Et voila, het is weer zover.
De tijd van het jaar is aangebroken waarin ik mijn haar zo kots maar dan ook werkelijk kotsbeu ben dat er maatregelen dienen te volgen, wil ik mezelf niet van een brug boven de A19 afgooien. Bij vorige momenten als deze heb ik appelblauwzeegroene vlechten in mijn haar laten leggen (1998), mijn lange haar in ÈÈn trek kort laten knippen door een baardige kapper die ik nooit eerder had gezien (1999), mijn haar langs ÈÈn kant laten groeien en langs de andere kant hyperkort laten knippen (2000), mijn haar weer laten groeien (2001), mijn haar weer afgeknipt en het achtereenvolgens knalrood, oranjeros en pikzwart geverfd. Toen mijn liefste vorig jaar opmerkte dat ik er eigenlijk wel appetijtelijk uitzag op oude foto’s waarop ik lang haar heb ging het hek weer van de dam en besliste ik om het dan maar weer appetijtelijk te laten groeien. So far voor mijzelf en mijn beÔnvloedbaarheid.
Het ging even goed, maar toen kwam het tweede bezoek bij de geniale oude kapper en daar ging het mis. De geniale kapper was er niet, en dus knipte de vrouw van de geniale kapper mijn haar. In kapsalons doen ze altijd alsof dat de normaalste zaak van de wereld is, maar ik had helemaal geen vertrouwen in deze mevrouw die aan mijn haar zat te frunniken, ik wilde de geniale oude kapper. Dat ik dat niet durfde zeggen uit angst dat de vrouw zou beginnen huilen dat ik haar niet goed genoeg vond en dat iedereen altijd de geniale oude kapper wilde en zij nochtans ook goed kon kappen maar nooit de kans kreeg maakte het alleen nog maar erger. Hoewel ik haar met handen en voeten enkele hippe accenten had proberen uit te leggen die mijn coupe helemaal tha bomb zouden maken stapte ik buiten met een flauw afkooksel van wat ik eigenlijk wilde.
Een flauw afkooksel dat in de begindagen nog redelijk in orde te krijgen was, maar na een week al begon uit te zakken en nu het punt heeft bereikt dat ik elke morgen met de moed der wanhoop drie weerbarstige pieken achter mijn oren probeer te plakken met een kwak haarschuim. In mijn agenda staat al een week “kapper!!!”, maar ik zie het niet meer zitten om een afspraak te maken met de geniale oude kapper. De geniale oude kapper is wel degelijk, maar ik vind mijn lange haar toch te doorsnee. Dit goddelijke lichaam verdient meer dan doorsnee. Als ik naar funky kappers ga knippen ze mijn haar dan weer altijd zodanig “het nieuwste van het nieuwste in Parijs” dat degelijke kappers de volgende twintig afspraken nodig hebben om het zuchtend en puffend weer een beetje op haar te doen lijken, dus ook daar niets dan twijfel.
Een jaar heb ik gespaard om mijn haar zo lang te krijgen zoals het nu is, en ik zit weer in een zodanig allesoverheersende vlaag van zinsverbijstering dat ik domme dingen ga doen, ik voel het. Ik geef mezelf drie maanden met kort haar voor ik het weer lang wil. Dat suckt wel, eigenlijk. Dat suckt bij nader inzien mateloos.
Dat kapsel met een kant lang en een kant kort heb ik ook ooit gehad. We lieten ons allemaal inspireren door Brett Anderson van Suede. Dat dat een man was kon ons niet schelen, want dat merkte je toch bijna niet. :-) Toen heb ik eens heel radicaal gedaan en alles afgeschoren met de tondeuse. Sinead O’Connor achterna. Dat stond me wel. ’t Was eens iets anders. En makkelijk, Lilith, makkelijk dat dat was! Daar kwamen geen drie in haarschuim gedrenkte pieken bij kijken, hoor. En ondertussen reikt mijn haar alweer tot halfweg mijn rug, dus best lang. Uiteindelijk komt alles dus wel weer goed…
Een pruik? Van die kleine speldjes overal in alle weerbarstige pieken, die kun je Ècht in alle mogelijke kleuren en modellekes krijgen? Cornrows? Good old fashioned gel? Met al die dingen kun je het 3 maand kort laten lijken, en als je dan weer lang wil, heb je het al!
