‘Ow, en ik lust geen aardappelen.’ zei hij, op hetzelfde toontje waarop mensen vertellen dat ze niet kunnen vliegen. Waarop ik zei dat dat onmogelijk was: aardappelen vallen niet te lusten, je eet ze gewoon op, zoals je brood eet, of pasta. ‘En toch lust ik ze niet’, zei hij onverstoorbaar, ‘maar ik eet wel graag purree, en gebakken patatjes.’. Ik rolde even met mijn ogen en zei dat er ook wel dingen waren die ik minder graag eet, maar daarom weigerde ik nog niet om ze te eten, aardappelen zijn aardappelen.

Youri:‘Groenten eet ik ook niet’.
Lilith:‘Hoe kan je nu geen groenten lusten, er bestaan honderdduizend soorten groenten, onderverdeeld in nog eens tientallen subsoorten. Er moet toch wel iets zijn dat je graag eet?’.
Tomaten. Dat at hij wel graag. En fruit, at hij fruit? Ja hoor, fruit vond hij zeer lekker, maar als het op groenten aankomt eet hij enkel tomaten. Zo zat dat.

Hesp lust hij enkel als het flinterdun gesneden is, anders laat hij het liggen. Dikke sneden salami lust hij dan weer wel, want ‘salami is gemaakt van kleine stukjes vlees’. Vleessla, kip curry, krabsla: enkel als het kleine stukjes zijn. Tonijnsla moet dan weer wel met grote stukken, want tonijn is vis.
Gehakt? Grote stukken, want gehakt is een andere soort vlees dan hesp.

Brood met een beetje bloem op? Vergeet het, hij eet nog liever de gordijnen op dan bloem op te eten. Vis eet hij zeer graag, wat mij bijna achterover deed vallen, maar scampi’s dan weer helemaal niet. Garnalen wel, waarschijnlijk omdat dat scampi’s in kleine stukjes zijn.

Hij beweert dat er een heel logisch systeem in zit, ik weet alleen dat het helemaal niet zo simpel is om samen te wonen met iemand die slechts 10 procent van alle voedingsmiddelen tot zich wil nemen. Hij wil graag bijkomen. Ik wil graag vermageren. Ik lust alles.