weer zouden sluiten. Maar het is zoals steeds wat het is, we maken er hier wederom het beste van, en ook al ziet het er niet naar uit dat ik bijzonder veel waar ga weten te maken van al wat ik op mijn lijstje van 21 dingen die ik wil doen in 2021 heb gezet (een lijstje dat ik hier zelfs nog niet heb gepost, maar wel in mijn podcast heb vermeld), afgelopen weekend ben ik wel face first in een nieuwe heerlijke hobby gevallen.

Die van de puzzel van duizend stukken. Dat was ineens mijn meest random puntje van de lijst: een puzzel van duizend stukken maken. Maar toen kwam ik dus in de Standaard Boekhandel de heerlijke puzzels tegen van Laurence King.

No spon, maar ik kocht dus met eigen centen deze Pop-Art versie, en man, het werd een heerlijke gezinsactiviteit en Dexter en ik willen nu een puzzelclub beginnen. Zo gaat dat dan, als je nogal enthousiast van aanleg bent. Maar als er dus iemand puzzels wil uitwisselen, ik heb er één, hij raakt vandaag of morgen zeker af, en ik wil wisselen voor één van minstens duizend stukken die zeker nooit zo leuk kan zijn als de Pop-Art puzzel, maar het is wat het is. #LEUKSTEPUZZELOOIT

4_ Ondertussen werd mijn dochter ook nog eens vijf jaar. Geloof me vrij: in het leven van een vierjarige is dat nogal een ding. Zeker als er voor de rest weinig te beleven valt, al denk ik niet echt dat het daaraan ligt. Vijf is echt gewoon big business. Het is al een maand van dat en ik word er nog met de regelmaat van de klok op gewezen dat ze dus wel degelijk vijf is. Dan denk ik: ik weet het kind, en ik maar denken dat de two’s terrible gingen zijn en dat het daarna makkelijker zou worden.

Pas op: het is een bijou, die Flo, zeker weten, maar het is ook een hele felle, licht ontvlambare bijou. Een beetje zoals haar moeder, ahahaha. En dat maakt het hier ten huize echt niet altijd simpel.

Wij ontvlammen luid en duidelijk en dat is hier dikwijls vermoeiend en met traantjes. Wat me doet denken aan deze heerlijke post van Hanne Luyten, die met het woord #pandemoe weergeeft wat we allemaal voelen. Ik prevel dan de “een dag met een keer”-mantra en zorg dat ik mijn ruimte inneem door te blijven wandelen met mijn heerlijke vriendinnen en elke dag dat ik kan te journalen. Ik ga daar binnenkort nog eens een blogpost over proberen maken, als ik tijd heb, want toch echt wel mijn ontdekking van de pandemie.

5_ Ik ben ook zo blij dat ik uiteindelijk toch verder heb gedaan met Vast & Zeker, mijn online cursus over periodiek vasten. Ik ben daar in een badje van megacoole en enthousiaste cursisten gevallen waar ik me echt aan kan laven. Hetzelfde met alle zwaar gemotiveerde cursisten Baas over eigen Tijd die bij Werk & Leven zijn gestart.

Ze doen het super, ze zijn de max, ze geven me heerlijke feedback over het lesmateriaal, en dat sterkt me in het gevoel dat ik zo graag nog van alles wil maken.

Ik lanceer Vast & Zeker nog eens in de loop van september. Zet je even hier op de mailinglijst als je dat zeker niet wilt missen, en korting wil krijgen die je alleen kan claimen als je op die lijst staat.

Oh, en nog iets! Achter de schermen was er een hoop miserie met mijn mailinglijst omdat die verweven en vernesteld zat met Werk & Leven en ik daardoor nooit met manieren een mail kon sturen zonder dat er van alles mis kon gaan.

Die miserie is dankzij de geweldige Miet Bamps van Unclouded finaal achter de rug. Om dat te vieren ga ik deze maand nog eens een #nevernotreading versturen, mijn boekennieuwsbrief die volgens mensen die het kunnen weten serieus de moeite is. Ontvang je die nog niet, of niet meer?

Dan is het nu het moment om je hier te registreren, gratis en voor niks.

5 beelden, 5 dingen

1__Dit zijn waarschijnlijk de laatste nazomerse foto’s van dit jaar.

Hoewel ze nog maar een dikke week geleden gemaakt zijn, voelen ze als uit een ander tijdperk. Hoe komt dat besef binnen, lilith?

Hebt ge zoiets van we overleven dat hier ook wel weer? Of van WATTENHELL NOT READY YET TAKE ME BACK?

Zoals elk jaar gooi ik me aan de start van de herfst zo snel mogelijk kopje onder in het seizoen. Door soep te maken en dekens op te diepen en kaarsen aan te steken en me belachelijk vroeg af te vragen waar ik de Halloweendecoratie vorig jaar weer heb gelaten.

Onder het motto “wie zich verzet tegen de realiteit verliest in honderd procent van de gevallen”, roep ik leve de herfst, maat, leve de herfst. :aah:

2__Wat niet wil zeggen dat september niet met zijn zak eigen uitdagingen kwam.

Kindjes die nog moeten wennen. De snotvallingen die even goed het begin van liters doom en gloom en wissers in de neus kunnen zijn. Het opstarten na halsoverkop in lock-down en er dan weer uit en dan plots ook nog in zomerverlof. Overdrive.

Ik zie in mijn omgeving dat het voor veel mensen allesbehalve een evidentie is. We zijn er nog niet. De rek is eruit. Herfstmoeheid meets COVID-19-moeheid meets wattenhell. Dat alles samen is me wel wat.

Ik moet het u niet vertellen.

Alsof dat allemaal nog niet vermoeiend genoeg is, moet ik mijn interne losgeslagen werkpaard dat de lock-down uitschoot als een halve zot constant temperen en beteugelen.

Rustig, paardje, rustig.

Weet je nog hoe je genoot van zo weinig moeten, in de lock-down?
Hoe heerlijk dat was?
Hier, een suikertje, efkes rustig.

RUSTIG.
RUSTIG ZEG IK.

Zet u.
Neen serieus, zet u.

Moet er echt weer zo veel?
Wie zegt dat?
Er zijn massa’s leuke voorstellen, want de andere paarden zijn ook onrustig, en in principe kan je doen wat je wilt. Maar soms is het tijd om rustig te blijven en minder te doen, in plaats van almaar meer.

RUSTIG.

Soms is het tijd om te bekomen na een druk en behoorlijk geschift jaar, waarin de plannen constant werden aangepast en bijgestuurd.

Het leven is te kort om erdoor te vliegen, ik besef dat steeds meer.
Ook als je denkt dat je altijd bezig wilt zijn. Dat het zo hoort. Want al die kansen.

Al moet ik mezelf daar soms een keer of tien per dag aan herinneren.
Weten is iets anders dan doen.

Ik duw veel vaker op de rem, want ik voel nu sneller dat het kalmer mag. Moet, zelfs.

Dat is niet altijd zo fijn en rustig als het misschien klinkt.
Want al die kansen en mogelijkheden.

Er horen teleurstellingen bij, en ongemak en onrust.
Het is afleren wat ik al heel mijn leven doe: vooral niet stilvallen. Overal ja op zeggen. Kansen grijpen. Niks laten liggen.

Het is dikwijls met wenen en kwaad zijn, omdat het gemakkelijker zou zijn als het gemakkelijker zou zijn.

Ik twijfel er evenwel niet meer aan: het is de prijs die ik wil betalen.
Ik zeg steeds vaker neen tegen anderen, zodat ik ja kan zeggen tegen mezelf. Very untamed indeed. Maar echt waar niet altijd simpel.

Ik ben iemand die standaard aan over-functioning doet, zoals Brené Brown het in haar razend boeiende podcast noemt.

Ik heb evenwel te veel geleerd in de lock-down en erna, om mezelf nu wijs te maken dat het allemaal dikke zever was, van die rust en die kalmte en die nood aan minder. Het is hard werken, voel ik, om het niet alleen niet te vergeten, maar er ook naar te leven en het niet vergeten om te zetten naar de praktijk van elke dag.

Het is zweten, bij momenten.
Het is dikwijls de lastigste optie.

Het gaat in tegen wat ik denk dat mijn natuur is.

Maar ik ben blij dat ik het zweet en de schrammen en kneuzingen heb om te bewijzen dat ik ermee aan de slag aan het gaan ben.

Met vallen en opstaan en dan weer serieus vallen.
Maar wel altijd weer met opstaan.

3__Het begint en eindigt met het inbouwen van veel meer stilte.

Van het beperken van de input.
En focussen.
Elke dag opnieuw.

