Geen leukere manier van wakkerworden dan op zaterdagmorgen naar de markt gaan, vind ik sinds kort.

Nu we er te voet heen kunnen begint het zelfs al een gewoonte te worden (voor zover je van een gewoonte kunt spreken na vier weken): rond een uur of tien trekken wij hier de deur achter ons dicht om in het zonnetje om vers voedsel te wandelen. Youri met een rugzak om alle zakjes in te steken, ik met een schoudertas die zo vol brol zit dat ik een excuus heb om niet met zakjes te moeten sleuren.

Het mag dan wel een verzamelplaats voor bejaarde klootzakken zijn, toch heeft de markt mijn hartjen gestolen. Ik vind het leuk om marktkramers te horen vragen of er een beetje appelmoes bij dat gebraden kippetje (dat goed ruikt maat) moet. Hoe attent en meelevend! Ik voel me op een franse markt als ik langs het kraampje van de olijvenman slenter en dat zo traag mogelijk doe om zoveel mogelijk knoflookgeuren op te snuiven. Soms krijg je out of the blue een hompje paterskaas onder je neus geduwd van de kaasboer waarbij je camembert gaat kopen, en in het viskraam is er zodanig veel keuze dat je hoofd ervan gaat duizelen. Gelukkig heb je nummertje 78 en zitten ze nog maar aan 46. Aan het fruit-en groentenkraam verbazen wij ons dan weer over het volume waarmee groentenboeren allerhande vreemde praat uitslaan. “Ier se madamtje: twee kilo ceriezen all inclusief!” bijvoorbeeld. Tegen niemand in het bijzonder: “Mien framboozetjes, mien freesjes, mien abrikoosjes!”, en bij het bestellen van vier tomaten steevast “wadde, vier kiloos tomatn? Oe es da nu meuglik dakik da were verkeerd verstonne” *vette marktkramerswink*
Ge moet er toch maar opkomen!

Eens thuis ben ik helemaal in de sfeer om allemaal lekkere dingen te maken met de verse producten die we ons net hebben aangeschaft.

De markt van Ieper is altijd een beetje vakantie, zowaar.
En het beats de Delhaize every time.