Een mens zou toch eens naar een kapper moeten kunnen gaan zoals bij Beautiful of Tien Jaar Jonger of zo en eens zien wat die ervan maken! Dat zijn toch altijd spectaculaire veranderingen, meestal wel geslaagd.
Tja, mijn parcours is min of meer hetzelfde. Ik had heel lang haar op mijn 13e, maar toen zat ik op internaat waar nog geen douches bestonden. Inderdaad, een week lang moesten we ons wassen met koud water aan een lavabo, en we hadden maar een halfuurtje ’s morgens en ’s avonds voor 3 personen. Dus heb ik al dat haar maar geknipt, en sindsdien tevergeefs laten groeien, er gaat altijd iets mis. M’n haar is in vanalles gekleurd geweest – rood en violet, vaak violet, bruin met goud, ros, iets blonder, enz. Nu wil ik het laten groeien maar mijn laatste kleur was zwart en rood, en met een donkerblonde uitgroei wegens geen tijd voor de kapper is dat stilletjesaan redelijk raar aan het worden. Ik hou het erop dat het een “gewild effect” is voor ÈÈnieder die ernaar vraagt. Maar ik neem aan dat wanneer ik volgende keer zeg “gewoon de topjes eraf” het antwoord zal zijn “maar je haar is zo kapot” en ik dan maar zal zeggen “oh knip dan maar”. *zucht*
Ik ga me zo inschrijven bij het V-team van Vitaya.
Ik heb al twee keer een make-over gezien waarvan ik keihard wilde dat ze hem met mij hadden gedaan. (maar waar probably zodanig veel werk aan is ’s morgens dat ik het maar twee dagen zou volhouden)
V-team..zou je dat wel doen?
Ik heb de indruk dat die mensen altijd eindigen met zo’n superfunky hip kapsel met plukjes en ongelijke stukken en dan meerdere haarkleuren (meestal rood).
Ik vraag me dan af hoe die mensen er s morgens uitzien na een woelige nacht en zonder professioneel kappersteam in de buurt.
Mijn haar is heilig en elke keer ik bij een ander ga (omdat die nu eenmaal geen 50 euro vragen voor een beetje geknip en gebrush), is het tranen met tuiten huilen.
Neen mijn kapper is de allerbeste van de hele wereld: want ik was superverknocht aan mijn korte pittige kopje en op een dag zei ie gewoon, laat je haar groeien meid en stop met kleruenshampootjes je gata niet weten wat je gata zien..
EN idd, staat me vrouwelijker en is geweldig makkelijk (staartje, opsteken, knotje, gewoon los).. Wat een mogelijkheden. Bleiev me: mannen houden er ook meer van. Dus meid, doe het NIET…
Zeker nu je slanker bent, gaat het effect van je langere haren helemaal ONWEERSTAANBAAR zijn.
Geloof me maar!
Oh haar …
toen ik zwanger was had ik ook eens het idee het kort te laten knippen, wat een grap een dikke meid met een jongeskop ni te doen,
ondertussen zit ik terug met schouderlang haar
en zoals witchy het verwoord, je kan dat los, gebrushed, knotje, opsteken, je kan er zoveel kanten mee uit, eventueel piekjes gekreuld of een ganse andere kleur alles kan met lang, kort daar slaap je op en da springt naar alle kanten
enkel zoon afgeschoren geval lijkt me nog praktisch maar tja ik zou er al niet echt mee staan geeft mij dus ook maar lang
en mannen hebben dat idd ook liever heb ik zo de indruk
Ik heb ook zo’n zin om mijn haar weer helemaal af te scheren. Maar ik mag van niemand. :(
kort haar is pittig en temperamentvol en hoeft niet per sÈ jongensachtig lesbisch te zijn indien goed geknipt. doen!