Mijn hoofd voelt steeds vaker overprikkeld.
Ik ben daar alerter voor dan vroeger, wat goed is.
Maar me ook dwingt om almaar strenger te worden in begrenzen.

Er is van veel gewoon te veel.
Niet alleen bij mij.
En het betert er niet op met ouder worden.

Er staan te veel tabs open, en elke tab vraagt meer van mijn hoofd.

Die tabs moeten eerst weer dicht voor ik er ook maar iets bij wil en kan nemen.
Zo simpel is het.

Daardoor zeg ik dus vaker neen dan ooit.
Ik zou willen zeggen dat het makkelijker wordt, maar daar ben ik dus nog niet. Het wordt wel noodzakelijker, daar ben ik wel al.

Het is de reden dat ik de afgelopen weekends zo vaak als mogelijk weg ben gebleven van het internet.

Mijn hoofd heeft andere dingen nodig na een paar dagen achter een computer.

Minder schermen en meer buiten.
Herfstwandelingen en koffie achteraf.
Unsubscribe.
Koken, met de kindjes en met mezelf.

Lezen, maar minder.
In de diepte, niet in de breedte.

Herlezen wat ik interessant vond.
Niet direct aan het volgende boek beginnen.

Rusten.
Niks doen.
Naar Aladdin kijken met de gastjes en de husbando, en dat genoeg vinden qua activiteiten op bepaalde dagen.
Af en toe Karrewiet, in plaats van heel de dag door elke shitstorm volgen die zich aandient.
Pruimentaart eten van dat liefste lief.

Meer Taylor Swift op repeat en minder Facebook en breaking news.

Niet eens zo diep in mij woont een over alles enthousiaste jonge hond, die moeilijk aan de leiband gaat. Een puppy die over elk obstakel wil springen en snel wat. Die wil leren en weten en exploreren, en overal bij wil zijn en liefst als eerste. Het is haast aandoenlijk, ware het niet zo vermoeiend.

Deze herfst wil ik verder focussen op de milde beteugeling.
Op het sussen van wat gesust moet worden.
Op warme chocolademelk en dekens om zacht in te landen en onder te kruipen en op adem te komen. En liefst niet veel meer dan dat.

4__Ik vraag mezelf steeds vaker af of dingen mij wel blij maken.

Of ik een leuke dag heb gehad of ga hebben.
Wat ik kan doen om daarvoor te zorgen.
Waar ik energie uit haal, en wat de energie uit me zuigt.

Ooit vond ik zo’n vragen over energie een beetje geitenwollensok.
Nu is het de essentie van alles dat ik doe en verkies.
Daar is niks geitenwollensoks meer aan, wat mij betreft.

Ik word bijvoorbeeld heel blij van Werk & Leven, de podcast die ik met Anouck maak. Het maken alleen al geeft mij energie. En dat niet alleen.

Ik lees de vele mails waarin mensen ons bedanken voor het aan het denken zetten en dingen in gang steken, en ik krijg het er warm van. Het geeft goesting. Er is weinig trekken en sleuren aan.

Ik kom mensen die Baas over eigen Tijd -onze online cursus over bewuster en met meer intentie omgaan met je tijd- volgden, tegen op straat, en ik hoor ze zeggen hoe hun leven is veranderd en mijn man staat erbij en kijkt naar mij met grote ogen en ik word daar zo blij van, en zo trots, en zo hoopvol. Omdat ik voel dat die mensen hetzelfde werk zijn begonnen dat ik elke dag doe. Werk dat niet simpel is, maar zo veel waard.

Het ligt daar ergens voor mij.

Inspireren en misschien zelfs helpen. Om dingen te doen die jullie misschien niet voor mogelijk hielden. Om er meer te zijn voor jullie zelf, om aan de slag te gaan met de juiste vragen, zodat jullie er ook kunnen zijn voor de anderen. Het is wat ik voor mezelf doe en waar ik verder op wil inzetten met alles dat ik doe en maak.

Het is het resultaat van heel wat onzichtbaar werk.

Als ik hoor dat dat zichtbaar wordt in mijn acties, en niet alleen dat, maar dat het andere mensen ook aan het werk zet, dan heb ik daar enorm veel deugd van.

Zeker eens luisteren naar onze laatste afleveringen van de podcast, mocht je dat nog niet hebben gedaan.

Over fake news en hoe we meningen vormen, maar ook over perfectionisme, anti-racisme, hoe vrouwen getemd worden en hoe ze elkaar soms krabben en naar beneden halen, voor elk wat wils.

En met wreed veel liefde en plezier gemaakt, wat nog het belangrijkste van al is.

5__Ik schreef het gisteren nog in mijn maandelijkse boekennieuwsbrief: ik ben ervan overtuigd dat we er alles aan moeten doen om schoonheid te blijven zien en in te zetten op het cultiveren ervan. Op wat voor manier dan ook.

Lezen is volgens mijn bescheiden mening een van de uitgelezen (haha, sorry) manieren om dat te doen, zeker in seizoenen waarin we wat meer binnen moeten blijven. Maar het kan net zo goed Disney Plussen zijn. Of het herontdekken van die cd’s van jaren geleden.

Het gaat volgens mij om het jezelf gunnen.
Ook om stil te vallen, deze herfst, als je daar nood aan hebt.

Met van die belachelijk comfortabele kousen en iets warms om te drinken, als dat je stijl is.

Rustig zeg ik.

Echt.

Rustig.

En als ik u op dat vlak een boek mag aanraden?

Dit hier.

Ook net vertaald.

39 ongevraagde adviezen van iemand die 39 wordt

Vandaag word ik 39 jaar.

Afhankelijk van hoe oud je zelf bent en wat je van die leeftijd vindt, kan dat dus tellen.

Sterker nog: dat begint al van een leeftijd te zijn waarop je volgens mij mag beginnen met mensen ambeteren met advies waar ze niet eens om hebben gevraagd.

De lezers van je blog, ik zeg maar wat. En als ik dat verkeerd heb ingeschat, dan adviseer ik bij deze om weg te klikken. Go ahead, I’ll wait. :)

Voor zij die er nog zijn: goede keuze, want dit zijn mijn 39 compleet ongevraagde stukjes advies, gratis en naar believen te negeren of mee oneens te zijn.

39 ongevraagde adviezen van iemand die 39 wordt

1__ Wees niet al te down op je verjaardag omdat je vindt dat je oud wordt, maar besef dat er miljoenen mensen zijn die jouw leeftijd hadden willen bereiken. Die alles of toch veel zouden geven voor nog een extra dag. Een attitude of grattitude, noemen ze dat. Ik ben persoonlijk blij dat ik 39 mag worden. Bring it on. En in het verlengde daarvan:

2__ Behandel een cadeau niet als een last.

3__Oefen jezelf zo vaak je kan op lichtheid. Op speelsheid en onnozelteit. Op Tien om te Zien in de auto en over the top oorbellen aan je oren. De zwaarte oefent zichzelf wel.

4__Als je naar iets zoekt, en je vindt het, leg het dan terug op de plek waar je eerst ging zoeken.

5__Durf het recept vragen als je ergens iets lekkers eet. De beste recepten in mijn bezit komen niet uit kookboeken, maar van de keren dat ik ergens was uitgenodigd en achteraf durfde vragen om het recept. Ik vind het ook fijn om iets te maken en te denken: aja, dat is van die keer dat x hier kwam eten en hij dat verrukkelijke dessert meebracht. Een neen heb je, een ja – en een recept-kun je krijgen.

6__Als iets kan terwijl je buiten bent of wandelt, doe het dan terwijl je buiten bent of wandelt.

7__Eet altijd eerst de preparé op. Dat wordt slecht als je erop staat te kijken. Nog beter: eet geen preparé, maar daar ben ik nog niet.

8__Durf van mening te veranderen. Vaak en veel. Consistentie in gedachten is overrated.

9__Blijf leren. Lees. Volg cursussen. Luister naar podcasts. Stel vragen. Luister naar mensen die iets anders denken en vinden, en probeer het te snappen. Lees, en lees meer. Liefst long reads, in plaats van tweets en korte stukjes. En als je klaar bent met lezen: schrijf om je gedachten te ordenen.

10__Schrijf dingen die je niet mag vergeten onmiddellijk op. Je vergeet belachelijk veel sneller dan je kunt vermoeden.

11__Denk niet dat mensen in je hoofd kunnen kijken of het wel weten zonder dat je het hebt gezegd of gevraagd. Of neen, er bestaat wel een handige manier om mensen in je hoofd te laten kijken: het opschrijven. Of het zeggen, ook een optie.

