(ofte: de gekke foto’s die je tegenkomt als je in je eigen archief duikt. Dit is er een van Ellen Van den Bouwhuysen)
In mijn hoofd begint de vakantie vandaag.
Komiek, want ik neem volgende week nog een podcast op voor Werk & Leven, en ik volg nog een opleiding voor hetzelfde kanaal.
Het is goed, dat dat voelt als vakantie, want dat brengt me bij het volgende dingetje. Ik heb vandaag mijn laatste stuk ingediend als journalist.
Mijn laatste reportage, na *telt op vingers* een jaar of veertien van stukken schrijven als freelancer. Die job heeft me op de gekste plekken gebracht. In het vliegtuig van de koning en de koningin (wreed lekker eten, effenaf), op staatsdiners en dolle BV-feestjes (wreed lekker eten, effenaf), op velden vol zoete aardappels in North-Carolina, in de woonkamers van honderden mensen die hun verhalen met me wilden delen om honderd verschillende redenen.
Het was prachtig. Het was raar. Ik heb duizenden en duizenden woorden geschreven voor kranten, magazines, bijlages allerhande. Er waren periodes waarin ik elke week geschminkt en gekleed werd om in een reportage voor Flair op te duiken. Ik ga nooit vergeten dat ik een hele dag in een bad met geld moest liggen in een Gents hotel. Om maar iets te zeggen. Het was veel.
Ik heb zo veel dingen meegemaakt. Elk artikel roept herinneringen op.
Ik heb honderd keer aan mensen moeten vertellen wat ik juist deed. Moeten luisteren naar mensen die hun zinnen begonnen met “ha, zijt gij journalist? Ge zoudt beter eens schrijven over [INSERT FRUSTRATIE/LOKAAL MIDDENSTANDSINITATIEF/TONEELSTUK WAARIN DESBETREFFENDE EEN ROL HEEFT WETEN TE BEMACHTINGEN HERE].
En nu ga ik daarmee stoppen, niet omdat ik minder wil schrijven en maken. Integendeel. Omdat ik net meer wil schrijven en maken. Omdat ik minder wil schrijven in opdracht, en meer vanuit mezelf.
Los van wat een opdrachtgever wil.
Ik word mijn eigen opdrachtgever.
Helemaal.
Ik ga dingen schrijven waarvan ik denk dat ze nu geschreven en gemaakt moeten worden. Dat ga ik doen voor Werk & Leven, maar ook voor deze blog. Het was hier te stil, naar mijn zin. Dat had met zoeken te maken. De puzzel juist krijgen, op gevoel, deze keer.
Het was al even een besef, maar de lock-down deed me er nog wat verder in koteren. In de vraag die ik ooit ietwat geitenwollensok vond, en nu een dagelijkse oefening geworden is: waar krijg ik energie van? Hoe voelt dit? Word ik hier warm van of koud? Hoe zie ik mijn leven, de volgende jaren? Wat wil ik betekenen?
De afgelopen jaren werd ik het meest warm van het verschil dat ik kon maken voor mensen die de online cursussen volgden die ik maakte over budgetteren en bewuster omgaan met de uren die je beschikbaar hebt. (ze zijn allebei even dicht voor opfrissingswerken, maar vul even je mailadres in als je wilt weten als ze weer openen)
De mails van mensen die me bedankten omdat hun leven een beetje tot veel veranderde door wat ik alleen of samen met Anouck in elkaar stak, die waren mijn eten en drinken samen. De berichtjes van mensen die onze podcasts verslinden en op die manier anders beginnen te kijken naar thema’s als racisme en perfectionisme, die zijn een indicator van iets. Dat er nood is aan stemmen als die van mij en van ons allemaal. Aan mensen die hun gedachten en aannames onder de loep nemen. Aan mensen die elkaar zo versterken. Daar wil ik ongelooflijk graag mee verder. In deze tijden nog honderd keer meer dan ervoor.
Ik volg in september een coachingtraject, ik laat de journalistiek los.
