“We zouden jullie heel graag houden, maar we snappen ook dat er nadelen verbonden zijn aan een verhuis naar een nieuwe locatie, en dat we waarschijnlijk enkelen van jullie zullen kwijtspelen”.

Ik zag enkele collega’s met verstomming geslagen worden en na mijn eerste “waheyhey, dan moet ik niet meer honderd miljard keer bellen naar zaakvoerders en alles! YEHEAH BEEJBIE!”-gedachte begon het traag door te dringen dat ik zo maar eventjes mijn job kwijtben. Weliswaar de minst favoriete van mijn twee jobs, maar ook wel de job die ervoor zorgt dat ik mijn allerfavoriete schrijfwerk kan blijven doen zonder op droog brood te moeten leven.

Ik vatte de koe bij de hoorns en gooide als eerste de stelling op tafel dat ik inderdaad niet van zin was om elke dag een uur langer onderweg te zijn naar een job waar ik eigenlijk al maanden vanaf wilde, ware het niet dat het me steevast aan tijd en goesting ontbroken had om mijn vege lijf weer te grabbel te gooien op de arbeidsmarkt. Maar nu kon ik niet anders, dus te grabbel gooien zou ik, en nog geen klein beetje!

En zo kwam ik opnieuw terecht in de wereld die “hele dagen de website van de vdab checken” heet, op zoek naar een job die inhoudelijk liefst zo ver mogelijk verwijderd is van geweldige carriËremoves als roommeester, zandstraler, olifantenverzorger, vollen bak uumperdink en – god beware mij- helper in de prei-oogst. Had ik me daar in mijn jonge jaren nog tafereeltjes bij voorgesteld met knappe boerenzonen in de hoofdrol, dan roept het heden in mijn mid-twenties vooral beelden van vieze nagels, lelijke donssnorren en slijkerig parret bij me op.

De arbeidsmarkt is een vuile beeste, milledjuue!
Maar als u nog ergens een westvlaams jobje van een uur of twintig per week weet zijn waarbij ik niet rechtstreeks in aanraking dien te komen met mannen met enige vorm van slechte hygiÎne, u roept!

Edit: session expired zegt hij.. Daar gaat mijn baantje van IT-er in een middelgrote KMO. (n)