12__Lees je kinderen voor. Liefst nog elke dag. Je gaat hier voor de rest weinig opvoedingsadvies vinden, want screwing up on a daily basis, denk ik soms, en ja, dat is een gedachte die ik zelf kies en waar ik eens aan moet werken. Maar dus.

Roald Dahl, van zodra het kan. Zie die ogen en werelden opengaan. Ook na een kakdag met veel roepen en kwaadheid voelt het rustig en goed, dat voorlezen, en met een beetje chance leren ze geduldig naar iets luisteren en beseffen ze dat de leuke dingen van het leven zich niet allemaal op schermpjes afspelen.

13__Neem je gedachten niet te serieus. Durf ze in vraag stellen. Zijn ze waar, of zijn ze gewoon wat we geleerd hebben? Wie zegt dat? Zou een onafhankelijke jury het ermee eens zijn? Het verschil tussen hoop en wanhoop is soms gewoon een andere manier van hetzelfde verhaal vertellen. Ook en vooral tegen jezelf.

14__ Zoom in op wat piekt of schuurt. Op de dingen waarover je oordeelt. Vraag je af waarom je tijdens het scrollen op Instagram dingen denkt als “amai, kijk naar dedie” of “die heeft het wel heel makkelijk” of “oe, hoe ziet die eruit?” en vraag je af waarom je dat doet. Ben je jaloers op een collega? Duw het dan niet weg, maar zie het als een signaal. Voel je een knoop in je maag? Stel dan de juiste vragen, zodat je er iets mee kunt doen. En luister misschien eens naar de krabbenmand-podcast.

15__Het omgekeerde van een waarheid is meestal ook een waarheid.

16__Het beste moment om te beginnen was twintig jaar geleden. Het tweede beste moment is nu. Laat je niet afremmen door zelf uitgevonden timings.

17__Als je doet wat je altijd deed, krijg je de resultaten die je altijd al had. Durf eens iets anders proberen. Ook al is het op het eerste zicht misschien gek/extreem/belachelijk. De beste en meest ingrijpende veranderingen in mijn leven kwamen na de momenten waarop ik dacht “oké, dit is misschien wel stom, maar…”. Nadat mensen me bekeken alsof ik van het padje af was. Omdat ik dus ook van het padje af was.

18__Als je twijfelt om iemand al dan niet een compliment te geven, geef dan het compliment. Ik ben nog nooit iemand tegengekomen die het niet fijn vond om het door mij gewezen te worden op iets waar hij goed in is. Er is volgens mij geen enkele goede reden te bedenken om de kans niet te grijpen. Hetzelfde met een kaartje of berichtje om iemand ergens voor te bedanken. Niet twijfelen, doen. Altijd doen. Niemand heeft iets aan iets dat enkel in je hoofd bestaat.

19__Het gaat om wat je doet, niet wat je zegt dat je gaat doen.

20__Haat vergiftigt de hater net zo goed of meer als de gehate. Haters gonna hate, en neuters gonna neute, maar ze moeten daar misschien mee stoppen in hun eigen voordeel.

21__Oefen jezelf in de snelle neen, en de trage ja. Ik ben lang van de veel te snelle ja op alles geweest, waardoor ik mezelf wel door het hoofd kon schieten als dan bleek dat ik weer ja had gezegd om iemand anders een plezier te doen, zonder me af te vragen of ik er wel echt zin in had. Nu probeer ik mijn “JA VANEIGENS WANNEER WIL JE HET HEBBEN” minstens te vervangen door een “ik zal erover nadenken”. Een trage ja dus. Nog liever: een snelle neen. Mensen te lang laten wachten omdat je geen neen wilt zeggen voor de ambetantigheid maakt het voor iedereen nog veel ambetanter.

22__Besef dat vaak neen zeggen en mensen teleurstellen de beste en misschien ook enige manier is om jezelf niet constant teleur te stellen. Dat ambetantigheid een kleine prijs is om daarvoor te betalen.

23__Haal eten uit de verpakking als je thuiskomt van de supermarkt, en steek het in mooiere potjes of bakjes. Je rekken zien er minder rommelig uit, en je ziet veel beter wat je nog hebt.

24__Ik had het al eens over de ABC-regel (Always Be Carrying), maar ik doe ook van de ABD-regel. Als in Always Be Downsizing. Van groot potje naar kleiner potje als het groot potje nog maar halfvol is. Het zorgt voor rust en overzicht.

25__Verspil niet te veel kostbare tijd aan terugblikken.
Of het moet zijn dat je er ook echt en oprecht deugd van hebt. Timehop doet daar volgens mij weinig goeds aan. Er is een reden dat ons hoofd ons dingen laat vergeten, of niet om het jaar een terugblik verzorgt, denk ik soms. Het is nu te doen.

26__Neemt iets minder dan twee minuten tijd in beslag, doe het dan onmiddellijk.

27__Het loont zelden om langer dan zeven seconden na te denken over een gesprek dat je met iemand had en wat je zei en of dat wel zo’n goed idee was. Het leven is te kort, move on.

28__Ik kan jou niet gelukkig maken, en jij mij niet. Het is een inside job, net als iemand ongelukkig maken.

29__Never miss twice. Een keer niet doen wat je wilde doen is het leven, twee keer na elkaar begint al een klein beetje meer naar bewuste keuzes of excuses te ruiken.

30__Meten is weten. Als iets niet lukt, probeer dan te meten, bij te houden en bij te sturen waar nodig. Oordeel weinig, analyseer veel. Alles is makkelijker als je het ziet als droge data. Steven Van Gucht zou dat vast bevestigen.

31__Vraag je af of je echt zoveel online moet zijn als je bent. Mijn beste investering van de laatste maanden is een iPad met toetsenbord en alleen Bear erop, een tekstverwerkingsprogramma. Geen internet, behalve als ik teksten wil syncen. Ik probeer elke dag drie uur alleen maar te schrijven. Heerlijk. Deze blogpost ontstond volledig in mijn schrijfhok, en als het weer simpeler is, dan neem ik mijn veredelde typemachine ook weer eens mee naar een koffiebar.

32__Heel veel drama en verdriet komt van jezelf verzetten tegen de realiteit. Dan verlies je in honderd procent van de gevallen, las ik ooit. Ik ben zelf fan van het Stoïcijnse concept “Amor Fati“. Van je lot omarmen, wat dat lot ook is. Ja, ook deze crisis. Zeker deze crisis.

(Ik ben er trouwens van overtuigd dat mijn beslissing om minder zogenaamd breaking en ander nieuws te volgen op dagelijkse basis, en meer filosofie te lezen, er mede voor zorgt dat ik me een stuk beter voel dan de meeste mensen in mijn omgeving. En je beter voelen, dat is een keuze die je elke dag mag maken.)

33__In het verlengde daarvan: optimisme is een morele plicht. Niet dat ik er elke dag goed in ben, maar ik ben me er wel van bewust.

34__Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen zorgen. En de beste manier om zeer snel zeer ongelukkig te worden is proberen om er alle zorgen van de toekomst bij te proppen. Of om terug te blikken op de miserie van vroeger, maar dat zei ik al.

35__Wat iemand anders van je vindt is iets van iemand anders. Niet van jou. Voor sommigen ben je te veel, en voor anderen te weinig, en dat hoort erbij. Daar hoeft ook geen extra uitleg bij. Doe waar je zin in hebt.

36__Ben je op zoek naar motivatie? Doe dan eens de hemel of hel-oefening, en schrijf het op: wat gebeurt er als ik de volgende jaren doe wat ik nu doe? Wat gebeurt er als ik iets verander? Wat wil ik? En ga eens wild met visualiseren in beide richtingen. Hou beide beelden vast, en kick some ass.

37__Draai elke dag aan de knoppen waaraan je kunt draaien. Als het gaat over geld, gezondheid, tijd. Stel je de vraag waar je wel invloed op hebt, en werk daaraan. Het is niet omdat er iets grondig mis is met de systemen, dat de grondtroepen zich niet kunnen versterken. Als de grondtroepen compleet verzuipen in de shizzle van elke dag, dan verandert er immers niks. Probeer je gewone shizzle zo goed mogelijk te stroomlijnen en te organiseren, zodat er energie overblijft voor de leukere shizzle. Life changer.

38__Vraag nooit en plein public of iemand misschien zwanger is. Ik stond er ooit op te kijken in een lift, het antwoord was neen, langste liftreis van mijn leven. En ik had het niet eens gevraagd.

39__Wat je elke dag doet is belangrijker dan wat je af en toe doet. Geleerd van Gretchen Rubin. Waarheid >> koe.

