Echt paranoÔde zou ik mezelf niet meteen noemen, maar het heeft toch even geduurd voor ik het aandurfde om iets te kopen op internet. Een beetje vreemd voor iemand die er geen probleem mee heeft om de helft van haar leven op internet te gooien, hoor ik u al zeggen. Mja, misschien is dat wel zo, maar ik ben er gewoon niet happig op om iemand mijn kredietkaartnummer door te geven, om de simpele reden dat alles op internet een beetje louche oogt, en al zeker als er animated gifjes enzo bij betrokken zijn. Animated gifjes, daar ben ik niet aan. En al evenmin aan mensen die met mijn zuurverdiende centen naar Chili willen vluchten.

Na best goede verhalen te hebben gehoord van mensen die ik als mijn betrouwbare bronnen beschouw deed ik het dan toch maar. Ik wilde namelijk de Lonely Planet van New York en toen ik hem niet snel genoeg kon vinden waagde ik me op amazon.co.uk. Ik moest even diep inademen toen ik het mandje op de site aanklikte, maar na het ingeven van een paar nummers en een bevestigend mailtje van de betrouwbare en wereldwijd bekende amazonmedewerkers voelde ik me al een stuk geruster. Drie dagen later had ik mijn Lonely Planet, en mijn vertrouwen in de e-commerce begon stilletjesaan vorm te krijgen.

Toen ontdekte ik t-shirthell. Ik twijfelde weer even, maar mensen die zinnen bedenken als ‘I swear I didn’t know she was 3!’ en ‘Rape is not a laughing matter, unless you are raping a clown’ kunnen van nature enkel maar goede, betrouwbare gozers zijn die niks verkeerds voorhebben met de mensheid en mijn geld. Ik beeld ze me in als leuke, goeduitziende jongens van 24 die je op cafÈ een pint betalen en ‘In de Gloria’ citeren, maar dan in het Amerikaans. Ook bij t-shirthell kwam het helemaal goed met mijn bestellingen.

En toen was het tijd voor een duik in het iets diepere water: ebay! Wat een paradijs, wat een overvloed aan nutteloze objecten, wat een onaangeboorde bron van goodies was me dat. Eerst keek ik gewoon rond, niet van plan om daadwerkelijk zaakjes te doen met ÈÈn of andere verkoper in de walen. Maar toen zag ik meer en meer echt leuke dingen die voor geen geld de deur uit konden, en ik besloot om een testje te doen. Ik onderhandelde via e-mail met een kerel uit Wilrijk, ik stortte mijn geld en drie dagen later kreeg ik mijn bestelling mooi op de post. Dat was makkelijk! Ondertussen heb ik zelf mijn eerste object verkocht, en ik heb net mijn derde ebaybestelling betaald. Vier weken te laat. Tot u schrijft de wereld’s slechtste ebayer. Ik ben degene die ervoor zorgt dat mensen hun vertrouwen in de internetverkoop sneller weer kwijtraken dan ze het hebben verworven.

Als ik iets koop op ebay ben ik er heel enthousiast over. Ik druk op ‘nu bieden’, en meestal gaat het dan om iets dat niemand anders wil, dus dan win ik ook. Super vind ik dat, en als een ware victorin stap ik weg van de computer. Om het dan weer helemaal te vergeten en me dan drie weken later af te vragen waarom ik nog altijd geen pakketje heb ontvangen. Woeps, vergeten te betalen.. Als ik dan mijn anders niet meer in gebruikzijnde yahoo-account open stijgt het schaamrood me naar de oren: het bulkt er van de herinneringsmailtjes. En ja, daar voel ik me oprecht schuldig over, ook al ging het maar om een totaal van 4 euro voor twee objecten.

Ik heb net heel uitgebreid mijn verontschuldigingen aangeboden in het nederlands Èn het frans, en ik heb een verhaal neergepend over vakantie en reizen en dat soort dingen die moeten verdoezelen dat ik ebay niet waardig ben. Het systeem is veel te super voor een vergeetachtige user als ik.

Ik wil daarom mijn verontschuldigingen aanbieden aan iedereen die ik heb laten wachten. Ik beloof dat ik vanaf nu alles direct betaal, als ik al van plan ben om nog ooit iets op ebay te kopen, that is. Als u me nu wil excuseren, ik ga mezelf slaan met een grote virtuele stok.