Deze week is het exact duizend dagen geleden dat ik mijn laatste glas alcohol dronk. Dat weet ik dankzij een app op mijn telefoon (zie hieronder bij de tools), het is gelukkig niet dat ik het zo lastig heb dat ik nog altijd de dagen aan het tellen ben.

Integendeel. Het is vanzelfsprekend geworden. Ik ben iemand die niet drinkt. Ik denk er amper nog bij na. Het is goed zoals het is, en er is elke week wel een moment waarop ik verzucht dat ik nog altijd blij ben met mijn beslissing.

Dit heb ik de afgelopen duizend dagen geleerd:

• dat wilskracht zelden een goede basis is om ergens mee te stoppen. White knuckling it, noemen ze dat mooi in het Engels. Of dat beeld van een bal onder water houden tot hij uiteindelijk toch keihard en met volle kracht naar de oppervlakte schiet. Met alcohol heb ik nooit het gevoel dat mijn wilskracht elk moment kan knappen, met een binge tot gevolg. Ik voel me niet in gevaar in de buurt van een glas wijn. Ook niet in de buurt van een sigaret, trouwens. Met dank aan slimme schrijvers die mij mijn patronen leerden doorzien (zie de PDF die je hieronder vindt), en me in mijn hoofd leerden zoeken naar de verhalen die ik mezelf vertel.
• dat er wel andere goede tactieken zijn. Playing it forward, bijvoorbeeld. Bij zin in een glas wijn doorspoelen naar de onverbiddelijke kater van de dag erna. En beseffen dat ik die kan missen. Net als het ongemak, de zwarte gaten, de angst die vaak werd aangewakkerd na een nachtje doordrinken. Opgelucht dat dat allemaal niet meer moet.
• dat alcohol veel belooft, maar weinig geeft. Die rust waarnaar ik op zoek was op de bodem van elk glas Chardonnay? Die kwam er pas toen ik stopte met zoeken, en langzaam van mijn gewoontes rond alcohol afraakte. Dat ik dat kon, dat ik weer controle kon nemen, dat zorgde voor heel wat rust. Zonder katers.
• dat ik het me nog nooit heb beklaagd dat ik de dag ervoor niet heb gedronken. Het is zoals met sporten: je hebt niet snel spijt van een work-out, en ook niet van geen kater hebben en zo fris zijn als een hoentje.
• dat mensen het feit dat ik gestopt ben soms aanzien als kritiek op hun eigen omgang met alcohol. Terwijl het dat nooit is. Ik ben geen missionaris geworden op kruistocht tegen alcohol. Helemaal niet zelfs. Als je me vraagt waarom ik ben gestopt, dan krijg je wel een antwoord. En ja, dat is best positief, en ja, dat is misschien verdacht en vast een leugen van iemand die niet wil toegeven dat het zuigt, maar ja, het is wel hoe ik het ervaar. En daarmee zeg ik niks over jou. Neem het van mij aan.
• dat niet kunnen stoppen bij eentje voor heel wat mensen moeilijk te begrijpen valt, maar dat het vaak samenhangt met een hoop andere dingen. Vorige week zag ik een zakenman in Gert Late Night vertellen over hoe hij een chronische piekeraar was, en hoe alcohol dat een beetje kalmeerde. “Check!”, zei ik tegen Youri. Alcohol was de enige vakantie die ik kon nemen van mijn vaak vreselijk paniekerige hoofd. Moeilijk was het niet: fles ontkurken, en een break. Daardoor nam ik er alle andere ongemakken bij, besef ik nu.
• dat ik nooit zal snappen waarom mensen andere mensen die duidelijk een complexe relatie met iets hebben proberen te overtuigen om te herbeginnen. Het is me nog niet vaak overkomen, gelukkig, en ik sta ook sterk genoeg in mijn schoenen om er het mijne van te denken, maar waarom zou je? DOE. HET. NIET.
• dat alcohol me niet leuker maakt, maar wel lomer, minder alert, mijn remmingen wegneemt, en me verder weg brengt van mezelf dan ik eigenlijk wil. Dat dat allemaal goed was als veertienjarige die een beetje vloeibare courage nodig had, maar dat ik blij ben dat ik het als achtendertigjarige niet meer nodig vind om vooral niet te veel mezelf te zijn. Of een vrolijkere, leutigere versie van mezelf, die dan uiteindelijk toch ook weer niet zo leutig blijkt te zijn als ik dacht.
• dat alcohol me tegelijk ook op de rem deed staan. Ik verdoofde mijn ambetant gevoel over dingen vaak, waardoor ik niet overging tot actie om iets te veranderen. Werk kak? Alcohol. Gefrustreerd over iets? Alcohol. Te dik? Alcohol. Ik was heel erg “fuck this shit” in de tijd dat ik nog dronk, besef ik nu. Hoe fucker this shit zonder er iets aan te doen, hoe groter de frustraties, hoe fucker this shit. #wisdomfortheages
• dat stoppen met alcohol niet alle miserie heeft weggenomen. Ik ben nog altijd iemand die eet als ze zich niet goed voelt, en moet leren om om te gaan met oncomfortabel zijn en emoties waarmee ik niet altijd weg weet.
• dat er zoveel dingen zijn die er vroeger hadden voor gezorgd dat ik vond dat ik het scherpe randje er wat af moest drinken. Deze week alleen al: mijn oma is gestorven. De verkiezingsuitslagen waren wat ze waren. Er is miserie met de locatie van onze vakantieopvang. Er zijn kindjes die het wat lastig hebben, natuurlijk juist toevallig die van mij. Een communie. Een begrafenis. Zo is er bijna elke dag een goede reden. Of niet. Het gaat allemaal zoveel beter met een hoofd dat weet dat het het ook aankan zonder regelmatige verdoving, en ik ben zo blij dat dat besef er kwam. Nu los ik het trouwens op met sporten, elke ochtend wat vroeger opstaan om mijn hoofd uit te schudden met Morning Pages, proberen om op mijn eten te letten en zo goed als dagelijks te mediteren met Andy van Headspace, mijn dikke vriend.
• dat geen katers meer hebben mijn leven significant beter maakt. Ik moet nooit nog rekening houden met katers, om iets te noemen. Ik kan op zaterdagochtend om tien uur naar de fitness als ik wil. Als de kindjes mij om vijf uur wakker maken, dan ben ik wel moe, maar ik heb nooit dat vage gevoel van twee glazen wijn. Of erger nog: twee glazen wijn te veel. Ik slaap ook gewoon beter. Heb minder last van mijn spijsvertering. Wil nooit meer sterven van de mottigheid, laat staan op wekelijkse basis. Als je stopt denk je vooral aan wat er wegvalt, maar dit is zowat het leukste dat erbij komt: frisse ochtenden.

Ik ben duizend dagen gestopt, en dat stoppen heeft me al tien keer meer opgeleverd dan alles dat die glazen wijn mij beloofden. Ik was bang dat mijn leven zou stoppen, maar het werd alleen maar beter.

Zo, zo blij dat ik heb durven springen.
Zo, zo opgelucht dat ik deze blogpost kan schrijven.

Hieronder vind je enkele tools die ik heb gebruikt om het proces wat te vergemakkelijken.