ARCHIEF:

Als je tot hier hebt gelezen: ge zijt een beer.

Deel je zelf nog wat goed advies in de reacties?

We zullen u dankbaar zijn.

5 beelden, 5 dingen

1_ Als het coronavirus me de afgelopen twee weken heeft zien te bespringen zonder dat ik het weet, dan bestaat de kans dat het gewoon van me af is gegleden. Mijn lichaam is simpelweg te tam om zich te beginnen verdedigen, en volgens Dexter, child prodigy en mijn zoon, word je niet zozeer ziek van het beest zelf, maar van de reactie van je lichaam op dat beest.

Mijn lichaam viel gedurende mijn twee weken congé tot weinig meer te porren dan in ligzetels liggen, ijs eten, wandelen, en elke mogelijke curve of mening van mensen die zich slimmer wanen dan experts die heel hun professionele leven aan virussen wijden aan zich voorbij laten gaan.

Het toonde zich ook sterk in het verkeerde terras kiezen in Honfleur om fruits de mer te eten en zo in een geweldige tourist trap terechtkomen. En aangezien ik me had voorgenomen om zo weinig mogelijk tijd online door te brengen kon ik daar niet eens over gaan neuten tegen mijn internetmaten. It’s a hard knock life.

2_ Ik vond die extreme luiheid nog gepermitteerd ook, en ik had hem nodig. Na een heerlijk rustige lock-down die me deed beseffen dat het leven simpel kan zijn en ik mezelf alleen maar zot maak door te veel gedaan te willen krijgen, deed ik wat je dan doet: in overdrive gaan en meer gedaan willen krijgen. Ik zat vol leuke ideeën, dus ja. Van zodra de scholen openden voelde het alsof ik het gaspedaal induwde tot tegen het metaal, een beetje zoals Youri het moet doen als hij met mijn bolide die nooit meer dan 90 haalt naar de keuring moet.

Serieus optrekken om het roet stevig uit de filter te blazen en daar dan vergeten mee te stoppen, dat was het.

Ik kreeg er niet meer mee gedaan, mijn werkdagen waren alleen in overdrive omdat ik wat te veel hooi op mijn vork nam. Dat was volledig mijn eigen schuld. Verwachtingen door het dak en onrust all over the peloeze. Gaan we dus niet meer doen.

En nu is het aan mij.
Ik begin vandaag weer met werken, maar voor mezelf.
Het zal zaak zijn om mijn stresscurve eenderetestrak te houden.
Al een chance dat ik daar een systeem voor heb dat ik deze week weer keihard op punt ga zetten voor deze nieuwe situatie, zodat ik weet dat het goed komt. Themadagen en ideale week for the win en gaan.

Ik heb in elk geval wreed veel zin om er als een halve zot in te vliegen, dus hou mij tegen. :aah:

3_ De vakantie op zich voelde als iets met een strik rond. Ik boekte -zoals we ondertussen weten belachelijk overmoedig- twee reizen in februari: een naar Rome voor de paasvakantie. En nadat YNAB me verduidelijkte dat twee jaar na elkaar naar Scandinavië budgettair misschien wat veel van het goede was, boekten we een week in Normandië voor de zomer.

Die eerste reis, die ging niet door, en toen die gecanceld werd ging ik ervan uit dat de zomer ook wel een scheet in een fles zou worden qua reizen.
Zo’n eeuwige positivo ben ik immers.

Onder het gekende motto “die vakantie annuleren we later wel” liet ik de reservatie via Airbnb nog een tijd staan, en kijk, we gingen alsnog, naar een heerlijk huis in een groene zone bij een sympathieke bonhomme die in het huis ernaast woonde en pruimentaart voor ons bakte die ik wat graag aanvaardde zonder me zelfs af te vragen of hij wel een spatscherm droeg bij de handelingen die eraan te pas kwamen. Suiker über infectiegevaar, blijkbaar.

We keken met ons gezin naar gigantische boten die aan de achterkant van onze al even gigantische tuin -met valse koeien- over de Seine voeren. We bezochten de nog indrukwekkendere tuin van Monet in Giverny, wandelen op Omaha Beach, gingen naar de winkel met de overzetboot, kochten daar scamorza for days omdat wij dat allemaal zo gaarne eten en geen idee hebben waar je dat kan vinden in onze contreien.

Dat alles telkens compleet voorzien van mondmasker en zweetsnor in dat mondmasker, dat spreekt. Ook buiten, wat gek blijft, maar als Marc Van Ranst zijn kerstboom moet laten staan, wat kunnen wij dan meer doen dan ons best?

4_ Zodoende las ik ook tien boeken uit in juli. Ja, ik moest het in mijn boekennieuwsbrief samentellen om het te geloven. Terwijl heel wat mensen amper iets gelezen krijgen, kan ik bijna mijn volledige leesdoel voor 2020 afvinken. Ik hoopte op een boek of veertig, en ik zit er bijna aan. Al zoveel schone uren gepasseerd met mijn neus in de boeken. Pandemie of geen pandemie, ik lees al eens graag dat het vroeger ook niet alles was zonder internet en elektriciteit en met ook af en toe een vuile ziekte.

5_ Deze week op de planning: een wreed interessante podcastepisode lanceren over vrouwen die elkaar naar beneden trekken en hoe dat komt. Een podcast opnemen met de beste adviezen die onze luisteraars kregen, en meteen ook de slechtste. Ik ga mij nog eens op insta stories begeven nadat ik daar afgelopen weekend een klein comebackje maakte, want die stories zijn snel en leuk, en als ik het wat begrens in tijd, dan is het zeer leutig om doen.

En voor de rest ga ik elke dag een paar uur schrijven aan een nieuwe online cursus waarin ik wie dat wil op weg zet met intermittent fasting. (zet je even op de mailinglijst als je daar meer over wilt weten)

Ik ga mijn cursus budgetteren met YNAB ook eens updaten en wat uitbreiden (die staat dus even offline, behalve voor wie die al kocht), en er zijn nog meer leuke plannen.

Ik weet dus wat gedaan.

Voila zie, het lijkt bijna een normale zomer.
Behalve dat het er natuurlijk geen is.

17 dingen die mijn relatie van 17 jaar me leerde over relaties

Op 20 juli 2003, morgen exact zeventien jaar geleden, begon ik aan het tweede en leukste deel van mijn leven. Sinds die dag behoor ik tot team Youri en Kelly, en hoewel het niet altijd evident was -en is- om de wagentjes van twee introverten die allebei hun ruimte nodig hebben aan elkaar te koppelen, vind ik nog altijd dat het het beste is dat me kon overkomen.

Een lijstje maken met zeventien dingen die ik heb geleerd, doet het misschien lijken alsof ik weet waarover ik het heb als het gaat over romantische relaties. Vergis u niet.

Alle zeventien punten die hieronder staan zijn dingen die ik eerder aan mijn man zou toeschrijven dan aan mezelf. En die ik zou aanraden aan mezelf als ik moest herbeginnen. Eerder dan dat ik jullie de les wil spellen, ik heb immers bar weinig zakens met uw relatie.

Zoals bij de meeste dingen in dit leven doe ik maar wat, en pas ik aan waar nodig. Of blijf ik honderden keren dezelfde fouten maken, en neem ik me voor om de volgende keer zeker aan te passen.

Ben ik dankbaar dat ik samen ben met iemand die de gratie heeft om mijn shitloads aan fouten door de vingers te zien in de naam der liefde.



Het begint al bij de chance hebben om iemand tegen te komen die meer bezig is met de dingen die ertoe doen dan de dingen die er niet toe doen. Dat zou mijn eerste tip zijn, zo iemand tegenkomen, maar ik besef dat ik daar gewoon een geweldig lotje heb getrokken, op dat internetforum van JIM tv.

1_ Hou geen punten bij

Gek om mee te beginnen in een blogpost die begint met een cijfer, maar ik zet het vooraan omdat ik zo vaak zie dat het misgaat bij koppels die wel punten bijhouden. Als hij drie keer uitgaat met zijn vrienden, dan betekent dat dat hij drie avonden bij mij in het krijt staat. Als ik iets koop voor zijn verjaardag, dan verwacht ik niet alleen een cadeau voor mijn verjaardag, maar minstens iets van dezelfde waarde. Als we iets doen met zijn familie, dan moet hij ook iets doen met mijn familie.

Zo vermoeiend. Zo onnodig. Wij tellen nooit. Niet over geld, niet over tijd. Niet over de kinderen in bad steken of koken. Er is geen scorebord. We doen allebei ons best en laten steken vallen.

