Ik vind dit eigenlijk best een leuke periode. December in het algemeen dan. Warm ingeduffeld langs de schaatsbaan wandelen met de geur van gluhwein in je neus. Door een kerstman aangesproken worden die je probeert te overtuigen van de gezelligheid van ÈÈn of andere kadobeurs die een paar meter verderop aan de gang is. Op perron vijf horen hoe ze ‘Last Christmas’ van Wham! in een stationsmuziekkleedje hebben gegoten. En meemompelen vanonder je sjaal, natuurlijk. (‘Someone special, special…Ahahahaaa…’) Leuk leuk leuk is me dat allemaal, zeg! Het lijkt wel kerst!

Maar hetgeen waarop ik me elk jaar het meest verheug in deze aanloopmaand zijn de zinnen. Op gerecycleerd papier. De zinnen uit de kerstmenu’s van de locale reclameblaadjes. Het zijn niet eens echt zinnen, het zijn literaire hoogstandjes die de werken van Hugo Claus doen verbleken. En ik verslind ze.

Traiteur ’t Fijnproevertje:

*Mousse van bosduif en “gelakte” muskaatdruifjes op een bedje van mesclum, besprenkeld met een fruitige toets.
Er moet een reden zijn dat gelakte tussen aanhalingstekens staat. Hier is over nagedacht, dat zie je direct. En dat is het mooie. Samen met dat bedje van mesclum kan dit niet anders dan een culinaire verrassing zijn. Het kan natuurlijk ook dat je gewoon duivenpatÈ op je bord krijgt met drie druiven op een hoop groene kruiden, overgoten met fruitsap. Het kan, maar het moet niet.

*Kalkoenhaasje op de wijze van ’t Fijnproevertje op een bedje van geglaceerde wintergroentjes “geparfumeerd” met spekjes. Aardappelbereiding naar keuze.
Bij ons thuis heet dit gerecht gewoon kalkoen met witloof en puree.

Restaurant ’t Zweerd:

*Waterkersroomsoep geassocieerd door gefrituurde tongreepjes en gegrilde st-jakobsschelp.
Ik associeer dit gerecht door vissoep. En u?

*Royaal koud fantasiebuffet bereid met het fijnste uit hemel, zee en aarde.
Het fijnste uit hemel, zee en aarde. Gevogelte, vis en champignons, dus.

Ik vind het fantastisch allemaal. En toen had ik een kleine bedenking: zou het leven niet zoveel prettiger zijn als een kleintje met mayonaise en een viandel voortaan op het menu stond als Knapperige worst van slachtafval in een sausje van ei en zijn mosterd op een mozaiekje van gefrituurde aardappelreepjes in zijn jasje van karton?

Er is een markt voor, dat weet ik wel zeker.