Ik moet u even wat vertellen, geloof ik.
Ik zit mezelf al een paar dagen af te vragen of dit stukje wel een goed idee is.
Soms vind ik het een geweldig idee, en soms vind ik het het slechtste idee ooit.
Maar het meest vind ik het after all nog zo slecht nog niet, zoals u kunt zien aan het feit dat het hier staat. En het toeval wil dat een voorvalletje op een internetforum waar ik op woon mij vanmorgen nog eens bewust heeft gemaakt van een aantal dingen, en dus heb ik dit postje, dat al enkele dagen half en half op “draft” stond maar ineens afgewerkt, en gesubmit.
Well.
It goes a little sumthing like this. Als Tales from the Crib ooit enige vorm van concept heeft gehad dan zal het iets geweest zijn als “vrolijk ende blij de dag door met lilith!”, en ik heb steevast de intentie gehad om dat beetje rode (in dat geval prolly roze) draad zoveel mogelijk door te trekken in elke post die hier is verschenen, en nog zal verschijnen. Tales from the crib is roze, silly en zo vaak als mogelijk positief, right?
Sure, er was om de zoveel tijd wel eens zie occasional nagging aangaande verzuurde, maniakale gepensioneerden en ander gespuis, zoals u zich als oplettende lezer wel kunt herinneren. En oplettend als u bent kunt u zich dan waarschijnlijk meteen ook de erg sporadische “Aaargh, ik ben veel te dik en ik wil een operatie maar eigenlijk ook niet”-postjes herinneren, die plots uit mijn hoofd pop-upten en hun weg zochten tussen de vrolijke postjes door. En die nooit echt vonden, want enkele minuten nadat ik op de submit-knop had geklikt beklaagde ik me die posts al weer big time. Ze gingen in mijn ogen eigenlijk iets te ver: ze waren te persoonlijk voor het vrolijke tftc, ze brachten weinig of niks bij tot de vervolgverhaaltjes die ik aan elkaar reeg, en vooral: lilith is niet dik.
Dat zou pas helemaal te gek zijn. Zeker omdat ik lilith zelf heb gecreÎerd als zijnde mijn gewichtsloze, geweldige internetpersoonlijkheid die dan wel heel erg op mij lijkt, maar wel zonder al de lastige dikkemensenmomenten waar Kelly elke dag doormoet. Ik schrijf dat lilith op de trein springt, en jullie zien haar springen als een slanke hinde, terwijl Kelly zich eigenlijk waarschijnlijk pretty damn slow aan de deur omhoogtrekt en de wagon binnenstapt om daar hoogst waarschijnlijk de rol van dikste persoon op zich te nemen. Het is een lichtelijk ander beeld, maar hey, het is mijn lilith.
Nu is het natuurlijk wel zo dat veel dingen onverteld blijven omdat lilith niet dik is, en dus geen idee heeft wat het is om door het leven te gaan met een hele hoop kilo’s teveel. Sterker nog: ik ben ervan overtuigd dat lilith niet de enige is die geen idee heeft. Ik ben er ook van overtuigd dat het, mocht lilith wel dik zijn, voer zou geweest zijn voor een kazillion leuke/interessante/verrassende verhalen. En dat is best jammer, dat die de submitknop nooit halen.
Bij deze: een nieuwe categorie, die door het leven gaat als “life in the fat lane”. U mag meteen een hoop kilo’s tegen uw beeld van lilith aangooien (dit geldt natuurlijk enkel voor de mensen die mij niet in het echt kennen, het is zo al erg genoeg, dankuwel) en u klaarhouden voor verhalen over de hoe en wat van leven met dikke billen en serieuze rondingen. En alles daaromheen. Want ik heb het gevoel dat ik daar echt heel wat over te vertellen heb, zo.
P.S.: mocht u lilith liever rank en slank houden in uw hoofd, of mocht het u echt geen zak kan schelen hoe het is om niet in een maat 42 en elke maat daarbij in de buurt te passen, dan heb ik goed nieuws. De categorie “life in the fat lane” verschijnt binnenkort in een ander kleurtje dan de rest van tftc, zodat u in een oogwenk weer kan wegklikken bij het zien van een gewichtige post. *lacht rondborstig zoals alleen een fatso kan*
Ziet u dat zitten?
Hey, als jij het ziet zitten, dan zien wij dat zeker zitten!
Een moedig besluit, Kelly en lilith, en dat kleurtje hoeft echt niet, hoor.
Het lijkt mij eigenlijk wel een goed idee, je kent mij een beetje en daarmee waarschijnlijk ook wel mijn verleden als 133 kilo wegende jongen van 16. Ookal ben ik tegenwoordig een 18-jarige stevigerd van 85 kilo ik weet nog steeds hoe het is om dik te zijn, en raar maar waar, ik voel me eigenlijk nog steeds dik, hoe het komt weet ik niet maar ik denk dat, ookal ben je veel afgevallen het moeilijk is om van dat ‘dikke’ zelfbeeld af te komen.
Anyway lilith, of kelly in dit geval;-). Ik hoop dat je je plannen doorzet om over u ‘problemen’ (akelig woord eigenlijk)te praten, ik zal ze, zoals elke post van u hier, met veel plezier lezen en ik hoop dat er mensen zijn die er iets aan hebben.
CornÈ
ja, ik zie het helemaal zitten.
zolang je er maar plezier aan hebt en je je niet inlaat met personen die je enkel willen pakken op die ene zwakke plek .
ik weet wel zeker dat het weer grappig, emotioneel,
om in 1 adem te lezen en zo herkenbaar zal zijn
go for it!
supper plan, je moet gewoon doen waar je je goed bij voelt!
you go girl ;)
Hey, des te meer lilith/Kellly om van te houden.
