Potty training

Op de dag dat Bill ons kwam vervoegen waren we al helemaal klaar voor het geven van les nummer ÈÈn: kattenbakgewenning. We zouden het katje in de bak zetten en hem duidelijk maken dat dat de plaats was waar het moest gebeuren. Op de ÈÈn of andere manier. Bill was ons te snel af.

Na de lange autorit trippelde hij als vanzelf naar de bak, zonder dat hij het ooit van ons heeft geleerd. ‘Dat is makkelijk’ mompelden we vol trots. Kenners hadden ons wel een paar tips gegeven: eerst proberen zonder kattenbakdeksel, en als hij het helemaal gewend was mochten we proberen met. Dat lukte allemaal heel goed, en na een paar keer snuffelen durfde hij het een paar dagen later ook onder een afdak te doen. Wij opnieuw apetrots op onze geniale kat.

De bak staat er nu al een paar weken bedakt en wel, maar we waren nog ÈÈn detail vergeten: het deurtje. Geen probleem, dan monteerden we het er wel even snel in. En toen kwam de kat uit de mouw: Bill is bang van het deurtje. Het deurtje klapt open en dicht, en hij kan er zichzelf in weerspiegeld zien. En wie zou er nu zo gek zijn om een duw te geven tegen zichzelf in een dichtklappende versie? Bill alvast niet, dus moeten we hem een handje helpen.

Eens in de bak horen we hem vaak minutenlang niet meer, tot hij begint te tieren: ‘Lilith en Youri! Het is hier donker en ik kan er niet meer uit omdat ik het duwsysteem niet snahaap!’ klinkt het dan. In het begin ging ik hem nog uit zijn netelige positie bevrijden, maar Bill is geniaal en vindt het ondertussen supermakkelijk dat hij niet meer te voet moet terugkeren van de kattenbak: hij wordt altijd gebracht.

Niet met ons, dachten we vandaag. Hij schreeuwde, treurde en krabde vanonder zijn dakje, en plots werden we een licht getik gewaar. Hij huilde weer, en wij deden alsof een plotse doofheid ons had overvallen. Weer een tik, een deurtje dat terugsloeg. ‘Miauw, kom me dan toch halen!’ huilde Bill. En toen plots:

katbak2.jpg

Een halve minuut later was het gelukt. De aanhouder had gewonnen.

Reacties

  1. Ken van die toestanden!

    Heb indertijd drie kwartier op m’n knieÎn vr die kattenbak gezeten om voor te tonen hoe ’t moest. AllÈ ja, kop ertg en duwen… Ze was er ook eerst een beetje verschrikt van, mr op den duur vond ze ’t leuk en liep ze constant in en uit haar bakje.

    Mr nu heeft ze enkele weken geleden, in ÈÈn van haar vernielingsbuien het luikje stuk gemaakt.

    tsss…

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>