lilith en de variabele concepten

Als iemand me drie dagen geleden had gevraagd hoe mijn kerstboom er zou uitzien dan zou die persoon een heel duidelijk en klaar antwoord hebben gekregen. Over hoe het concept ineenzat enzo. Zwarte ballen, witte boa’s en zilveren accenten, dat was het kerstconcept 2004 in een notendop. (als ik een idee in mijn hoofd heb ben ik altijd zo trots dat ik het ‘een concept’ noem, namelijk. Dat kan dan evengoed een idee over kaas zijn. Het ‘kaasconcept’ noem ik het dan, voor het gemak.)

Natuurlijk vroeg niemand mij drie dagen geleden iets. Waarschijnlijk omdat men ervan uitgaat dat mijn concepten maanden meegaan en er nog tijd genoeg was om ernaar te informeren. Het was drie dagen geleden per slot van rekening nog niet eens november, godbetert. En ja, normale concepten doorstaan de tand des tijds met glans, daar zijn het ook concepten voor. Maar als ik een concept bedenk, dan is het na gemiddeld drie dagen kapot. Ik noem het ‘het concept van mijn concepten’. Want ook minder leuke dingen moeten een naam krijgen.

Het deel in mijn hoofd dat beslist of ik iets echt echt leuk vind of helemaal niet leuk is kapot. En niet alleen als het over kerstmis gaat, o nee. Ook als het over badkamers gaat, of politiek, of het degusteren van een aardappel. Dat komt doordat ik op een heel erg vage manier denk. Het lijkt alsof ik heel concreet denk, tot ik er dieper over ga nadenken. Dan lijkt het dus allemaal nergens meer op.

Mijn concept was eigenlijk al ten dode opgeschreven toen ik de luxueuze kerstwinkel binnenstapte om zwarte ballen te gaan zoeken. Voor je zwarte ballen tegenkomt kom je namelijk meestal ook rode ballen tegen, en witte, en groene, en ook soms blauwe. En dan dus plots de zwarte. Maar niet helemaal de zwarte van in het concept. En dus ga je verder wandelen door de luxueuze kerstwinkel.

De mensen van de kerstwinkel proberen je altijd te verleiden met allerlei andere kerstconcepten: gouden slingers met rode ballen en groene accenten bijvoorbeeld. Of witte sneeuw met bruine denappeltjes en duifjes met lieve kopjes. Of wat te denken van bordeaux engelenvleugeltjes en paarse strikjes? Na drie fantastisch gedecoreerde kerstbomen was ik niet alleen het noorden, maar ook nog eens mijn concept kwijt.

En ook Youri, die nota bene de medebedenker van het concept was geweest, straalde nog weinig zekerheid uit. En trouwens, wat was er mis met rood? Rood is gezellig, en kersterig, en het was bij nader inzien verschrikkelijk onterecht om rood niet in het kerstconcept 2004 op te nemen. En nu we toch voor rood gingen konden we de bruine, adorabele gingerbreadmannetjes toch ook niet laten liggen?

Terwijl we naar de kassa liepen met een mandje gevuld met rood met witte lolliehangertjes, handgeschilderde blauw met witte kerstballen en kleine rode balletjes betrapte ik mezelf erop dat ik kwijlend voor een badkamer in wit hout bleef staan. Daar, in de luxueuze kerst/badkamerwinkel, vermoordde ik koelbloedig twee van mijn meest sublieme concepten. Als iemand mij drie dagen geleden had gevraagd wat ik van badkamers in wit hout vond, dan had ik luid gelachen en met mijn hoofd geschud. Gelukkig bleef het ook toen stil in alle talen. Men notere: tot woensdagavond deze tijd vind ik badkamers in wit hout the bomb.

Reacties

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>