Vorig jaar, toen iedereen rondliep in saaie beige-achtige kleren en schoenen ging ik op zoek naar roze. Om de ÈÈn of andere reden vond ik roze toen namelijk grappig. Zo komt het dat er in mijn kleerkast een knalroze cookiemonster t-shirt ligt, een zachtroze fluffy trui met rits en nog wel tien andere roze-geÔnspireerde dingetjes. Ik vond het gewoon mooi. En het zoeken waard, want een jaar geleden was het helemaal niet zo simpel om roze dingen te vinden tussen de overdosis aan beige en Ècru in de winkels.
Deze zomer vindt iedereen roze plots leuk. Dat blijkt uit de honderden knalroze t-shirts die in de rekken van grote kledingketens hangen. De kleur roze is niet veranderd, mijn ogen ook niet, en toch vind ik roze plots niet meer mooi. Komt dat omdat er nu ook heel veel lelijke roze versies gemaakt worden van dingen die al foeilelijk waren in het beige? Of wordt mijn smaak onbewust heel erg beÔnvloed door het modebeeld? Ik vrees voor het laatste.
Hoe is het anders te verklaren dat ik deze week bijna begon te kotsen toen ik een werkman zag rondlopen in het soort fleecetrui met gordijnmotief dat een jaar of tien geleden door iedereen werd gedragen, mezelf inclusief? En wedden dat het feit dat ik nu helemaal into geel ben iets te maken heeft met ene Uma uit de US of A, die tijdens een filmrol een geel catsuit droeg?
En ik maar denken dat ik een eigen mening had.