Om de een of andere reden kan ik niks traag doen. Ik wandel geen trap op, ik loop. Ik kan niet rustig fietsen, ik trap tot de ziel uit mijn lijf is verdwenen. Op examens was ik altijd als eerste klaar, onder het oog van hele aula’s vol mensen die ervan overtuigd waren dat ik er wel niks van zou gebakken hebben op die manier. En ik eet een belegd broodje op nog voor de eersten zijn begonnen aan het zorgvuldig uitpeuteren van tomaat en eieren. Bij alles dat ik doe lijkt het alsof er iemand met een geweer tegen mijn hoofd staat en hij me omver zal knallen als ik niet zorg dat ik snel klaar ben.
Er is maar ÈÈn ding dat bij mij echt tergend traag gaat: van de hik af raken.
Hoe snel heb je deze blogpost getypt? :)
En wat betreft het lopen en fietsen herken ik mezelf er wel in (behalve als ik ziekig en moeÔg ben). Bij examens was ik echter steeds ergens in het midden, ook al was ik klaar, ik wou niet de eerste zijn om af te geven.
ja, ik wou ook juist zeggen, voor je postjes neem je toch je tijd, want die zijn altijd keurig geschreven (of ze moesten altijd van de eerste keer goed zijn)
Ik typ en post al even snel, hoor. Soms wou ik dat ik er wat meer geduld voor had, maar het lukt me niet. :)
en snel klikken… :)