Als dat te vaak gebeurt, dan moet er hier eens gepraat worden.
Voor de rest is het kwestie van elkaar dingen gunnen en niet te veel denken in recht hebben op.


2_ Focus op de essentie.

Ik heb het geluk dat ik getrouwd ben met een essentialist pur sang. Youri is amper bezig met uiterlijkheden, waardoor het verbazingwekkend is dat wij tot twee keer toe in een huwelijksboot stapten. Een keer ver weg van zo goed als alles en iedereen in Las Vegas, en een keer halvelings in den duik in Ieper. Ik weet dat Youri zou sterven als we voor echt waren getrouwd met een groot feest en een hele dag in de belangstelling moeten staan. Het zegt mij ook weinig. En dus deden we het op onze manier. Nog geen seconde beklaagd. En om het met de woorden van een van mijn idolen, Seth Godin, te zeggen: “a marriage is always more important than a wedding“.


3_ Spreek af op restaurant.

In de jaren waarin de kinderen klein zijn, en de dagelijkse shizzle veel vergt, zou je als koppel haast vergeten dat een relatie nood heeft aan momenten met twee. Wij waren dat een tijd vergeten, maar na een paar jaar ging er een lamp branden op ons dashboard: als we daar niks aan doen, dan blijft dat hier misschien wel niet duren. Dus hebben wij elkaar weer in onze systemen gestoken, door om de zoveel tijd een dag congé in te plannen tijdens de schooluren, zelfs in periodes op het werk waarin dat het laatste is waar er tijd voor lijkt. Ik vind het leuk om af te spreken op restaurant als we allebei van ergens anders komen. Het doet me denken aan die jongen van vooraan in de twintig die op me zat te wachten op een bank op het perron van het station van Kortrijk toen we nog in de fase geen koppel, maar wel potentieel zaten. En mijn hart maakt nog altijd een sprongetje als ik hem zie afkomen, en dat is een goed teken.

4_ Neem de verantwoordelijkheid voor je eigen geluk

Youri is er niet om mij gelukkig te maken, en ik ben niet verantwoordelijk voor zijn geluk. Het moment waarop ik dat niet alleen besefte, maar ook begon te voelen en aanvaarden, veranderde er voor mij van alles. En toen zaten we al een stuk over de tien jaar in onze relatie. Ik was vroeger vaak teleurgesteld omdat ik allerhande torenhoge verwachtingen had waarin Youri van alles moest doen omdat ik vond dat het zijn job was, mij gelukkig maken. Poor guy, al chance dat hij tegen een duw en een high maintenance vrouwe kan. Ik heb ondertussen geleerd dat niemand mij gelukkig kan maken behalve ikzelf, en dat dat bij Youri net zo is. Dat het aan ons is om uit te vogelen wat ons gelukkig maakt als individu, en er dan samen iets tofs van te maken.

5_ Vul aan waar nodig

Als ik van Youri verwacht dat hij al mijn noden in dit leven invult, dan is die mens er wel mee. Ook dat heb ik een periode onbewust gedaan. Ik wilde dat mijn lief mij én deed lachen, én naar me luisterde als het ging over mijn emoties, én met mijn moppen kon lachen, én diegene was waarmee ik over al mijn rare interesses kon praten, én op reis kon gaan, én én én. Dat is niet fair en ook nog eens compleet onrealistisch. Sommige van mijn behoeften kunnen net zo goed en veel makkelijker ingelost worden door iemand anders. Het is beter dat elk van ons een eigen leven heeft, los van het leven met elkaar. Youri geeft geen zier om kleren of literatuur of winkelen. Hij ziet elke Keynote, wat ik dan weer aandoenlijk maar meestal underwhelming vind. Wij kunnen daarmee lachen. Hij heeft ondertussen wel sushi leren eten, dus hij kan wel mijn sushipartner zijn. Maar voor al de rest heb ik vrienden en vriendinnen en familieleden en minnaars. Just kidding.

6_Ken en aanvaard elkaar

Youri zal de laatste zijn om te ontkennen dat hij niet de grootste complimentengever van de Westhoek en ver daarbuiten is. Als hij er een geeft, dan val ik tegelijk van mijn stoel en weet ik dat hij het wel heel erg moet menen. En ik mag dan wel soms gefrustreerd zijn en roepen dat ik mijn haar in een bros zou kunnen scheren en het een dag of drie zou duren voor hij het ÜBERHAUPT ZOU OPMERKEN, ik weet van eigens ook dat ik het niet allemaal kan hebben.

7_Investeer in de relatie met jezelf

Deze klinkt vast ook contradictorisch, maar is een van mijn belangrijkste tips. Jezelf leren kennen en omarmen, of dat nu door middel van therapie is of iets anders, is de basis van een goede relatie hebben met iemand anders. Ik ben er steeds meer van overtuigd dat iedereen vanbinnen wel iets van een gekwetst kind in zich heeft, en het is dat gekwetst kind dat heel vaak roept en tiert en eist en recht heeft op van alles. Als je dat klein kindje leert kennen, weet waardoor het wordt getriggerd, en daarmee aan de slag gaat, dan worden je andere relaties ook beter. Een gezonde relatie bestaat liefst uit twee mentaal zo gezond mogelijke mensen. En dat sluit naadloos aan bij het volgende.

8_Lokaliseer de oorzaak van je jaloezie

Ik heb het Youri in het begin soms onnodig en eindeloos lastig gemaakt door mijn eigen onzekerheid. Ik was zeker dat hij beter zou vinden. Ik zag overal dingen die dat bewezen.

Zeker toen ik bijna 130 kilo woog, twijfelde ik elke dag omdat ik niet kon snappen dat hij nooit klaagde over mijn gewicht en even graag naast me liep als toen hij me leerde kennen en ik 85 kilo woog. En nu, nu ik 75 kilo weeg, loopt hij even graag naast mij als toen. Je zal hem nooit betrappen op me ophemelen omdat ik nu mooier of beter zou zijn dan toen. En ik merk dat ik door de jaren vertrouwen ben beginnen krijgen. Ik ben vooral blij voor hem. Jaloerse, onzekere Kelly is echt geen cadeau. Sorry, Youri.

Ik weet ondertussen beter. Dat de kans niet onbestaande is dat hij beter kan vinden als hij zoekt. Dat ik die beslissing helemaal aan hem laat.
Dat niemand hier iets aan iemand verplicht is.

9_Leer ruzie maken

Leer dat het ook kort en krachtig en vergevend kan, in plaats van lang en kinderachtig en nodeloos koppig of dramatisch. Dat je die uren van niet meer tegen elkaar willen praten om iets van niets echt nooit meer terug kunt vorderen.

10_Laat het los

Er moet niet altijd een winnaar zijn.
Soms valt het te verkiezen om redelijk te zijn, eerder dan gewonnen.
Om te luisteren in plaats van een slag binnen te halen.

11_Respecteer elkaar

Ik denk niet dat Youri ooit kwaad spreekt over mij, en ik denk ook niet dat ik ooit iets over hem vertel tegen iemand anders dat ik niet al in veelvoud met hem heb besproken. Ik denk dat hij even trots is op mij als ik op hem, en ik weet dat zonder dat hij me honderd keer per dag zegt dat hij me geweldig vindt. Het zit hem in kleine dingen. Een sms over de podcast. Toegeven dat je te snel kwaad was, of het bij het verkeerde eind had. Out of the blue zeggen dat hij onder de indruk is. Ik denk dat hij weet dat ik net hetzelfde heb. Als mensen zeggen dat ik het winnend lot heb weten te bemachtigen, dan ga ik dat altijd bevestigen. Het zal wel zijn.

12_Durf lastige gesprekken voeren

Ik weet niet of ik vind dat alles altijd besproken moet worden, maar ik ben voorstander van veel. Dat maakt het niet altijd gemakkelijker, en Youri moet wel iets kunnen hebben op dat vlak. Ik ben ervan overtuigd dat geheimen zorgen voor uit elkaar groeien, net als zwijgen over waar je je aan stoort in je relatie.

Het lastige ook bespreken, zorgt ervoor dat we elkaar zoveel beter begrijpen dan tien jaar geleden.

Dat heeft ook met de volgende tip te maken.

13_Gebruik het magische zinnetje

Niet “is het eten nog niet gereed?” of “er is een vaccin tegen de corona”.
Wel : “dit is wat er gebeurt in mijn hoofd als jij dat doet/zegt”. In plaats van “jij doet altijd dit” of “jij doet nooit dit”. Weet wat jou triggert, leg het uit, en kijk wat je eraan kunt doen. “Als jij thuiskomt en mij geen zoen geeft, dan gebeurt er iets in mijn hoofd dat zegt dat je me niet graag genoeg ziet om me aandacht te geven, en ik denk dat dat komt omdat ik in mijn kindertijd xyz ” is iets heel anders dan “jij ziet me nooit staan als je thuiskomt”. Believe you me, ik heb ze beiden geprobeerd. It’s not always you, it’s me, maar we moeten het er toch misschien even over hebben.

