Nooit gedacht dat ik dit nog zou zeggen zonder een wapen tegen mijn slaap, maar het is waarlijk amazing hoe erg ik Anja Daems mis nu Bart Peeters ook nog eens ingeschakeld is om commentaar te leveren op het Songfestival. Samen met “eurosongkenner” AndrÈ Vermeulen die al jaren bewijst geen reet van muziek te kennen vormen ze wat mij betreft het meest ergerlijke presentatieduo sinds Deckers en Ornelis. Met dat verschil dat we bij Deckers en Ornelis niet in een situatie zitten waarbij de ene kurkdroge feitjes declammeert waarom de ander dan weer semi-stotterend moet gniffelen. De bindteksten inclusief grapjes werden by the way stuk voor stuk al eens verteld tijdens de halve finales donderdagavond.

Niet dat dat Bart Peeters kan tegenhouden om voor de tweede maal in een halve week tijd te gniffelen om zelfgevonden vondstjes als Fabrizio van Malta “de Droomfabrizio” noemen en nog maar eens opmerken dat de ballerina die tot halverwege uit de piano kruipt bij Rusland ook over een onderkant beschikt. Ook zijn gespeelde verbazing toen hij voor de tweede keer deed alsof hij nog niet wist dat Ruslana in de politiek zit tegenwoordig vertelt veel over de credibiliteit van Bart Peeters.

AndrÈ Vermeulen wordt trouwens met de jaren meer en meer de Michel Wuyts van de eurosongverslaggeving, met lyrische uitschieters als “Veel tomatensap in de bloody mary maar weinig vodka” bij het liedje Bloody Mary van Las Ketchup, of plots compleet out of the blue het woord “kinky” in de mond nemen bij het liedje van Engeland. Schooluniformpjes laten blijkbaar zijn juices flowen.
Een toppertje nog steeds hoor, die AndrÈ.

Heel tekenend ook dat AndrÈ maar niet kan ophouden met zijn verrukking uit te spreken over het oubollige kutliedje van BosnÔe-Herzegovina, compleet met accordeon en al. Same thing voor het pathetische “I still laaave you”-liedje van Griekenland. Als het van Dreten afhangt sturen we binnen twee jaar Frank Galan in een extreem zeemzoeterige dag naar Ljubljana. En van het geweldige liedje van Litouwen (“we are the weeners of Eurovision”) ziet AndrÈ Vermeulen dan weer compleet de humor niet in.

Maar het blijft wel leuk, dat songfestival.
Liedjes over de twist dansen, glas dat in een ziel krast, een vrolijke popliedje dat gezongen wordt door een nest orcs, en dat allemaal in bedroevend slecht Engels, ze mogen mij er gat in de nacht voor wakkermaken. Leuke attributen ook op het podium: een klappend robotje bij Letland, valse cactussen bij Duitsland, kilo’s siliconenborsten en eighties oogschaduw uit het Oostblok. Swell.

Verder heb ik vooral bijgeleerd dat witte broeken uitermate populair zijn in Europa op dit moment, net als witte marcellekes, witte ballerina’s die uit witte vleugelpiano’s komen gekropen, witte niemendallekes en witte jaretellekes. En ik hoop dat UkraÔne wint, ook al in het wit.

’t Is niet dat u iets gemist heeft als u dit jaar niet hebt kunnen kijken, maar voor volgend jaar zou ik het toch zeker eens overwegen.