Drie jaar geleden kenden Youri en ik elkaar een goeie maand toen we samen de Paasfoor in Kortrijk uitcheckten. Het was op dat moment het beste excuus om aan elkanders billen te kunnen frotten, en sindsdien zijn we het blijven doen. De Paasfoor bezoeken, that is, met dat billen frotten zijn we ondertussen gestopt na verschillende klachten van de wijkagent.
Dat ene tripje naar de foor zorgt er steevast voor dat ik weer helemaal mee ben kwestie van wat leeft bij de modale Vlaming. Dit jaar zijn dat vooral roze en blauwe pluchen Playboykonijntjes, Albert Motards inclusief zichtbare vieze penis op een evenement voor de kindjes (!), beertjes met valse Scapa en Bikkembergstruitjes en slangen van drie meter lang. Blij om te zien dat de lelijke Nemo’s en Dory’s het vorige kermisseizoen niet hebben overleefd. Schele visogen scare the shit out of me.
Hebben het dan wel weer overleefd: vrouwen met (genummerde) polo’s (wat mij betreft de lelijkste en lompste kledingvorm ooit aan elkaar genaaid), beenverwarmers, burberry brol, me to you-beertjes, waterstofperoxide en het eeuwige Scapa-kruis, waar de drager zodanig lang voor heeft moeten sparen dat het niet uit te roeien zal zijn voor de zomer van 2012, vrees ik.
Zijn friggin’ hiep op de kermis: korte broeken tot net boven de knokige knie, jeansrokjes op witte billen en cowboybotten.
Sjiekste truc op de kermis dit jaar: je petje zo hoog mogelijk op je hoofd plaatsen zonder dat het eraf valt.
Zijn bijna niet meer te betalen: hamburgers en braadworsten. Geloof het of niet, maar een snelle omrekening maakte duidelijk dat die beesten respectievelijk 120 en 160 (!) frank het stuk kosten tegenwoordig, en dat aan elk kraam. Waar is den tijd dat ik van mijn moeder 150 frank kreeg om naar de kerremesse te gaan, en mij daarmee compleet ziek kon eten? Het zou triestig kotsen zijn op de Donna-shake dezer dagen, en op die manier werken we de knokige knietjessituatie dus compleet in de hand, volgens mij.
Het beloven alvast weer geanimeerde avondmarkten te worden aan de kust dit jaar, aldus mijn kleine teen.
Grappig. En ja, ookal heb ik in se niets bij te brengen, toch zal ik keer op keer een comment plaatsen om dat mee te delen.
Die kniebroekachtige dinges hebben we te danken aan kniedraai-Kate-Ryan