14_Lach elkaar regelmatig uit

Ik lach Youri graag uit en hij mij. Ik ga daar nooit mee stoppen. Hij ook niet.

15_Maak tijd voor koffietjes op het tuinhuis

Of wat jullie equivalent dan ook is voor tijd nemen voor elkaar in de drukte van elke dag. Het is hier soms moeilijk om een gesprek van een minuut te voeren zonder onderbroken te worden, en dus vinden wij het in het weekend essentieel om samen koffie te drinken op het dak van ons tuinhuis en even te babbelen en elkaars temperatuur te nemen. Gaat het? Vind je het nog tof? Heeft iemand van ons zin in even een wandeling alleen? Een bad misschien? Even iets doen zonder kindjes? Het is zo fijn om dat regelmatig eens te checken, zeker als je samen groeit en van ver komt en zoveel verschillende levensfases doorloopt.

16_Besef dat niemand in jouw hoofd kan kijken

Als je het niet zegt, dan weten ze het niet.
Repeat after me.
Als je het niet vraagt, dan kunnen ze het niet rieken.
Nog zo’n wijsheid die hout snijdt.
Net als: als je het niet plant of afspreekt, dan is het vaak chaos, en als je niet elk weekend samenzit om je agenda te bekijken en dingen te checken, dan bestaat de kans op een hoop onnodig gezaag. Verantwoordelijkheid nemen en een beetje nadenken is misschien minder romantisch, maar als je een leven samen hebt, dan is het wel nodig.

17_Leg je erbij neer dat iedereen dingen anders aanpakt

Eentje van de man in kwestie. Dat het niet is omdat jij dingen op een bepaalde manier aanpakt, dat het daarom voor iedereen de juiste manier van aanpak is. Iets dat hij, die dingen altijd volgens een bepaald patroon doet, heeft moeten leren bij mij, iemand die alles elke dag op een andere manier aanpakt als het even kan. Just to keep things fresh. De reden waarom wij nooit samen in onze heerlijke keuken staan. Ik kan de manier waarop hij tomaten snijdt niet aan (HOE TRAAG KAN JE EEN TOMAAT SNIJDEN?), en hij wordt zot van die van mij. Het was geen scheiding waard, dus hebben we afgesproken om elkaar gerust te laten en op tijd en stond te vragen of de ander zich even uit desbetreffende keuken kan verwijderen. Dankuwel merci.

Allez, nog een laatste om het af te leren.
Small things often. Niet voor niks de titel van een podcast.

Ik las ooit in een boek van schrijfster Anne Lamott dat een goed huwelijk er een is waarin beide partijen het gevoel hebben dat ze de beste deal van de twee hebben gedaan.

Ik kan alleen maar voor mezelf spreken.
By far.

Gelukkige jubilee, dinge.
Op nog vele vele jaren.

(ik ben ook heel benieuwd naar jullie relatie-advies. Post het zeker in de reacties hieronder)

5 beelden, 5 dingen

  1. Maar man, het is hier stil. Ik weet het. Het is geen slecht teken, integendeel. Ik ben met een heleboel toffe dingen bezig. Ik voel me geweldig, doorgaans. Ik heb het gevoel dat ik -zoals ik het in de podcast zeg die we vrijdag op je loslaten- eindelijk de vruchten pluk van wat vele jaren voelde als aanmodderen tegen beter weten in. Mensen die koffietjes met mij gaan drinken zeggen wat ik voel: er is iets veranderd. Dat klopt. Er zijn puzzelstukken in elkaar gevallen. Ik begin te snappen waarom mijn vader zegt dat hij de jaren tussen 40 en 50 de beste van zijn leven vond. Ik zit goed in mijn vel, om het een beetje Ingeborg te zeggen. De afgelopen jaren heb ik dingen in handen genomen. Mijn tijd, mijn levensstijl, mijn werk. Vaneigens is het niet perfect, ik zou hier ook een lijst kunnen posten van alle ballen die ik op dagelijkse basis de verkeerde richting uit klop, maar wat vooral aandacht behoeft: ik blijf kloppen. Maar niet meer op mezelf. Wat ik heb gedaan? Dat. Exact dat. Ik neem er de kraaienpootjes die wijzen op de jaren dat mij dat heeft gekost met zot veel plezier bij.
  2. Ik ga me wat verleggen, de komende tijd. Cursussen als Budgetteren voor Beginners (staat altijd open, tegenwoordig, profiteer ervan) en Baas over eigen Tijd (gaat vast nog eens open, zet je op de wachtlijst) maken, en vooral, zien wat de cursisten die zich smijten ermee bereiken, heeft mij doen inzien dat ik geniet van coachen, inspireren, mensen mogelijkheden doen zien, doen groeien. Ik heb de afgelopen maanden heel veel vragen gekregen om boeken te schrijven. Met heel wat mensen gebabbeld en samengezeten.

    Boeken over intermittent fasting, over tijd, over van alles en nog wat. Ik zou dat kunnen, maar als ik zie hoeveel impact er ligt in nieuwe manieren van coachen, dan denk ik dat het daar ligt. Resultaat: ik ga wat minder journalistiek werk doen (wat niet wil zeggen dat ik minder ga schrijven, OH NOES) en ik ga in september een geweldig goede (naar ik hoor) opleiding volgen waarna ik mezelf ook officieel coach mag noemen. Neen, ik ga niet meer in het onderwijs staan, maar mensen (en dan nog liefst vrouwen) helpen om te geloven dat verandering niet alleen mogelijk is, maar ook haalbaar, dat is mijn lang leven.
  3. Vandaag is de laatste volledige schooldag, en dan gaan mijn liefste en ik weer in corona-modus. Hij werkt halve dagen, ik ook. Dat wil zeggen dat we weer samen gaan kunnen lunchen in den hof. En mits wat goed plannen (kunnen we!) een avondwandeling met ijsjes kunnen maken. En leven van dag tot dag, want dat is het beste leven. Bring it on.
  4. Ik heb precies weinig zomerplannen. Wel wat intenties. Zo veel mogelijk in het moment zitten. Tijd pakken. Om de krant te lezen. Cursussen te volgen. Boeken te lezen. Bij te tanken. In welke vorm dan ook. Naar muziek te luisteren. Naar de kapper te gaan. Te luisteren naar Dexter die vertelt wat hij in het boek van persoonlijke held Lieven Scheire las. Het moet niet te zot, geloof ik.
  5. En vrijdag ga ik zwemmen. Op reservatie. Voor het eerst in maanden. Met een tijdslot. Het zijn andere tijden, maar ik doe er toch mijn ding mee, en ik heb er zin in, begot.