Ah, is er van alles op d·t forum aan het gebeuren?
Goan Kelly! Goan! *vervaarlijk armgezwaai*
Ik ben alvast benieuwd…
Niet aantrekken lil, euh kelly. In mijn fantasie weeg ik ook aanzienlijk minder dan mijn spiegelbeeld. en zonder die rondingen zou je natuurlijk niet zo in trek zijn bij alle afrikanen die je zo vaak aanspreken.
@ malder: groot gelijk
ikzelf heb waarschijnlijk een omgekeerde anorexia ;-)Echt waar ik voel me slank, als ik in de spiegel (thuis) kijk zie ik mezelf ook als slank. Maar een spiegel in het pashokje, djeesjes dat is even schrikken zeg.
Anyway: ’t wordt tijd dat er echte vrouwen/meisjes beginnen op te komen voor zichzelf (herinner je de campagne van de body shop x aantal jaar geleden). Wij hebben ook recht op mollig zijn (net zoals mannen)
BTW ik m‡g zelfs niet te veel diÎten van mijn vriend, en ik heb een dik gat nodig (ik val teveel van de trap)
Beste Kelly en Lilith,
hopelijk ontgoochel ik jullie nu niet te erg, maar Lilith had in mijn hoofd al een paar kilootjes te veel hoor. Niet dat ik me er ooit aan gestoord heb. ‘k Vertoef nu al anderhalf jaar in blogland, en Lilith is nooit van de top van mijn favorietenlijstje geweken. :-)
Wat je hier verder ook nog wil schrijven: mijn onvoorwaardelijke trouw is verzekerd!
Ga gerust je gang. We zien wel wat eruit voortvloeit.
Ik ben ook dik, en weet maar al te goed wat de “problemen” zijn..
En ik weet dat het moeilijk is om erover te praten. Veel succes Kelly!
Moeilijk is dat ja, bepalen welke rauwe waarheden je je lezers wel en niet voorschotelt.
Ik ben voor zo rauw en waar as can be.
Go Lilith! Go!
Ik kan wel begrijpen dat je getwijfeld hebt om dit te posten hoor… maar ik denk niet dat je bloglezers zal verliezen ofzo hierdoor. Het is meer een mentale trede die je nu gepasseerd bent. Misschien voel je je plots wel beter als je je frustraties van lastige “perfecte” slanke mensen van je af kunt schrijven.
Geef er een lap op!
Kelly,
Ik heb zin om hier iets op te zeggen maar dan toch ook weer niet. Op ÈÈn of andere manier begrijp ik je keuze.
Then again, het blijft het internet. Ik ben in het echte leven ook niet het flirterig type. Ik geef bijna niemand complimentjes, geef geen kusjes als ik iemand tegen kom en ik vertel veel dingen die ik niet doe.
Who cares. Tot nu toe voel ik me er goed bij. En als jij je zogezegd wilt profieleren (ofzoiets, wtf) tot gewichteloze lilith vind ik dat iets speciaal. Gewichtloos op de aarde. Spannend toch?
Er zijn dingen die een mens sieren en die nooit mogen verdwijnen.
Desalniettemin, succes.
Kim.
You go girl.
Ik verlang al naar je eerste post erover.
Life in the fat lane (dat me dus wel degelijk aan mijn gloriejaren als fan van Limp Bizkit doet denken, merci) heeft potentieel, jonk. De mensen verzekeren dat het leven van lilith niet al rozegeur & maneschijn is zoals in de eerste beste Hollywoodflick, is een goeie zaak. HÈll, misschien creÎert het wel een gevoel van opluchting bij sommige mensen, minder great expectations enzo.
Ow, en doe de groetjes aan Kelly als ge ze ziet, wi.
Ahi-hi!
bloggen is life, life is niet puur roos en fun an hapyy happy otgether met mijn leuke vriedjes, feel good-stuff
als gij meer wilt zeggen over hoe gij u bij momenten voelt of niet voelt, go for it!
al heb ik me ingehouden met mijn nachtelijke omhelzing van het porselein, soms zijn teveel details ook niet echt aan te raden ;-)
Nog even een kort intermezzo…
Ik hoop nu wel dat je niet gaat overdrijven, zo “dik” ben je niet hoor…
En ik kan gerust een vrouw met maatje 42 nog sexy vinden… das niet echt erover dacht ik?
heel moedig
@Kevin: herlees dat stukje nog even. ;) Ik kom al een tijdje niet meer in de buurt van die 42, die inderdaad niet echt gigantisch is ook.
En hell, wat een reacties. Jullie zijn allemaal too kind, mannen. (y)
@lilith : oops, bij deze mijn excuses :) (ik steek mijn verwardheid stiekem op de blok…)
Je maakt me wel heel nieuwsgierig. Dat is alleen maar goed, natuurlijk.
Ik heb zelf ook enige (mmm, doe maar veel) ervaring op dit vlak, dus laat maar komen!
Gaan, Lil! Wellicht verandert er niet al te veel aan je schrijfstijl en je gevoel voor humor, dus voor mij is het dan eigenlijk om het even hoe je er uitziet.
‘kZien benieuwd!
Hey Lillith,
Fantastisch idee !!! Heb voor mezelf onlangs de beslissing genomen om na de extra 14 kg na de rookstop (van maatje 40 naar 42-44) me niet langer dik te maken over mijn figuur ! Ik zoek manieren om mijn buik en billen mooi te maken zoals ze nu zijn in plaats van ze weg te moffelen… merk dat dit net altijd even evident is.
“U mag meteen een hoop kilo’s tegen uw beeld van lilith aangooien (dit geldt natuurlijk enkel voor de mensen die mij niet in het echt kennen, het is zo al erg genoeg, dankuwel)”
Ok, dit was grappig!
And fat people for president! aah