Ik slenterde met een karretje vol boeken achter me aan van gang naar gang, nog vers blij om het koopje dat ik net had gedaan. Vier scrapbookboeken waar je normaal makkelijk honderd euro voor neertelt in je boekentrolley laten verdwijnen voor een euro of tien, dat noem ik pas een boekenfestijn.Verblind door blijheid was ik zo maar een gang in gelopen, niet bewust van enige rubriek of stijl. Toen ik plots het bord “MEDISCH EN NEW AGE” voor me zag opdoemen was het eigenlijk al te laat: ik stond tot aan mijn knieÎn in de chakra’s, iedereen dacht dat ik zo iemand was en ik schaamde me dood.

Na een korte inspectie bleek ik de enige in de gang te zijn zonder slunsekleren en teenringen, en ik durfde wedden dat de andere New Agers mij een dikke vette faker vonden en naar elkaar snoven als ik even niet keek. Ik moest zo snel mogelijk uit de gang weg geraken wilde ik niet aangeklampt worden door een druÔde, kaballah-monnik of door friggin’ Maria Duval, en liefst voor youri of mijn broer in de gaten kregen dat ik ¸berhaupt ooit in de esoterische gang was geweest. Ik werd nog liever doodgevonden met de Da Vinci Code in mijn handen.

Beslist trok ik aan mijn boekenkarretje, zette mijn meest onzweverige stap in en probeerde me niet te laten afleiden door boeken als “Praktisch pendelen voor beginners” en “Helende bloesem- en kleurenkaartjes”. Ik was er bijna, toen ik in een bottleneck terechtkwam veroorzaakt door een groepje van vier naar patchouli ruikende sandaaldragers die elkaar duidelijk in het geniep aan het helen waren. Wilde ik niet met mijn boekentrolley over hun uit principe ongepedicuurde tenen rijden dan kon ik niet anders dan wachten. En dat deed ik.

Gedurende drie minuten die wel uren leken werd ik ondergedompeld in mindblowing enthousiasme over een pakket helende keien dat te koop werd aangeboden aan wat blijkbaar idioot weinig was voor zoveel heling in zo weinig keien. Ik stond erbij en staarde naar twee langharige mannen die met de seconde homoseksueler begonnen te doen over desbetreffende keien en er zelfs over aaiden. Ik verwacht van mannen dat ze, als ze dan toch iets moeten doen met keien, die het liefst vervoeren met een grote camion terwijl hun bilspleet zichtbaar is en al.

Ik kuchte.
Ik kuchte als in “hallooow homo’s, ik moet langs met mijn trolley”.
De keienhomo’s keken me aan, legden hun keitjes in hun trolley en gingen aan de kant. Op een wel zeer verdacht homoseksuele manier, vond ik.

Snelsnel rende ik de volgende gang in met mijn trolley, weg van de oorkaarsen en wierrookstokjes, en nooit eerder klonk “WETENSCHAP EN COMPUTER” zo zoet.