Ik heb het nooit erg gehad voor gedichten op weblogs. Ik vind het een beetje gemakkelijk: ik weet niet wat schrijven, dus doe ik even een gedicht/songtekst die ik mooi vind. Vaak zijn die gedichten van een erg povere kwaliteit en doet de combinatie met een animated gifje pijn aan de ogen. Maar nu kan het dus lekker wel, want niemand minder dan Bart Moeyaert wordt de nieuwe Antwerpse stadsdichter lees ik net.
En dus doe ik even iets waar ik eigenlijk niet van hou.
Een gedicht op mijn blog posten.
Maar dan wel een erg mooi.
Sinds ik met je wakkerword
als in een la die leeg is
Op ons tweeÎn na,
is wat er morgen komt
ondergeschikt aan
wat vandaag al is begonnen
We gaan met een bepaalde
logica eerst af hoe wij
vandaag weer samenhangen.
Dit is jouw been, dit is
mijn rug, mag ik hem nu
van jou terug, en wat ik
verder zou verlangen
is dat we opstaan, en
ons leven vanaf hier
hervatten, met jou dan
naast mijn hart onder
mijn arm ñik hou
je tot vanavond warm
Totdat je slaapt en daarna
wakkerwordt als in een la
leeg op ons tweeÎn na
Bart Moeyaert
*pinkt een traan weg*
hoi, je bracht me op een idee, ik plaatste ook zo’n dingetje, nog wel van eigen vermetele hand, moet kunnen, maar we mogen de mensen er ook niet te vaak mee vermoeien, ’t is meer voor de intimi
marlon (sporadisch dichter)
Is hij voor echt?
Is hij familie, lilith?
IS HIJ EEN VAN THE OTHERS? :/
@ishku
Familie is misschien veel gezegd, eerder vage verwantschap, gekruid met lepeltjes kruisbestuiving.
ik ben wel echt, ttz gewoon marlon (soort jongen)
ps: toevallig ken ik Bartje M. persoonlijk (tof!)
* enter hysterische fan mode*
ik ben al sinds mijn 12e een beetje verliefd op de woorden van Bart Moeyaert. De bundel met dit gedicht erin ligt al ruim een jaar op mijn nachttafel. Mooi! Mooi! Mooi!
* einde hysterische fan mode*
shit, da’s mooi…
Mooi …
Wow hoe mooi
Zou het ergens willen corporeren in onze trouw
Maar hoe? Tips?
:-)