Met mijn ‘die moet ik gewoon hebben!’-trui stapte ik naar de kassa. Nu is moeten misschien een groot woord, want ik had deze week al een trui gekocht, maar het zou gewoon aangenaam zijn om deze winter mijn kast open te trekken en die trui te zien liggen, en dat was een heel goede reden om hem gewoon mee te nemen.
Op twee meter van de plaats waar ik stond aan te schuiven stond een koppel te babbelen met een soort fitness-instructeurachtig type. Ze stonden bij een powerplate, en uit het hyper gekwebbel van de vrouwelijke helft van de twee kon ik opmaken dat ze serieus aan het overwegen waren om het ding mee naar huis te nemen. Vooral zij overwoog het serieus, want in haar Passage fitnesscentrum had haar instructeur het er al vaak over gehad.
Ik zag haar man twijfelen en af en toe slikkend naar het gele bord met de prijs van de powerplate kijken. ‘Normaal betaalt u 3450 euro’ wees het fitness-instructeurachtig type, ‘maar als u hem nu koopt krijgt u hem voor 3250 euro’. ‘Fantastisch!’ zag ik de vrouw denken. De meneer wist het niet zo goed, maar hij mocht eens op het toestel plaatsnemen om te voelen waarom de powerplate zijn 3250 euro dubbel en dik waard was. Terwijl de man zich in een rare houding liet bijtrillen rekende ik uit dat mijn trui maar een honderdste koste van wat deze mensen zich hoogstwaarschijnlijk zouden laten aansmeren. ‘Wat een koopje eigenlijk!’ hoorde ik mezelf denken, terwijl ik even de nieuwigheid van de trui in me opnam.
Ondertussen was de klant voor mij aan de beurt. Ze had turnpantoffeltjes gekocht, van die witte die we vroeger in het lager moesten dragen. Er stond geen prijs op. ‘Hoeveel kosten deze pantoffeltjes?’ riep het kassameisje . Het fitness-instructeurachtig type antwoordde dat ze tien euro kostten. ‘Moeha, echte fitnessinstructeurs kennen de prijs van een paar turnpantoffels in Molecule niet, faker!’ gniffelde ik in mezelf. Het powerplate -koppel liet zich gewoon in de zak zetten door iemand die normaal de turnpantoffeltjes moest klasseren in het magazijn!
Met een glimlach op mijn gezicht legde ik mijn nieuwe trui op de kassa, samen met onze klantenkaart. Die was vol, dus kregen we tien procent korting. En niet op het bedrag van de trui ( ÈÈn honderdste van de prijs van een powerplate, nvdr.), maar op het totale gespendeerde bedrag ooit. ‘Dat is dan 2,67 euro’ zei het kassameisje. Ik betaalde het meisje nog geen duizendste van de prijs van een powerplate en keek nog eens achterom naar het koppel. ‘Je voelt echt dat het werkt’ hoorde ik de man nog net zeggen.
Molecule : ook open op zondag ! ;-)
Niet afkomen met klanten-kaart excuses. De korting op die trui kreeg je door sluikreclame in je blog te zetten :P
*klap, klap, klap* ;-)
Salut