Als ik voel hoeveel energie ik krijg van de mogelijkheden, dan denk ik dat het goed komt. Ik ga nergens heen, ik denk zelfs dat ik terug ben.
En de foto hierboven, waarin ik me na een interview voor Story bevind in een Koen Wauters en Frans Bauer manwich? Die mag nog altijd op mijn zantje.
Wat een moedige beslissing! Het is knap als je dat allemaal kan inzien en die stap kan zetten. Ik wens je heel veel succes, goede moed en vooral veel plezier met wat de toekomst je zal brengen.
Ik kijk uit naar al dat heerlijk leesvoer dat hier weer zal verschijnen. Dat ook. :)
Volg je hart en doe wat je moet doen dan kan het nooit misgaan. Heel veel succes in je nieuwe uitdaging. Ik weet alvast dat het je zal lukken ook al moest het eens tegenzitten. Je komt er wel.
Wat stoer! Afscheid nemen van bladenland is een hele stap, omdat je identiteit er zo mee verweven is, maar des te meer reden om dit te doen. Zet ‘m op, met deze nieuwe energie kom je overal en vooral daar waar je moet zijn. <3
Fijn dat je die stap kan zetten en er de ballen voor hebt om het ook te doen (waar anderen blijven hangen in het dromen).
Ik ga wel je fijne reportages missen, hoor. Ik ben zelfs de Feeling beginnen kopen om jouw reportages te lezen en als er iets van jou in De Standaard staat, ga ik hem ook halen. Ik klink net als een fangirl, maar dat kan me nu even niet schelen. ;-)
Veel succes met wat er op je pad komt! Ondertussen zal ik nog even nagenieten van jouw reportagepen in de nieuwste Feeling!
Top, Kelly! Succes!
Fijn om te horen dat je je hart volgt en heel veel plezier met deze nieuwe uitdaging!
Ik las graag je artikels in de standaard. Dus voor mij spijtig maar voor jezelf: go go go!
Als je je hart volgt, dan komt het altijd goed. Heel veel succes! Ik blijf je graag volgen 😊.
Ik ben reuzebenieuwd ! Veel succes!
Super, Kelly! Stoppen op je hoogtepunt, er zijn er niet veel die het je nadoen. Zo blij te lezen dat je doet waar ik ook zo mee worstel: stoppen als je ’t zo wel wat gezien hebt en resoluut kiezen voor iets anders. Je blijft een bron van inspiratie voor mij en velen, wat je ook gaat doen. Ik kijk er naar uit en wens je alvast superveel succes met de nieuwe avonturen. You go, girl!
Succes in deze ‘nieuwe’ carrière!
Veel succes met de nieuwe uitdaging! Prachtig dat je kiest voor wat je energie geeft.
oeeeeh, tell me all about it woensdag! Supercurieus!
Yessssss!
Here for it, Kelly.
You do you en ik ben zo blij dat we nog meer you krijgen 🖤
De jongere versie van mezelf had graag een Kelly geweest.
Hoe jij je leven aanpakt… ik kan daar alleen maar met grote bewondering naar staan kijken.
Héél veel succes!
Geweldig! Niet dat je stopt met journalistiek per sé, maar dat je weet waar je dromen liggen en er achter durft te chasen. You go girl!
You go, girl! Massa’s respect, bewondering en een beetje gezonde jaloezie voor wat je doet en hoe je het doet. Veel succes. En yes, meer blogs!
Ook dat ga je supergoed doen, dat ben ik zeker. Proficiat en veel succes. En nu lees ik nog een beetje verder in je boek bullet journal de handleiding…
Mohow zeh! Je blijft mij verrassen!
Laat maar komen die (nieuwe) content
Whaw, wat een stap en super dat corona je de inzicht “versneld” gaf…
R E S P E C T
Bedankt !
Succes !
Wow, grote stappen daar. Veel succes daar!
Zet ‘m op, Kelly!
Ik volg je overal (in a not spooky way :))