generic crap

moyson.jpgIk zat tegenover mijn huisdokter en hoorde mezelf geamuseerd lachen om een zin die ik maar voor de helft had begrepen, en ik kon mezelf wel een saflet op mijn bakkes verkopen. De zin ging over de werking van de ziekenkas in dit land, en hoe oubollig, achterlijk en vooral duur die werking was. Wist ik wel hoe duur, eigenlijk??

(euhm, neen)

Zeer duur, zo bleek uit het vervolg van het verhaal dat wel eeuwen leek te duren.

Ik had kunnen zeggen dat het me geen reet interesseert hoe duur een ziekenkas is in vergelijking met wat men uitspaart door de generische geneesmiddelen, maar neen, dat deed ik niet. Integendeel: ik diepte ÈÈn van mijn meest complexe gelaatsuitdrukkingen op om de dokter toch maar het gevoel te geven dat hij zonet het interessantste feit in jaren had verteld: een mengeling van opperste verbazing en monkelend “zo zul je het altijd zien” glimlach werd zijn deel.

Er volgde een nieuwe stroom oninteressante parlÈ die maar niet wilde stoppen. Ik lachtte weer mijn verbaasd lachje en zei crap als “goh, het probleem is dat gewone mensen dat niet weten, zo’n dingen”,alsof ik dat immens hartverscheurend vond, terwijl ik enkel zo snel mogelijk naar huis wilde en pokkejaloers was op die gewone mensen die nu in hun zetel zaten zonder doortaterende dokter. Maar mijn dokter, die had ondertussen een zielsverwant in mij gevonden die luisterde naar zijn verhaaltjes, en nog geÔnteresseerd was ook. Nog even en hij zou me inviteren op een gespreksavond over de CM en de bond Moyson, met een vakbondsafgevaardigde als moderator.

Ik haat het als ik dat doe.
En ik doe het all the frigging time.
Ik ben echt veel te beleefd opgevoed, en daardoor kom ik altijd in situaties terecht waarbij mensen totale crap over mij uitgieten en ik overkom als de meest geÔnteresseerde toehoorder ooit. Nog even en ik begin notities te nemen, zo erg fake ik. Uuuuren heb ik al geluisterd naar saaie mensen die over saaie dingen vertellen waarmee ik niets te maken wil hebben, maar ik vind het te pijnlijk om te zeggen dat ik liever zou hebben dat ze zwijgen. Dat ze beter zouden stoppen als ze geen kick in ze balls willen krijgen.

Het is vooral verontrustend omdat ik er volgens mezelf absoluut niet uit zie als iemand die bij nachte nadenkt over de werking van de ziekenbond en het RIZIV, autobanden of zekeringen. En ik mag dan wel een extreem goede faker zijn in mijn eigen nadeel, toch vraag ik me vaak af hoe mensen met zo bitter weinig mensenkennis erin slagen om toch gewoon mee te draaien in deze maatschappij en al. En daarover praat dan weer niemand met mij, ook al vind ik zo’n vragen wel interessant.

Dat is jammer, maar ik sla er mezelf wel weer door.

Move on.

Reacties

  1. lotte

    aaaaaaaaarrgghh, dat ken ik … sommige mensen slagen erin om mij op nog geen half uur tijd hun hele levensverhaal te brengen, (van de heupprotheses van hun echtgenoot tot de problemen van hun kinderen op school…)en ik maar knikken en meelevende toontjes produceren …

  2. tomadde

    Je hebt er geen idee van hoe bekend dat in de oren klinkt. Ik was vroeger ook zo. Maar toen leerde ik ML kennen, het kleinere broertje van een vriend van mij. Maar dat broertje werd ook ouder, en steeds irritanter. En die deed dat ook, zo ontinteressante dingen vertellen. Maar in het extreme. Met een nasaal stemgeluid. En zo enorm dicht bij u komen staan. En Ècht stinken uit zijn bek. Zure toestanden … alsof hij net binnensmonds gekotst had en alles weer doorgeslikt had ofzo …

    En dat heb ik jaaaaren verdragen, tot het mij op een dag gewoon strontbeu was … en toen heb ik gezegd: weet ge, eigenlijk interesseert het mij geen kloten.

    En sindsdien heb ik geen moeite meer om dat tegen gelijk wie te zeggen… en het is ongelooflijk efficiÎnt.

  3. Nice

    Het probleem ligt er in dat het op het begin vrij interessant is, denk ik, maar sommige mensen er niet in slagen een lang verhaal kort te maken. Belgische ziekenkas is duur en generische medicatie niet. Dan weet je dat ook weer. Een tip van mij: draag altijd een horloge. Als je nr het uur kijkt, hebben mensen het idee dat je door moet zonder dat je iets hoeft te zeggen. ;o) En dat is natuurlijk niet zo grof als zeggen dat het je eigenlijk niet interesseert of ‘subtiel’ het onderwerp veranderd. Natuurlijk is er ook nog de mogelijke oplossing om zelf zijn verhaal kort te maken. Zeg in een samenvatting wat hij net gezegt heeft (toont ook dat je luistert). Het nadeel hieraan is dat het kan dat de persoon het verkeerd opvat en denkt dat je nog ‘dieper’ wilt gaan.

  4. flowerangel

    ohja, en je kan het overal tegenkomen he. Op de trein, tijdens de pauze van een concert, in de wachtzaal bij de dokter.. het staat precies op m’n voorhoofd geschreven: please , vertel mij uw levensverhaal! De eerste 2 locaties is niet zo’n probleem (“oh, hier moet ik eraf” *wandel nr andere wagon* en “ik denk dat ik daar iemand herken”), maar in de wachtzaal.. pffft. Een vrouw vertelde dat ze al was bewerkt met een mes en elke 3 maanden werd ineengeklopt, maar ze zag hare vent toch zo graag. Of ik gelukkig was? euh,ja. En hoe zij ook zo gelukkig zou kunnen worden? verdekke, had ik maar nee gezegd

  5. Jenny

    Ik ben ook veel te aardig/beleefd tegen mensen waartegen het in principe niet NODIG is, zo heb ik mezelf al een paar keer op de hals gejaagd door leuk en vrolijk met mensen te praten in het bos die mij dan vervolgens stalken in het bos, of gelovige vrouwen die me obsessief gaan bellen na een praatje in de trein.
    Of daklozenkrantverkopers die me spontaan gaan omhelzen als ze me zien.
    Yay. Ik ben ook wel aardig, en vind ook dat het zo moet.. maar soms.. soms stel ik geen grenzen…en dat kan af en toe wel een naar geurtje met zich mee brengen…

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>