5 beelden, 5 dingen

  1. Wat zitten we, een maand in quarantaine, ondertussen? In deze gekke periode gaat de tijd net zo goed heel snel als heel traag, en ik ben mijn draai steeds beter aan het vinden. Ik deelde het al op mijn Facebookpagina, hoe deze tijd me erg doet terugdenken aan de periodes waarin mijn mama en schoonmama ongeneeslijk ziek waren. En we van dag tot dag moesten leven met de kennis die we hadden en wat er wel nog was. Dat brengt goede dingen in mij naar boven, en ik voel het ook bij mijn man. Er valt druk weg. Er is mildheid voor onszelf. Ik besef nu nog meer dan anders dat ik vaak mijn eigen ergste vijand en criticus ben. Het is nooit goed genoeg. Nu wel. Ik slaap langer. Ik doe wat ik kan. Ik ben aanwezig, zoals ik het eigenlijk elke dag zou moeten zijn. Ik leer zoveel. Mijn voetjes staan weer zwaar op de grond. Elke goede dag is een cadeau. Elke avondwandeling een van dankbaarheid. En dit was op een gekke manier herkenbaar.
  2. Ik ben trouwens ook totaal niet aan het aftellen. Ik moet hier niet zo snel mogelijk door. Ik denk dat die gedachte dat het nu toch echt wel bijna goed is met die quarantaine, er vaak voor zorgt dat mensen aan de regels beginnen morrelen. Dat is niet nodig. Die regels en die burgerzin zijn nu zo essentieel voor ons allemaal, dat je niet alleen jezelf, maar ook anderen helpt door je hoofd een beetje te onderhouden. Dat is bij mij nu prioriteit nummer één. Ik hoorde deze week in een podcast “In het leven staan we recht, zitten we, of liggen we neer. Al de rest zijn gedachten”. Hoe waar is dat? Dan kies je beter die gedachten waar je iets mee bent. En “OMFG DIT DUURT VEEL TE LANG” zorgt voor gigantisch veel stress, denk ik. Net als de gedachte dat dingen op een bepaalde manier moeten gebeuren. Dat coronavirus #moetjustniks, en dat is hetzelfde met al de rest. Als je je verzet tegen de realiteit verlies je honderd procent van de keren, heb ik al geleerd. En radical acceptance for the win.
  3. Het is opvallend hoe veel ik nog gedaan krijg, ook al ben ik ondertussen gelukkig gestopt met extreem vroeg opstaan. Ik zit nu in een regime van halve dagen werken en afwisselen met Youri, en ik ben zo preus op ons, want we doen dat zo goed. En als dit al een relatietest zou zijn, dan is het resultaat op de test vooral dat ik nog meer dan anders besef dat ik de beste man voor de job heb gekozen destijds, op het forum van JIMtv. Echt waar zeg, what a guy, ook en nog meer in tijden van crisis. <3
    Onze laatste podcast van Werk & Leven gaat trouwens over shit gedaan krijgen in deze tijden. Interessant om eens te luisteren, denk ik. Dat kan hier.
  4. Mijn cursus “budgetteren voor beginners met YNAB” mocht ondertussen weer heel wat enthousiaste cursisten verwelkomen. De Facebook Live die ik gaf vind je hier, je hebt nog een week om de cursus te kopen met 20 euro korting, en de bonusmodule over budgetteren in onzekere tijden erbij. Binnen een week vervalt de toegang tot de besloten Facebookgroep, en is het van zelfstudie. Heb je plannen om eindelijk eens met een budget aan de slag te gaan, wacht dan niet meer te lang.
  5. Ik ben trouwens ook preus op iedereen die zo zijn best doet. Ja, er zijn mensen die er zich niet te veel van aantrekken, van de checks en de regels, maar potverdorie, laat ons eens kijken naar iedereen die de gekke regels wel volgt. Naar hoe wij ons allemaal snel hebben vermand, en naar wat wij aan het doen zijn, en hoe fantastisch dat is. Ik word daar soms week van. Van mensen met elkaar zien praten met twee meter tussen. Van al die witte lakens en beren. Van onze collectieve kwetsbaarheid en menselijkheid, en hoe we het toch maar doen. Echt, geef uzelf eens een vuistje. Dik verdiend. En nu blijven gaan.

5 beelden, 5 dingen (in quarantaine)

  1. Ik kus mijn pollekes meermaals per dag. Om mijn gezondheid en die van mijn gezin en mijn kleine problemen in vergelijking met die van zoveel anderen. Ik heb op dit moment weinig tot niks te klagen, en mijn hart breekt als ik mezelf toelaat om aan al die verschillende situaties te denken waar dit virus keihard in toeslaat en waarin klagen zowat het enige lijkt dat mensen kunnen doen. Mensen die ziek zijn, mensen die anderen die ziek zijn niet mogen bezoeken, mensen die hun werk verliezen, mensen die niet bij hun kinderen kunnen zijn, mensen die alleen sterven, en zoveel meer.

    Youri en ik moesten de afgelopen dagen al een paar keer denken aan situaties die zich bij ons hebben aangediend waarbij dit virus voor zoveel extra zorgen had gezorgd. Toen onze mama’s ongeneeslijk ziek waren, en elk uur samen zo kostbaar leek. Toen Dexter in zijn ergste huilbaby-fase zat, toen ik het mentaal erg zwaar had.

    Los van dingen als dat ik zo dankbaar ben voor de weg die ik mentaal heb afgelegd. Een weg die ervoor zorgt dat ik me niet op alcohol of grote hoeveelheden vet en suiker moet gooien om dit door te komen, en dat ik de meeste dagen vlotjes en met de nodige kleine gelukjes doorkom. Dit lukt ons wel. Ik ben dankbaar dat ik een man en kindjes heb waarmee ik deze quarantaine wel aan kan, en ergens woon waar ik me goed voel. Als ik dan toch met iemand in quarantaine moet, en als het dan toch ergens moet zijn, dan heb ik het heel erg getroffen. Ik ben een luxekip, en ik besef het. Ik besef het gigantisch goed en elke dag opnieuw.
  2. Natuurlijk is er stress, Youri en ik zijn zelfstandig en weten net zoals de rest van de wereld niet of en hoe dit allemaal zal blijven lukken. Los van werkuren die gehalveerd zijn, speelt er in elke sector veel. Ik ben elke dag weer zo zo dankbaar voor You Need A Budget, nu meer dan ooit, omdat het me toelaat om te zien welke uitgaven noodzakelijk zijn en welke niet, met welke budgetcategorieën ik kan schuiven (hallo, potje voor de reis naar Italië in april) en waar ik aan toe ben. Dat zorgt ervoor dat ik zwart op wit zie dat we wel een tijd weg kunnen. Ik heb heel veel vragen gekregen naar of en wanneer ik mijn cursus YNAB-budgetteren voor beginners nog eens open, en ik ga dat doen. Omdat ik iedereen die er nood aan heeft zo snel mogelijk aan het budgetteren wil. Ik ben nog even bezig met iets extra dat volgens mij een grote meerwaarde zal zijn voor iedereen die de cursus aankoopt, maar als je hem wilt volgen, dan is het bijna weer het moment. Als je hier je mailadres ingeeft, krijg je daar een seintje over.
  3. Tegelijk is er ook minder stress dan anders, wat voor bezinning zorgt. Zowel bij Youri als bij mij. En de vraag of we wel weer terug willen naar waar we zaten, hiervoor. Toen alles nog zogezegd normaal was, maar misschien valt daar ook over te discussiëren. Ik lees weer tijdschriften, en ik hoor van veel mensen dat ze dat nu weer doen. Ik doe dat graag, maar heb daar zelden tijd voor. Ik kook nieuwe dingen en bak kaneelbroodjes. Ik leef eindelijk van dag tot dag, iets waar ik al jaren te weinig in slaag. Ik kijk anders naar dingen, en ik hoop dat daar wat van blijft plakken. En ik ben zeer blij dat ik een systeem heb waarop ik kan terugvallen zodat ik werk gedaan krijg in deze gekke tijden, ik merk dat veel mensen alleen al daar stress van krijgen, en ik snap dat maar al te goed. Ook de online cursus waarin dat systeem vervat zit gaat binnenkort nog eens open, je kunt je hier op de wachtlijst zetten als je daar meer over wilt weten.
  4. Met de kinders gaat het ondertussen ook goed. Ik probeer net zo mild te zijn met hen als met mezelf, en de ene dag lukt dat, en de andere dag minder, en dan moet het nog wat milder. We manage. Ik ben een krak aan het worden in strijkparelen en tijgergrime en ontdek gekke materialen als speelmaïs (stinken, man) en soorten klei waar ik geen weet van had, en alles lukt en soms niet en dat is allemaal oké.
  5. Anouck en ik maakten ondertussen twee Facebook Lives in plaats van de geplande podcasts, en het ziet ernaar uit dat ook echte podcasts opnemen vanop afstand binnenkort gaat lukken. We kregen al fijne reacties, en vinden het zelf ook leuk om elke week iets te maken. Dus als je meer wilt weten over hoe wij ons hoofd koel houden in tijden van crisis, of hoe wij plannen als vorm van zelfzorg, klik dan even door. Woensdag komt er weer een aan, en als je dat niet wilt missen, dan kun je je abonneren op onze Facebookpagina, of nog veel beter: op onze machtig leuke en razend interessante wekelijkse nieuwsbrief, aldus de fans en wij zelf.

Hoe gaat het ondertussen met jullie? Deel het even in de reacties, en mocht je het gevoel hebben dat ik ergens mee kan helpen, deel het dan zeker ook. Blijf ondertussen zo gezond mogelijk, en was jullie handen. :)

5 beelden, 5 dingen

1. De dekselse griep heeft ondertussen de helft van ons gezin liggen gehad. De helft met een v op de geboorteakte. Eerst was Flo een koortsig hoopje miserie voor een dag of vier, net op het moment dat Youri en ik vertrekkensklaar stonden voor een zeldzaam weekendje zonder kinders. Kak. Gelukkig was daar een fantastische schoonfamilie die erop stond om Flo op te vangen op de dag dat ze niet naar school kon. Wijle dus weg. Met wat lood in de schoenen bij de moederfiguur, maar machtig deugd van gehad, zoals altijd. Leve af en toe eens een weekendje alleen wij, al was het omdat we dan gesprekken kunnen voeren van langer dan 17 seconden zonder dat iemand “mamaaaaa!” of “papaaaa!” roept.

