hoe het met het huis is

stressed.jpgSinds ik ergens in september mijn krabbel heb gezet onder de compromis van een wonderschone woning en dit alles luid en duidelijk heb verkondigd aan iedereen die het horen wilde heb ik het zweten. Ik kan zo goed als nergens mijn kop nog binnensteken of de blikken worden gevuld met verwachting, om drie seconden later gevolgd te worden door de eeuwige vraag: “En oewist met het huis?!”

Al maanden word ik niet meer gevraagd hoe het met MIJ is, neen, ik ben opzijgeschoven door een hoop blote bakstenen die niet eens zo schoon op elkaar gemetseld zijn als ik had verwacht anyways. En het erge is dat de tijd dat ik nog met enthousiaste zwierige antwoorden voor de boeg kwam al lang verleden tijd is, want hell, wat kan ik nog meer vertellen over het huis en de verbouwingswerken dan alle honderdtachtig weetjes die ik de laatste weken al uit mijn mouw heb geschud? Ik zaag zelfs over het huis omdat ik voel dat het van mij verwacht wordt.

*lilith steekt ergens hoofd binnen*
En? Hoewist met het huis??
Waarop ik met een handje naast mijn oor zwaai (liefst met mijn handje, eigenlijk) en een verhaal ophang dat mij al van de eerste seconde verveelt over elektriciens die te laat komen, verhuisdagen die te vroeg komen, stof, keukenbladen, brievenbussen, cement, vochtbehandeling, chappe, veel werk, weinig tijd, weten wat gedaan, haha, komje nie elpen? Haha!

Glinsterende blikken van herkenning worden dan voor de duizendste keer mijn deel, samen met goede tips en zotte anekdotes en nieuwe vragen over parket met of zonder groeven. En ik hoor hoe ik weer in herhaling val, onder druk dan nog, en ik beklaag het me honderd keer dat ik niet maandelijks een persconferentie heb ingelast om iedereen van de eerste keer alles mee te delen.

Ik ben zo ongelooflijk staalhard uitverteld over mijn huis, en ik moet er nog in gaan wonen.

En het beangstigende is: een ander zijn huis zou mij echt voor geen meter interesseren, al stonden ze met een tweeloop tegen mijn slaap. Quite frankly.

Reacties

  1. In alle ernst: hoe gaat het met Bill? En met je rookstop? En met je reisliefde? En het tweede poesje dat er prly komt? En je ouders na het ongeval? En met Youri????

  2. wacht tot je een kleine krijgt!
    dan besta je helemaal niet meer (of toch maar een klein beetje: nl. als vervoerster van de kleine…)

  3. kim

    Doet me vaag denken aan de gevreesde familiefeest vraag tijdens de schooltijd: “En, hoe is ’t met de liefde?”. Wat antwoord je daar nu op. De waarheid in elk geval niet.

    Maar Anyway:
    Eric conveys an emotion is briljant, leuk om hem nog eens tegen te komen.

  4. Same here… Met dat verschil dat het bij ons tien keer trager gaat dan bij de gemiddelde verbouwer. En dan: hoe jullie zijn nog niet verhuisd? Ligt de nieuwe vloer er al? Ook nog niet? Ah, maar daar had je het maanden geleden toch al over?

    Ja, ik weet het, wij zijn lui en ongeorganiseerd!!! :-) Maar we kunnen het ons permitteren. NË!

    :-D

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>