Wedden dat jullie veronderstelden dat ik ondertussen doodgegaan was, en met z’n allen al zaten te azen op deze domeinnaam, denkend dat jullie er grof geld uit zouden kunnen slaan? Ik moet zeggen: dat laatste valt serieus tegen, en leven met een curieuze hartziekte al evenzeer.
(en de prijs voor beste inleiding gaat naar…. tales from the crib! Post mortem evenwel jammergenoeg, zoals u allen weet)

Sinds de hoge bloeddrukdiagnose heb ik al dozijnen bijna dood-ervaringen gehad, de ene al spectaculairder dan de andere. Ik ben al eens bijna doodgegaan op de trap op mijn werk (hartritmestoornissen), ik ging bijna dood toen ik gewoon stilletjes in mijn bed lag te denken aan doodgaan ( en aan wat er dan met deze domeinnaam moest gebeuren), en ik stierf al eens bijna in het Zwin, tot ik besefte dat ik misschien al stervend zou neerkomen op een eend met vogelgriep en eenzaam in quarantaine zou moeten worden begraven. Het was met andere woorden het moment niet.

Als ik bijna doodga voel ik mijn bloeddruk de hoogte in schieten en haalt mijn hart vreemde capriolen uit die misschien tot de dood kunnen lijden. Op mijn netvlies wordt dan steevast het beeld geprojecteerd van de robuuste bouwvakker die eens op VITAYA een hartaanval moest nadoen, en waarbij CSI Miami-achtige plastische dwarsdoorsnedes van zijn bouwvakkerslichaam aantoonden dat er iets niet helemaal pluis was. Vies zenne.

Ik heb deze week al drie keer overwogen om een hartslagmeter te kopen in de Lidl en hem non-stop te dragen, zoals die baby’s die gevaar lopen voor wiegedood enzo. Ik ben me zodanig bewust van mijn hart dat ik gisteren in het fitnesscentrum op de crosstrainer stond in-en uit te ademen als had ik plots last van buitenzwangerschappelijke barensweeÎn. Een mens zou bijna denken dat ik een seutje geworden ben sinds ik in de wereld van de hartpatiÎnten ben afgedaald, en het is maar een kwestie van dagen eer mij de toegang tot het fitnesscentrum voorgoed zal worden ontzegd.

Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik moet veronderstellen dat mijn curieuze hartziekte zich pas bij de dokter heeft ontwikkeld en zo goed als enkele seconden erna is ontdekt, wat een wonder mag heten als je dat zo bedenkt. Ik herinner me niet dat ik ooit last heb gehad van hart en bloedvaten. (behalve dat jaar dat ze ons constant kwamen lastigvallen van Levenslijn met plantjes voor deze wrede wrede aandoening that is, maar dat was niks persoonlijks) Hell, ik zou zelfs durven beweren dat ik voor deze week niet eens wist dat ik er had. Hart-en bloedvaten dan. IN GODSNAAM!

Het bewijs is er toch maar weder, dat je de ene week een jonge kwieke godin kan zijn, en de andere week cardiologisch restafval, onafhankelijk van rang, stand en je aantal views op een dag. En omdat de gezondheid toch het belangrijkste is niewaar Roger had ik nu graag het nummer gekend van die geweldige Aalstse cardioloog van het koningshuis, zodat hij me helemaal kan oplappen en ik totaalvernieuwd zen aan het begin van de rest van mijn leven kan beginnen.