Toen ik nog veeeel jonger was dan nu ging ik vaak zwemmen in het openluchtzwembad in de buurt.
Ik was dertien en in die periode een beetje verliefd op B. maar ook wel op N., maar dat ging snel voorbij want plots op een dag kwam er een nieuwe jongen naar het zwembad. Alle meisjes hadden hem direct gezien, en de story ging dat hij uit het naburige dorp P. kwam. Al snel dachten wij dertienjarige meisjes dingen als: “Zouden alle jongens uit P. zo mooi zijn als hij?” “Is er een middelbare school in P.?” en “Indien ja, kunnen we onszelf dan nu onmiddellijk op de lijst van de inschrijvingen zetten?”
Om het in Joepie-slang te plaatsen: die nieuwe jongen was een spetter. En hij leek zowel op B. als op N., maar dan tien keer mooier. *zucht*

Veel wist ik niet over hem, behalve dat hij er ongelooflijk goed uitzag in zijn knalrode zwembroek, en altijd op dinsdag en donderdagnamiddag kwam zwemmen. En hij heette Nicolas. Dat was meteen alle informatie die ik had, want ik heb nooit meer dan drie woorden tegen hem gezegd. (“pardon, excuseer, merci”, in het voorbijgaan, na een weddenschap met mijn vriendinnetjes om hem eens te passeren en te proberen aan te raken enzo, u kent die geintjes wel) Meer had ik niet nodig om hem numerous guest appearances in mijn dagboek te laten maken.

Het was dus wel een redelijke schok toen ik mijn Nicolas tien jaar later plots in de Pfaffs zag aandraven als het nieuwe liefje van dochter Debbie. En het duurde welgeteld vijf minuten om te beseffen dat hij toch niet de droomprins was geworden waarmee ik koters op de wereld wil zetten. Onze relatie zou de discussie Kiano-Keano-Piano niet overleefd hebben, vrees ik.

Maar inderdaad Ientje, goede gok: gisteren zag ik Nicolas terug in levende lijve op de rijke mensenbeurs, waar hij knap in het pak een massagezetel stond aan te prijzen aan een rijke mens. En eerlijk is eerlijk: hij mocht er nog steeds wezen.

Ik had natuurlijk op hem af kunnen stappen en lachend de anekdote van de rode zwembroek kunnen bovenhalen, want hey, ik ben ondertussen 24 en een heuse mevrouw, maar ik koos voor optie twee en riep in extase richting mijn levensgezel “Kijk! Het is Dimitri van dinges! Alleez, die Dimitri daar! Van dinges alleeeez!”.

Neen, ik kan die beurs met de beste wil van de wereld echt geen succes noemen.