De zon scheen zoals ze al jaren niet meer had geschenen, en de drie meisjes waren vrolijk kwebbelend naast me komen zitten op het stationsbankje. Alledrie zagen ze er op een heel andere manier erg leuk en interessant uit, en hun opgewekte gesprek was doorspekt met woorden en accenten die typisch ‘hier’ zijn. Geen “allee” maar “alli”, geen “Ieper” maar “Ipper”, en al helemaal geen “station” maar “stoasje”. Er zijn tegenwoordig teveel stads- en streekgenoten die van thuis uit meekrijgen dat je maar beter beschaafd praat, wil je jezelf ooit lostrekken uit de westvlaamse klei. Dat zou wel anders zijn als iedereen deze drie meisjes zou horen kwebbelen, bedacht ik me, en ik bleef geÔntrigeerd hangen in hun gesprek.
Uit het gesprek bleek dat de drie meisjes net waren afgestudeerd, en dat ze samen dezelfde studies hadden doorlopen. Iets met ergotherapie. Eentje zou in Gent blijven wonen, de anderen wisten nog niet goed waar het naartoe moest. Welke straat? Zijstraatje van de Sleepstraat. Je moet zeker eens op bezoek komen, primitief maar ik maak er wel iets van. Terwijl ik me beelden voor de geest haalde van de tijd dat ik nog in Gent studeerde (en telde hoe lang dat ondertussen al weer geleden was. Drie jaar alweer. Ik had geen idee.) vloeide het gesprek over in een hoofdstukje toekomstplannen.
Het leukste meisje had al drie sollicitatiebrieven geschreven, het meisje dat op Pocahontas leek vier, en het andere nog geen enkele, but hey. En die ene uit hun klas dan wel weer al vijftig. Maar zij hadden zich met zijn drieÎn voorgenomen om enkel te solliciteren voor jobs die leuk genoeg waren. Want je moest tenslotte nog heel je leven werken, en heeul misschien, als ze toch niet in de eerste weken een job vonden die supersuperleuk was, dan zouden ze eventueel iets doen in het begeleiden van kinderen met gedragsproblemen. Voor eventjes zo, niet helemaal binnen hun studies, maar ook best te pruimen.
Even overwoog ik om het te vertellen. Dat niemand zit te wachten. Dat ze je doodslaan met het woord “ervaring”. Dat je best blij mag zijn als je eens wordt uitgenodigd op een sollicitatiegesprek, ook al is dat dan voor een job als schilder/behanger. Want zo wanhopig word je na een tijdje. Maar ik zweeg, denkend aan mezelf drie jaar geleden, en hoe ik wel eventjes bij een lokaal krantje zou gaan werken in afwachting van. En dat dat lokaal krantje zich van mij afmaakte met een standaardbrief. Niet binnen het profiel. Blabla. En ik vond het zo erg oneerlijk voor de drie meisjes, die nog steeds wilde plannen maakten over werken op leuke plaatsen en wel zeker wisten dat het goed kwam. Maar ik zei nog steeds niets, en deed alsof ik naar een konijntje keek dat over de sporen huppelde.
Leuke meisjes moeten het ook met eigen ogen zien om het te geloven.
Dat je in drie jaar tijd meer illusies kan kwijtspelen dan dat je er had gemaakt, bijvoorbeeld.
En dat er achter elke hoek stroomversnellingen liggen, die het dan weer beter kunnen maken. Of erger. Dat dagen vroeger dubbel zoveel uren leken te hebben als nu. En dat ik bijna was vergeten hoe het was om mezelf drie jaar geleden te zijn. Dat het potverdrie toch zo rap gaat allemaal hÈ madam.
En dan te bedenken dat we zelf nog nergens staan in het leven …
Je vertelt hier weer een waarheid als een koe! :-)
Mijn ex-vriendje kwam uit Kortrijk. En diens jongste zusje vond het vreselijk als de mensen voor mij ‘anders’ praten, zodat ik tenminste toch een beetje kon volgen. Ach, ze was snel bijgedraaid! Ik mis haar nog!
Al zo’n aantal maanden werkloos en ik blijf solliciteren voor jobs die ik enkel graag zou doen. Ik heb geen zin om te werken op een plaats waar ik het niet leuk vind. Dat heb ik al gedaan en toen heb ik maar beslist om opnieuw naar school te gaan…
Maar ik moet eerlijk toegeven dat het thuiszitten wat begint te knagen en ik heb mezelf tot ÈÈn maand na mijn verjaardag de tijd gegeven om een toffe job te zoeken. Als ik dan niets heb dan tja… zullen het de minder leuke zijn waar ik voor zal solliciteren.
Oh en als je ervaring hebt dan slaan ze je dood met woorden zoals: “rijbewijs”. Grrrrmbl.
Ik was ook een jaar werkloos en ben ook beginnen zoeken naar leuke jobs.. maar nu werk ik in een bakkerij, niet mijn droomjob, maar heb de centjes nodig… Ben intussen ook opnieuw gaan studeren, maar moet nog twee jaar doen… Maar dan hÈ..
Ik had bij mijn allereerste sollicitatie meteen prijs. Een job die ik volledig zag zitten … maar kijk, 3 jaar later ben ik ook werkloos, de niet-opgelopen-schade van toen aan het inhalen … en de eerste standaard-afwijzingen waarbij ik niet in het profiel pas (en wees maar zeker dat ik wÈl in hun profiel pas) zijn reeds toegekomen …
Ik vraag me idd soms ook wel af hoe ze eraan komen van te schrijven: uit een eerste selectie en op basis van uw CV kunnen wij u melden dat u niet het gezochte profiel blablabla… Zouden ze die CV ¸berhaupt soms wel lezen vraag ik dan af???
Nee, ze grabbelen uit zo’n ton de eerste de beste brief en de rest slaan ze dood ;)
Ze zijn gewoon verschrikkelijk selectief, is ergens te verstaan, maar niettemin kut voor de werklozen die graag willen maar niet kunnen.
Iedereen heeft recht op zijn eigen botsing met een muur. ;-)
Stelt er zich trouwens niemand de vraag wat die papegaai in hemelsnaam met het verhaal te maken heeft? :)
Ik in elk geval wel!
Maar wat is er plots met het huis gebeurd??
Volg deze blog al een heel tijdje en ik betrap mezelf erop dat ik steeds terug kom :p heel erg leuke verhalen lilith!! en soms ook ff een klap in het gezicht als ik inzie hoe erg je het bij het juiste eind hebt!
over die sollicitaties mag ik zelf zo niet klagen, heb in feite alleen maar jobs gedaan die ik wou doen en graag deed en ik doe het nu nog steeds :) al bij al ben ik dus heel gelukkig :)
@ Elias: de update volgt. Alleen moeten we zelf nog eventjes afwachten enzo. Maar de kans dat we een geweldig huis hebben gekocht is nu wel erg groot aan het worden. (er hangt zelfs al verkocht op :aah: )
Wat spannend! Ik word er zelf bijna niet goed van!
:)
Ben net afgestudeerd en vollop bezig met solliciteren. Jammer genoeg zijn de meeste interessante vacatures op vrijwillige basis en dus niet betaald…
Heeft iemand een pasafgestudeerde journaliste nodig? :)