Het vreemdste gordijn ooit gemaakt op deze aardbol hangt in onze slaapkamer. En ik kan het weten want ik droom er elke nacht over. Of beter: ik droom over de vreemde dingen die zich afspelen op het gordijn, de dingen waar ik na maanden nog steeds geen touw aan kan vastknopen.

Elke morgen, als ik me nog tussen slapen en waken bevind, kijk ik naar het gordijn. En elke morgen lijkt het alsof er weer nieuwe dingen zijn bijgekomen, een beetje als was het het gordijn van Dorian Grey.

Het overall theme van het gordijn is ‘vogels’, zover ben ik al. Over het hele gordijn is een zin verspreid die me blijft intrigeren: ‘Julia is loving jou’. Ik vind het ook uitermate vreemd dat er jou staat en niet you, maar na honderddertig keer de vergelijking maken tussen de eerst J van Julia en de tweede j die een ypsilon dient te zijn kan het niet anders: wij zijn de eigenaars van een gordijn dat volstaat met spelfouten. Een beetje verder staan losse woorden zoals cage en oiseau, en daarrond staan vogels met ‘ciel’ op hun borst, en poten in de vorm van blaadjes. Verder heb ik al een vogel ontdekt met de wekelijkse horoscoop op zijn buik, die praat met een andere vogel. Meestal droom ik van de draakachtige vogel die door een rode cirkel vliegt. Om dan de volgende morgen weer iets nieuws te ontdekken, zoals vanmorgen, toen ik plots overal rode bollen zag. Of grote uien, die me altijd aan Shrek doen denken. De laagjes, dan.

Als ik een paar jaar jonger was geweest zou ik doodsbang geweest zijn van het gordijn, dat weet ik wel zeker, maar nu beschouw ik het gewoon als een manier om mijn hersenen te trainen bij het wakkerworden: rode bollen, check!Horoscoopvogel, gevonden! Spelfout, links in de hoek! Mocht iedereen intellectuele gordijnen hebben zouden alle ochtendkranten ermee moeten ophouden, en dat vind ik best een bevreemdende gedachte.