De kartonnen dozen blijven zich opstapelen ten huize crib. De ruimte die ooit tot bedoeling had om logeerkamer te worden begint stilaan van boven tot onder gevuld te raken met dozen vol brol. De lilithbrol aan ÈÈn kant, de Youribrol aan de andere. EÈn blik op de dozen maakt duidelijk dat we een iets andere jeugd hebben beleefd, mijn vriendje en ik. De dozen van Youri mogen aan de buitenkant wel saai en allemaal gelijk zijn, aan de binnenkant liggen ze vol met mysterieuze dingen. Chinese blokken inkt, analoge fotocamera’s, tekenmappen, leuke yet vreemde stiften,… Dankzij hun identieke omvang vallen de dozen van Youri perfect te stapelen. Die van mij.. iets minder perfect.
Mijn brol zit verzameld in schoendozen. Niet in van die kleintjes waar ooit pumps inzaten, maar in grote, vierkante dozen die verwijzen naar een periode vol Kickers, Dokter Martens en Arts. EÈn van de dozen trok vandaag mijn aandacht. Een grote bruine doos met het Kickers-logo op, en daarboven, in mijn handschrift:’HERINNERINGEN’.
Het leek me vreemd dat al mijn herinneringen in ÈÈn vierkante kickersdoos zouden passen, en dat was een goede reden om het stoffige deksel op te heffen. Wat ik zag deed mijn hart even overslaan: zuipkaarten voor fuiven die al lang niet meer bestaan, toegangskaarten van wel 150 oude Belgische franken, bierkaartjes vol snel neergepende telefoonnummers van mensen die ik nooit heb gebeld, maar vooral: festivalmemorabilia.
Ik heb bij nader inzien best veel gefestivald in mijn tijd. Als veertienjarige met mijn ouders en toenmalige beste vriendin op de weide van Torhout. Het rode campingbandje brachte me direct terug naar een ijskoude, slapeloze nacht, die om de vijf minuten werd verstoord door een zatte campingbuur die ‘BRAAAHAAAND! BRAAAND!’ keelde. Het was veel te koud voor brand, en ik was veel te moe.
Aan een ander ingangsbandje heb ik Dranouters gras geniet. Want Dranouter, dat was vier dagen drinken en feesten op de camping, en heel af en toe eens naar de weide afzakken om te beseffen dat het toch leuker was op de camping. Een vergeeld kopietje verwijst naar overnachtingen in een Molenbeekse jeugdherberg, kilometers verwijderd van het festivalterrein van Couleur CafÈ. Couleur CafÈ, dat was struinen over de geimproviseerde marktjes vol lekkers uit andere werelddelen, en beseffen dat je, hoe erg je ook je best deed, nooit zo mooi uit de bol zou kunnen gaan als je Afrikaanse medemens. Aan alles dat ik uit de doos opdiep zit wel een verhaal vast. Soms zelfs een verhaal dat niet te vertellen valt in een paar uur.

Er zal vannacht wel weer iemand ‘BRAAAND!!’ roepen op de campings van Rock Werchter, en na dit weekend zullen de festivalbandjes nog een paar dagen worden aangehouden, om ze dan ook ergens in een doos te gooien. Ik hoop dat zij die het nu volop aan het beleven zijn binnen dit en een paar jaar even hard moeten glimlachen om zoveel melancholie. Zei de oude wijze mevrouw, die blij is dat ze vanavond in haar eigen bed mag slapen.