2. Ik heb er hier nog niet zoveel over verteld, maar ik zou er graag wat meer over delen. Over de weg die we aan het afleggen zijn en willen afleggen met Werk en Leven. Sinds eind vorige jaar de Vennootschap Werk & Leven, zelfs. #cuetheconfetti

Anouck en ik halen zoveel voldoening uit dingen maken voor onze Werk & Leven-gemeenschap en de successen die de mensen halen die onze cursus “Baas over eigen Tijd” volgden, dat het heel tof en logisch is om daarop verder te gaan.

Dat vereist leren en doen en zoeken en dingen proberen. Hulp inschakelen ook, zodat de projecten die in ons hoofd zitten realiteit worden. Op dit moment zijn we volle bak bezig met het uitbouwen van een team, en hebben we enkele fantastische madammen gevonden die er samen met ons gaan invliegen om van seizoen 4 van de podcast iets geweldigs te maken.

Ik ben blij dat ik het kan doen met Anouck – met wie ik ondertussen zwaar op een bleiten in de auto-basis werk. Ik bleit zelden in mensen hun auto’s, en zij ook niet, dus dat we dat bij elkaar wel tijdig durven en kunnen doen is een zeer goed teken.

Het wordt nog leuker, want sinds vorige week zijn er nog wat extra plannen waarover ik jullie hier snel meer wil vertellen. Wie geabonneerd is op onze wekelijkse nieuwsbrief kreeg vorige vrijdag al een tipje van de sluier.

3. Kapitein Winokio heeft een app, en toen ik dat las was ik zo blij, want Flo en ik waren vorig jaar naar een optreden geweest, en dat was een groot succes. Alleen hebben wij geen cd-speler meer (zie verder in deze post over minimaliseren), en waren er ook geen plannen om er nog een te kopen. Dus kon ik niet luisteren naar een geweldige repertoire van de kapitein. Toen was daar plots de app. Ik geloof dat ik iets van 59 euro betaalde om dertien maanden lang elke dag te kunnen luisteren. Zevenhonderd nummers, maat. Soms heb ik het gevoel dat we dat ook daadwerkelijk doen, elke dag luisteren. Als je een app grijs zou kunnen draaien, dan hebben wij dat ondertussen gedaan.

Het is jammer dat mensen betalen voor iets op internet zo raar blijven vinden. Er staat zoveel kwaliteit op internet tegenwoordig, in de vorm van dingen die je kan lezen, beluisteren, bekijken of leren, en die zijn hun geld zo waard. Take my money, kapitein, zeg ik dan (en ge moet weten dat ik in spaarstand sta op YNAB, omdat ik een paar heavy spaardoelen heb voor 2020). Toen de app wat stokte bleek de kapitein ook nog een paar geweldig klantvriendelijke matrozen te hebben die ter hulp schoten. Leve de kapitein! #nospon #justfan

4. Volgende week is het al mijn laatste kookles “Italië op je bord” in de avondschool. Die heeft mijn kookgoesting weer zwaar aangewakkerd. In mijn lijst van 20 voor 2020 stond dat ik dit jaar 40 nieuwe recepten wilde uitproberen. Week 7 van het jaar is halverwege, en ik heb al 14 nieuwe dingen geprobeerd. Dat komt dus wel goed. Dankzij een heerlijk boek met slowcookerrecepten uit de bib heb ik mijn crock-pot weer van onder het stof gehaald, en daar wil ik alleen maar op doorgaan, want hoe vreselijk handig is zo’n dingen eigenlijk? Ik wil het volledig doorgronden, want de porties zijn voldoende groot om doorheen de week minder te moeten koken, en alles is altijd zo lekker terwijl je er amper naar moet omkijken. Al die wins. <3

5. Dat is dus een toestel dat ik niet plan weg te doen, maar wie naar de vorige aflevering van de podcast heeft geluisterd, die “Minimalisme en de magie van minder” heette, weet dat ik afgelopen maand nog eens mee heb gedaan aan de Minsgame. Hoe zalig blijft dat, je leven wat ontlasten van dingen die je toch niet meer nodig hebt? Zeker eens luisteren naar episode 29, als minimalisme je iets zegt, en deelnemen aan onze declutter challenge, die je onderaan de show notes vindt.

lilith en het manifesto

  • Ik geloof in de kracht van gesprekken met vreemden, van ervaringen uitwisselen en je kwetsbaarheid tonen.
  • Ik geloof dat vriendelijk zijn altijd in de mode is.
  • Ik geloof in do no harm, but take no shit.
  • Ik geloof dat voorbereiding niet alles is, maar wel enorm veel.
  • Ik geloof in de helende kracht van een kom soep en een nacht slaap.

Wie ooit mijn Blogboek las (I salute you, en neen, het is niet meer beschikbaar, ik moet dat nog eens aanpassen besef ik net), herinnert zich misschien dat ik toen al pleitte voor het schrijven van een manifesto voor je blog. Ik omschreef het als een gepubliceerde uiting van de intenties, motieven en dingen waarin iemand gelooft, en hieronder vind je nog enkele van de zinnen die ik er toen in liet opnemen.

Een manifesto (of nog middeleeuwser: handvest!) is minder zwaar dan het klinkt, en ik omschreef het op dezelfde pagina als je rebel yell, dat waar jij voor staat en voor wilt staan. Een snedig lijstje dat je blog (in bovenstaand geval), maar ook je werk of je leven, je ouderschap of de manier waarop je met je geld omspringt vorm kan geven.

Ik hou misschien meer van manifesto’s dan van lijsten met goede voornemens, omdat ze een mix zijn van van alles. Van je doelen, net zo goed als van zinnetjes die ik als “wisdom for the ages” zou omschrijven. Een stevig manifesto gaat er bij mij altijd in. Gretchen Rubin van The Happier Podcast heeft er rond “Outer Order, Inner Calm“, gewoontes, geluk, en nog wel een paar meer. Op 1000manifestos.com vind je er ook een paar geweldige van bedrijven: “Ten Things We Know to be True” van Google, en het overbekende Holstee Manifesto met “This is your life” aan het begin, en die fantastische reclamespot van Apple die er eigenlijk ook een is. Of deze, van het sportmerk Lululemon die vol wijsheid staat.

Een goed manifesto fungeert als een soort kompas voor de keuzes die je maakt, en is een manier om de essentie te vatten van waar jij in gelooft.


Mocht je nog niet naar de laatste podcast van Werk & Leven geluisterd hebben, dan kan ik je dat ten zeerste aanraden, want we delen er nog een hoop, en kregen al heel wat toffe reacties van luisteraars die zich ondertussen met veel plezier en toffe resultaten aan de oefening hebben gezet. Zo is er het manifesto van Greet, de madam achter de prachtige juwelen van Fleur Fatale, die met stevige gebalde zinnen als “begin klein” en “je hebt de tijd” flink wat snaren bij mij weet te raken. Of dat van Sabine, die er een maakte in de tijd van het eerste Blogboek, en dezelfde opdracht kreeg in de content rebels-cursus van mijn podcast-host Anouck. Zij laat haar cursisten telkens met die oefening aan de slag gaan om de waarom achter hun zaak helder te stellen. Sabine schrok ervan hoe erg bepaalde dingen al waren veranderd op vier jaar.

Dat is normaal. Je manifesto evolueert mee met je leven. Soms veranderen je richtlijnen, door bepaalde ervaringen en inzichten. En dat is oké. Ook mijn eigen inzichten veranderen. Er komen er bij, er gaan er weg. Zo staat er in mijn Blogboek-manifesto een zin die ik nu niet meer zou onderschrijven, omdat ik al meer dan drie jaar geen alcohol meer drink: “ik geloof in een nieuwe start en dat daar wijn of koffie bij hoort”. Dat geloofde ik toen zeker, en misschien iets te hard. Dat is oké. You live, you learn, zei Alanis, en ze had toen ook al gelijk.

Ik verzamel mijn verschillende manifesto’s tegenwoordig trouwens in het geweldige Notion, dat ik nog volledig aan het exploreren ben, maar al zwaar fan.

Als je nog meer wilt horen over het belang van manifesto’s, wat ze voor jou kunnen beteken en een documentje wilt downloaden waarmee je er zelf een kunt schrijven, rep je dan naar de laatste episode van Werk & Leven. Het is niet meer dan daar even op play duwen en beginnen luisteren. Check it out!