Er waren een hoop dingen waarover ik vandaag had willen bloggen. Over de unieke meli-pin die ik heb ontvangen van een ebayer die het mij niet kwalijk nam dat ik hem zo laat heb betaald. Over de wijkfeesten die dit weekend te beleven zijn in de wijk van mijn ouders, en waar ik sinds jaar en dag naartoe ga om marginalen te spotten. Over hoe eindeloos saai het is om een callcentermeisje te zijn, of misschien wel over waarom Youri vandaag werd opgebeld door mensen van een vlaamse krant. Of over dat het bijna mijn verjaardag is, en dat ik snoepjes heb gekocht om uit te delen aan mijn collega’s, zodat ik niet tot gat in de nacht op cafÈ moet staan trakteren.

Het had allemaal gekund, ware het niet dat mijn hoofd toe zit, dat ik al twee dagen loop te snotteren en dat ik me echt heel erg mottig voel. Het is al te lastig om mijn armen op te heffen, laat staan dat ik moet nadenken over de zinnen die ik typ. Vergeef me dan ook dit oninteressant stukje, mijn hersenen bestaan op dit moment voor 85 procent uit snot.