We wonen nog steeds boven.
Elke avond als we moe maar voldaan van ons werk thuiskomen hangt er een met potlood geschreven briefje aan de deurpost om ons op de hoogte te houden van de evolutie van ons parket. En dat evolueert blijkbaar trager dan de parketman ons een paar maanden geleden had voorspeld.
Nu pas kan ik me helemaal voorstellen hoe die kindjes van Bloemen op zolder zich gevoeld moeten hebben, daar op hun zoldertje. Wij worden al meer dan een week wakker in onze slaapkamer, ontbijten in onze slaapkamer, komen ’s avonds thuis in onze slaapkamer alwaar we televisie kijken en uiteindelijk weer slapen, om de volgende morgen op identiek dezelfde plaats wakker te worden. Aangezien we niet in onze keuken kunnen en dus ook niet aan onze koelkast leven we van broodstokjes gedipt in smeerkaas, appels en Gouda kaas, en warme maaltijden bij mensen die ons een warm hart toedragen.
Uit de laatste berichten van parketman hebben wij begrepen dat het parket vrijdag klaar zal zijn, maar we hebben geen idee of dat wil zeggen dat we vrijdag weer normaal mogen beginnen doen of niet. Ik ben nog niet zo ver dat ik briefjes begin terug te schrijven, dus tasten we volledig in het duister in deze.
EÈn ding is zeker: als ik iets ben vergeten weg te gooien uit koelkast of keuken zal het ondertussen zo’n gigantische en schimmelachtige proporties aangenomen hebben dat het met gemak de wereld kan overnemen. Ik ken mensen die voor minder hun slaap zouden laten.
AllÈ, je leeft op hoop dus! Nog wat gescrapt? groetjes
Voor er iets vanzelf uit de koelkast kruipt mag je het gerust een paar maanden laten staan hoor. Believe me, I know.
Wij leven al 3 maanden op verdieping 1 en 2 omwille van mislukte chape (cfr. mijn blog). Frigo staat in de kelder, ons afwaswater gooien we rechtstreeks door afvoerbuizen, koken is niet aan de orde… de sla komt ons de oren uit, het medelijden van familieleden gaat zover dat ze er bijna in onze plaats om moeten wenen,… kortom: I know what you mean!!
Maar het gaat zooo mooi zijn eens het allemaal af is! Maakt dat het niet de moeite waard? Nog even doorbijten in ieder geval… Veel succes daarmee.
Ik ken het gevoel, tegen dat bij ons de schilder gepasseerd was, waren we in zes weken ook vijf kilo vermagerd!
Haaa… bouwen en verbouwen is toch zo plezierig!