Ik zag het voor het eerst in Parijs. Voor het eerst in bijna vierentwintig jaar, that is. En dan moet je naar Parijs gaan om het voor het eerst te zien. Is dat niet wicked? Het stomme is: eerst dacht ik nog dat het een alleenstaand geval was. Iets dat eens in de zoveel duizenden gevallen voorkwam, en dan nog alleen in wereldsteden. Maar boy, was ik eventjes verkeerd!
We zaten dus gezellig in de Jardin de Luxembourg, en ik checkte een koppel duiven uit. Tot zover totaal geen probleem. Het leven kabbelde gewoon verder.
“Ammagow zeg“, sprak ik plots tot Youri.
“Wat is er, poppemie?” kreeg ik als antwoord. (haha. Haha.)
Met een ietwat trillende onderlip wees ik naar een duif. Maar Youri zag niet meteen wat er gaande was. Hij keek dan ook naar het hoofd van de duif, en daar gaat het volgens mij altijd verkeerd. Ik kan het weten, want ik heb jarenlang ook alleen maar aandacht besteed aan de duivenkopjes. Maar dat is nu dus wel veranderd!
“Die duif heeft twee tenen te weinig” stamelde ik, een beetje in de war.
Youri telde ze na, en inderdaad, dat had ze.
Ik werd plots volledig overwelmd door medelijden met de duif.
Blijven haperen in de til?
Iemand met een mes?
Een vijandelijke aanval?
Een valkuil?
Ik vond het allemaal even erg, en al helemaal toen ik begon na te denken over de andere duiven die deze duif waarschijnlijk spotnamen gaven als ‘mankepoter’ en ’teen’. (of ‘geenteen’, daar was ik niet helemaal over uit)
ANYWAY!
Toen we in andere parken in Parijs zaten dacht ik vaak triest terug aan de gehandicapte duif. En op een dag zag ik haar terug! Ze zat daar, en ze had nog altijd tenen te kort! Maar dan aan de andere poot. En de twee tenen die ze mistte waren op een miraculeuze manier teruggegroeid. Het was amazing. “Het is dan ook een andere duif” zei mijn levensgezel. Dat ook, inderdaad ja. Opnieuw een duif, en weer gehandicapt.
Nu komt het! Wij verlieten Parijs. Wij gingen naar Kortrijk naar de winkels. Ik zit een broodje met gerookte zalm te eten in de winkelstraat, en plots denk ik: “Hey hey, een duif”. Ik kijk. Ik pulk een stukje brood af om te schenken aan deze lieve duif. Mijn hart staat stil. Wat was er aan de hand dus namelijk? De duif in Kortrijk had aan de linkerkant geen enkel teentje!!!!!! (publiekt snakt naar adem)
Beste lezers van tftc, zeer vele duiven in de wereld missen teentjes. Als we nu eens met zijn allen meer naar de teentjes zouden kijken, en minder naar de kopjes, dan weet ik zeker dat we dankzij onze awareness een verschil kunnen maken. Mensen die een logo of actieplan kunnen ontwikkelen, ook goed. (y)
Awareness :)
Wij hebben hier in onze nieuwe wijk en onze nieuwe tuin, “huisduiven”.
Een stelletje dat constant samen in onze tuin verblijft.
Meestal verliefd -maar even vaak klungelig struikelend- naast elkaar op het tuinhekje.
Ga morgen teentjes tellen
Ik heb er ooit een in het Station van Antwerpen Centraal zien rondfladderen. Die had 1 stompje als pootje en slechts 1 teentje aan de andere poot. Keizielig.
Maar hoe komt dat toch…
in Parijs staan er langs alle kanten van die piekdinges om duivelandingen te vermijden. Ze zouden zich daarn nogal vaak aan kwetsen.
En tussen de deuren van de metro ook, hÈ.
Het antwoord: (zoek in google met volgende zoektermen: duiven verliezen tenen)
Schurfmijt,
Algemeen: De schurfmijt kunt u vinden op het lichaam van de vogel of op de vogelpoten. Hij graaft zich onder de huidlaag, legt daar zijn eitjes en voedt zich met de spier en weefselvocht. Hoe herken je ze? Indien le last heb van schurfmijt onstaat er grijsgekleurde aanwassen aan de neusholte, rond de ogen, op de snavel of op de poten ( Kalkpoten).Wat kan je er aan doen? Bij aandoening op de huid smeer het volgende mengsel op de aangedande huid; salicyolie 2% Paraffine, Odylen en water in oplossing 50% Ivomectine. Bij aandoeningen op de poten: de poten insmeren met plantaardige olie ( slaolie,sojaolie) die er voor zorgt dat de mijt afgesneden wordt van zuurstof. Onbehandelde kalkpoten kunnen er toe leiden dat de vogel zijn tenen kan verliezen. Herhaal dit ne enkele dagen om er zeker van te zijn dat de mijt is gedood. Een ander middel is Dettol, maar gebruik dan wel Detoll onverdund, omdat er anders geen oliefilm aanwezig is.
In Eindhoven heb ik er ook een paar gezien. Maar daar vochten de duiven om ÈÈn frietje en ik dacht dus dat sommigen in het wilde gevecht een voet of teen verloren waren. Of een mislukte aanslag van een roofvogel ofzo.
Schurftmijt dus. Voortaan altijd met een fles slaolie op stap?
In Namen waren er veel te veel duiven, en die aten alles en nog wat, en verloren hun tenen door ziekte.
Werden ziek omdat de mensen hen te veel voeden met vanalles en nog, gevolg ziekte en overbevolking. Hebben er daar een pak uitgeroeid, al die dat ziek waren eigenlijk.
Die dat er nu nog over zijn, zijn gezond.
Greetz
Maar nu is er nog steeds geen logo!! ttssskkk! ;-)
@Ania: volgens mij “woont” die duif daar want ik zag haar ook al!
In de toekomst hebben duiven misschien helemaal geen tenen meer. Daar zorgt de evolutie wel voor.
Ik zag “teentje” vandaag opnieuw in het station van Antwerpen. Ze bleef zowaar even staan en keek me aan met haar kopje schuin naar mij gericht.
Of had dat te maken met het feit dat ik een broodje aan het eten was ;)