Ik sta met een kom in blokjes gesneden tomaten in mijn handen in de keuken als een polyfonisch gerinkel de kamer vult. Het betrof hier een zeer compacte polyfonie, want na twee seconden zweeg mijn gsm weer. Na de tomaten in de wok gegooid te hebben vertelde het scherm me dat ik een oproep had gemist, wat ik eigenlijk ook al lichtelijk begon te vermoeden. Een 0472-nummer, dat niet in het geheugen van mijn mobiel vriendje zat. ‘Wat vreemd’, dacht ik, de denkerpose van Rodin aannemend.
In dit soort situaties neem ik meestal het onzekere voor het zekere, en bel ik niet terug. Je weet maar nooit dat je een Hongaar aan de lijn krijgt die een verkeerd nummer heeft ingetoetst, en hoe moet je dat dan gaan uitleggen? Technologie, het gaat mijn petje soms volledig te boven.
Kwam het door het mooie weer of een vlaag van zinsverbijstering, ik zou het niet kunnen zeggen, maar ik drukte op de terugbeltoets en belde de onbekende beller terug. Terwijl ik hoorde hoe de gsm aan de andere kant overging zag ik beelden voor me van een groezelige Hongaar die nog snel een slimovitch achterover sloeg alvorens op de groene toets te drukken en ‘Da’ te antwoorden.
‘Hallo met Jakoba!’ klonk het, opvallend onhongaars. Gelukkig is de weg van mijn kennissenkring niet geplaveid met mensen die naar de naam Jakoba luisteren, en wist ik met wie ik te doen had. Jakoba zat ooit bij mij in de klas tijdens mijn opleiding journalistiek in Gent, ze had geprobeerd om iemand door te verbinden en er zat nog een andere Kelly in het geheugen van haar gsm en hoe is’t? Goed dus. Altijd vreemd als je naar iemand belt die jou niet echt nodig had, en omgekeerd.
Jakoba was Stien tegen het lijf gelopen, en ze hadden het over deze blog gehad. Ze vonden het leuk om te lezen. Dat vond ik dan weer leuk om te horen. Nadat we elkaar voor de zoveelste keer hadden beloofd om elkaar nog eens te bellen als we in elkaars buurt vertoefden drukte ik de toets in om het gesprek te beeÔndigen. En toen kreeg ik een wicked idee.
Kunnen alle mensen die ooit met mij in de klas hebben gezeten vanavond nog beginnen aan het op poten zetten van een weblog? Ik wil eigenlijk stiekem wel eens elke dag kunnen binnenkijken in jullie wereldje zonder mij.
Ja gek hË! Zo heb ik vriendinnen die me zeggen, Ja dat heb ik gelezen, als ik iets begin te vertellen. weird