Het is elke keer weer hetzelfde liedje: als de eindgeneriek van The Block (het VT4-programma waarin koppels een appartementsblok mogen verbouwen) in beeld komt beginnen we stilletjes weer te dromen. Een oud huis, wat geld en gereedschap is het enige wat we op dat moment nog willen. In mijn hoofd zie ik mezelf al staan in een funky overall, gewapend met boor en bouwvakkerstaaltje, borend en vloekend en en ondertussen hier en daar een kabel trekkend, op weg naar een supercool huis met oude houten vloer dat we helemaal zelf hebben ingericht.
Er zijn echter wel een paar problemen:

* ik heb nog nooit een boor van dichtbij gezien
* ik heb geen geduld om een kader op te hangen, laat staan om een muur te placeren
* ik gruwel bij de gedachte aan een oud lelijk huis dat heel misschien ooit nog eens mooi zou kunnen worden
* als ik het woord ‘cement’ hoor vallen stopt mijn lichaam automatisch met luisteren, omdat cement een mannenwoord is
* ik heb eigenlijk helemaal geen idee wat mooie kleuren zijn voor muren, en ik vrees dat ik ‘knalroze’ plots supercool zou vinden in de verfwinkel
* ik heb geen idee welk jargon je moet gebruiken in een verfwinkel

Dat en het feit dat Youri’s broer al heel de avond bezig is met het ineensteken van onze IKEA-kast is misschien een teken dat we het best nog eventjes bij dromen houden.